Schiphol is gewoon te veel gegroeid.

Minder vluchten en dus minder vliegen zijn de oplossingen.

“Heel Schiphol is vol. Honderden ‘zwarte zaterdagen’ hangen de vakantieganger boven het hoofd”, berichten onze regionale kranten DDL en LD op 27 april. “Schiphol lijkt zich vooral vergist te hebben in de gevolgen van de onbedwingbare groeizucht”.

Die groei geldt niet alleen voor Schiphol, maar voor de gehele luchtvaart. En is niet iets van de laatste maanden. Vooral de meute die vliegt voor zijn plezier is te groot geworden. En dat te bedenken dat de ‘omgeving’, de lucht, het klimaat en de noodzakelijke afname van het gebruik van fossiele brandstoffen schreeuwen om minder luchtvaart.

Schiphol is te veel gegroeid en moet naar een lager exploitatie-evenwicht toe. Dat geldt voor alle vliegvelden. Als ze dat zelf niet ook vinden, dan moeten ze maar daarnaartoe geleid worden. Een slot op het aantal vluchten kan daarbij helpen plus het verhogen van de start- en landingsrechten en bovenal behoorlijke accijns op de kerosine.

En dat minder geldt ook voor de schijnbaar onbedwingbare vlieglust van te veel mensen, aangewakkerd door de tomeloze groei van de prijsvechters. Vliegen verbieden kan niet, maar wel hogere luchthavenbelasting en doorberekenen van de maatschappelijke kosten van het vliegen, waaronder de extra CO₂-uitstoot, in de tickets. Zo gaan de vakantiegangers vanzelf alternatieven zoeken. Want op dit moment is vliegen echt veel te goedkoop.

Ps.: ik heb me verleden jaar september ook bezondigd aan een retourvlucht Charleroi – Boedapest in het kader van de laatste personeelsactiviteit van Waterschap Roer en Overmaas. Ik heb de organisatoren wel bekritiseerd voor de keuze voor het vliegtuig, maar ik heb niet principieel nee gezegd en ben meegegaan. Wel heb ik € 25 gestort in het CO₂-compensatiefonds Justdiggit https://justdiggit.org dat met groenprojecten in droge ontwikkelingslanden probeert de hoeveelheid neerslag actief te vergroten.

Onze koning doet een risicovolle uitspraak?

Heel mooi, dat persoonlijke interview met onze koning Willem-Alexander ter gelegenheid van zijn 50^ste verjaardag. Ik ben normaal niet zo vreselijk geïnteresseerd in puur persoonlijke verhalen van hoogwaardigheidsbekleders en bekende Nederlanders (waar we er wel erg veel van hebben), maar heel veel mensen wel. En op zich waardeer ik het wel dat hij een inkijk in de ’gewone man’ Willem-Alexander geeft.

Maar gezien de voorbeeldfunctie van onze koning vind ik een punt uit het interview toch vrij risicovol, vooral omdat het door veel mensen verkeerd kan worden geïnterpreteerd: “En daarom zeg ik ook tegen Amalia: ken je eigen grenzen. Ga daarover heen. Maak fouten, dat heb ik ook gedaan”. Ongetwijfeld zeer openhartig en ook goed bedoeld. Maar het min of meer oproepen tot grensoverschrijdend gedrag en het maken van fouten, gaat me een tikkeltje te ver. Zo lang de eigen grenzen en het daarover heen gaan, binnen onze maatschappelijke grenzen blijven, is er nog weinig aan de hand. Maar als ook maatschappelijke grenzen worden overschreden of het leidt tot onverantwoord gedrag, dan mag niet alleen een prinses, maar iedere Nederlander daar ver van blijven.

Weer wanprestatie van de Nederlandse Spoorwegen.

We wisten dat het op zondag 2 april druk zou worden in de trein. Veel mensen konden met het Boekenweekgeschenk in de hand gratis met de trein reizen.

We zijn die dag naar Rotterdam geweest. Een goede heenreis gehad zonder enig probleem. Het was effe wennen met de langere wachttijd in Sittard en Eindhoven en de extra overstap in Breda, maar dat werd (grotendeels) goed gemaakt door de rechtstreekse trein, zonder tussenstop in Dordrecht, over het hogesnelheidsspoor naar Rotterdam C.S..

In Rotterdam ook een sjieke tijd gehad. Het is toch wel een indrukwekkende stad.

De terugreis ’s-avonds startte even 20.00 uur was aanvankelijk ook geen probleem. In Breda weer overstappen, maar daar kwam wel maar een kleine trein van vier wagons. Het ging wel. Bijna iedereen kon zitten.

In Eindhoven weer overstappen. Directe aansluiting naar Heerlen? Mooi niet. Waar overdag de trein wordt gesplitst in een deel naar Venlo en een deel naar Heerlen, reed de trein in zijn geheel naar Venlo: twee dubbeldekkers met 4 en 6 wagons!

De trein daarna vanuit Amsterdam en Den Bosch naar Maastricht had in het begin van onze wachttijd 10 minuten vertraging. Toen deze trein in Eindhoven aankwam, was dat inmiddels opgelopen naar bijna 25 minuten. Het was een dubbeldekker van slechts 4 wagons. Hartstikke vol.

Deze trein naar Maastricht was overigens onderweg ingehaald door de volgende trein naar Venlo. Dit waren weer twee dubbeldekkers van samen 10 wagons!

We zijn met velen niet in de vertraagde trein naar Maastricht gestapt. Die was ook na Eindhoven overvol. De trein erna kwam vijf minuten laten binnen. Ook dit was weer een dubbeldekker van slechts 4 wagons. En dus was de trein weer heel erg vol, alleen in de achterste wagon viel het mee (geen mensen staand in het gangpad).

Hoewel onze trein redelijk op tijd vertrok, kreeg deze onderweg ook weer behoorlijk wat vertraging. De conductrice riep om dat de voor ons rijdende trein langzaam moet rijden omdat deze overvol is. Dus sukkelden wij er achteraan. Met in totaal 50 minuten vertraging arriveerden we in Sittard. Het was ongeveer 20 voor elf.

In Sittard werd de voor ons uit rijdende trein in zijn geheel ‘uitgeladen’. Die trein reed niet meer verder. Een groot deel van die passagiers moest dus in de vier dubbeldekkerwagons naar Maastricht erbij. Dat heb ik niet meer meegemaakt.

Ik neem aan dat de NS wisten dat het druk zou worden. Toch was dat blijkbaar niet doorgedrongen tot de verantwoordelijke personen. En een misplaatst zuinigheidsdenken heeft blijkbaar de overhand. Het is volgens mij niet terecht dat de trein naar Heerlen zo vroeg ’s-avonds uit de dienstregeling is gehaald, zodat er van Eindhoven naar het zuiden slechts een halfuurverbinding resteert.

En het is mijns inziens gewoon een blunder van de verdeler van het materieel, dat de anders gesplitste trein in zijn geheel naar Venlo rijdt met 10 matig gevulde dubbeldekswagons en dat er twee keer achter elkaar slechts 4 wagons naar Maastricht rijden. Er had die twee keer tenminste een deel van de Venlotrein (het Heerlen-deel) naar Maastricht moeten rijden.

De Nederlandse Spoorwegen sponsoren blijkbaar graag de Boekenweek en op zich is het gratis reizen met het Boekenweekgeschenk ook een heel aardige actie die veel mensen trekt. Dat zijn voor een deel mensen die incidenteel reizen. Je zou verwachten dat de NS hier ook reclame voor zichzelf maakt en dus aan klantenbinding wil doen door een comfortabele alternatief te bieden voor de auto. Maar op deze manier werkt het weer bij veel mensen volkomen averechts. Door eenvoudige ingrepen in de dienstregeling, het (zeker die dag) ’s-avonds met hetzelfde materieel rijden als overdag of doordeweek, of even met treinstellen te ruilen, had deze blamage kunnen worden voorkomen.

Overigens, mijne dames en heren van NS, ik ben niet een incidentele treinreiziger, maar eentje met een jaartrajectkaart en een businesscard van mijn werk die ik op de lange trajecten benut. Ik zou zeggen een goede klant van u (en sinds kort Arriva, maar dat is een ander verhaal).