Reactie op het commentaar van de regionale kranten Limburgs Dagblad en Dagblad de Limburger van 7 mei 2010 op de hernieuwde discussie over de vestiging van Arcus in Terworm. Dit commentaar is naar mijn mening onvoldoende zorgvuldig en doordacht geweest.
Citaat:
“Het is natuurlijk goed als daarover van gedachte wordt gewisseld en met argumenten wordt gestreden. Alleen: het station van bediscussiëren is deze Arcus-trein lang en breed gepasseerd. De gemeenteraad heeft al in juli 2006 een besluit genomen voor de locatie naast het natuurgebied Terworm. Hoe fel sommigen daar ook tegen zijn, in een democratie is een meerderheid genoeg om besluiten te nemen. Dat was zo in 2006, toen 26 raadsleden voor het collegevoorstel stemden. Acht waren destijds tegen. Het woord is nu aan de gemeente Heerlen.”
Het bovenstaande standpunt is naar mijn mening niet helemaal juist, al zijn er zeker ook bestuurders die het graag zo zouden willen. Het is ontegenzeglijk waar dat het college van burgemeester en wethouders en vervolgens de gemeenteraad in 2006 hebben besloten om Arcus te huisvesten in Terworm. Maar dat is geen definitieve of onomkeerbare besluitvorming geweest.
Met de naar mijn mening nooit waar te maken dreiging om naar Sittard te verhuizen heeft Arcus dit standpunt in het voorjaar van 2006 bij SP-wethouder Riet de Wit en de rest van B&W erdoor gedrukt. Een gewillige gemeenteraad met een toen nieuwe coalitie die nog geen barsten kon gebruiken, heeft zich in meerderheid achter het besluit van B&W gesteld. Maar deze uitspraak van de raad is het begin van een procedure. Natuurlijk moeten B&W het raadsbesluit zo veel mogelijk respecteren, maar niet onwrikbaar standvastig. De bij deze ruimtelijke ordeningsprocedure behorende inspraak is niet per definitie zonder mogelijke invloed en daarmee bij voorbaat nutteloos.
Citaat:
“Een lading bezwaarschriften werd spoorslags door omwonenden bij het gemeentehuis afgeleverd in oktober 2009, nadat bekend was dat de gemeente twee bouwvergunningen aan het Arcus College had verleend”.
Het woord “spoorslags” geeft de indruk dat deze bezwaarschriften uit de lucht komen vallen. Dat is niet correct. Er was toen geen sprake van al verleende bouwvergunningen, maar van ontwerpbesluiten voor de verlening van bouwvergunningen aan Arcus College. En die ontwerpbesluiten zijn conform de geldende procedures ter inzage gelegd met daarbij de mogelijkheid tot indienen van een zienswijze.
Bestuurders mogen inspraak lastig vinden en een bedreiging voor hun plannen. Maar de inspraakprocedures zijn ook een goede maatschappelijke bescherming tegen onvoldoende doordachte en onderbouwde (prestige)plannen. Inhoudelijk hebben de insprekers gewezen op grote bezwaren tegen de vestiging van Arcus in Terworm. Zo ligt bijvoorbeeld een locatie in een gebied waarvan de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State het vorige bestemmingsplan heeft vernietigd zodat er niet mag worden gebouwd. Daarnaast moeten de plannen in overeenstemming zijn met milieuwetgeving, zoals de Europese richtlijn Luchtkwaliteit. Als de Ecologische Hoofdstructuur niet in dit deel van Terworm hoeft te worden gerealiseerd, dan moet wel duidelijk zijn welke gebieden en maatregelen daarvoor als compensatie terug komen. En in veel gevallen hebben insprekers ook gewezen op een betere locatie voor Arcus, namelijk aan de CBS-weg.
Ik vind het merkwaardig dat een normaal toch wel kritische krant er vanuit gaat dat de inspraak bij voorbaat ongegrond verklaard wordt (met een gang naar de rechter tot gevolg). Dat B&W en gemeenteraad indertijd gezwicht zijn voor de powerplay van Arcus is tot daar en toe. Het ontslaat hun niet van de plicht tot het doorlopen van zorgvuldige procedures en minstens zo belangrijk: te zorgen voor een goede onderbouwing van de plannen. Als uit de inspraak en het daaropvolgend nog noodzakelijke onderzoek blijkt dat deze plannen niet voldoende onderbouwd kunnen worden, dan is het ook toegestaan om standpunten te wijzigen. Sterker nog, als de plannen niet zorgvuldig genoeg zijn, dan moeten die worden herzien. Als dat wordt nagelaten, dan zal de rechter daar wel op wijzen (net zoals bij het voorgaande bestemmingsplan Geleendal – Eyckholt). Het is dan ook een beetje krom geredeneerd van de commentator met: “ Het woord is nu aan de gemeente Heerlen”. B&W en zijn toezichthouder de gemeenteraad zijn de gemeente Heerlen. En het is geen gezichtsverlies naar de burger toe als men op basis van goede argumenten tot andere inzichten komt.
Ten Esschen – Heerlen, 8 mei 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten