maandag 20 februari 2012

Waardevast pensioen in de toekomst? Uitkeren naar mate van inleg?

Pensioen uitkeren naar mate van inleg?

Ik ben over het algemeen niet pessimistisch maar het onderstaande kan een onheilsboodschap zijn. De dekking van de meeste pensioenfondsen is momenteel ver onder de maat. Daarbij moet een pensioenfonds rekening houden met een lange termijn. Voor de pensioengerechtigden die een lang leven zijn gegund. Maar ook de mensen die nog een lange periode van werken en inleggen voor de boeg hebben, moeten ervan uit kunnen gaan dat ze een waardevast pensioen in het vooruitzicht hebben.
Om de inleg en de pensioenuitkering min of meer in evenwicht te brengen, moet een pensioenfonds ook nog een vrij betrouwbare voorspelling doen van het te behalen rendement op de lange termijn.
Tevens dient het pensioenfonds nog mee te wegen dat de mensen gemiddeld langer blijven leven. Wellicht is het een voordeel dat het pensioenfonds vanwege de grote getallen uit mag gaan van gemiddelden en algemene tendensen.

Als er minder mensen werken dan is vanzelfsprekend de inleg lager. En in een vergrijzende samenleving zoals de onze zal het aantal uitkeringen stijgen. Op een gegeven moment is het rendement van de belegde miljarden onvoldoende om het gat te dichten tussen de inleg en de uitgaven. Er moet worden ingeteerd op het vermogen. En dan zullen dus ook beleggingen (aandelen, onroerend goed, staatsobligaties) te gelde moeten worden gemaakt. Daarvoor moeten dus weer kapitaalkrachtige mensen en organisaties voor aanwezig zijn. Als deze koopkracht minder wordt, dan daalt ook de waarde van de beleggingen. In een krimpende samenleving zal het dus nog een hele opgave worden om pensioenen waardevast te houden. Wellicht dat opkomende economieën dan nog in onze samenleving willen investeren?
Gezien deze onzekerheden en ook het zwabberen van de dekkingsgraden de laatste jaren, ben ik niet zo optimistisch dat de pensioenfondsen ook op de lange termijn aan de verwachtingen kunnen voldoen.

Hoewel er een zekere mate van solidariteit moet zijn tussen de jonge inleggers en de oude pensioengenieters, mag het niet zo zijn dat de jongere generatie het gelag mag betalen. De uit te keren pensioenen mogen nu dus niet te hoog zijn. Als het rendement een gegeven periode te laag is, dan heeft iedereen daar last van. De jongeren moeten meer inleggen om hetzelfde perspectief te houden. En de ouderen krijgen minder uitgekeerd. Een hard uitgangspunt.

Jarenlang te hoge uitkeringen geven en daarmee interen op het vermogen is zeer onrechtvaardig ten opzichte van de jonge inlegger. Voor hem/haar blijft minder over dan wat hij/zij zou mogen verwachten. Eventuele onevenwichtigheden mogen niet te lang duren want het wordt steeds moeilijker om deze ‘lening’ ook weer in te lossen.
De pensioenfondsen zijn, gezien het jaarlijkse pensioenoverzicht, steeds beter in staat om te berekenen waar men gezien de inleg ook recht op heeft. Dan weet men ook of er ouderen zijn die meer krijgen dan waar ze volgens hun inleg recht op hebben. Ik denk daarbij vooral aan mensen die nog een pensioen hebben op basis van eindloon en die de laatste maanden van hun werkzame leven nog een forse loonsverhoging hebben gekregen om het pensioen nog even op te krikken. Eigenlijk moet iedereen krijgen waar hij op dit moment of in de toekomst recht op heeft. Dus een pensioenuitkering op basis van de inleg. Zodat het onheil zo rechtvaardig mogelijk wordt verdeeld.

1 opmerking:

Hans Verbeek zei

Het grote probleem (in mijn ogen) is de teruglopende rendementen van de beleggingen van pensioenfondsen.
Onroerend goed daalt in waarde.
Veilige staatsobligaties leveren hooguit 2% rente op.

De 'economie' kan niet meer groeien nu de grenzen aan de groei zijn bereikt.
Sorry, ik kan het niet helpen, maar de Club van Rome had toch gelijk.
Zonder economische groei zullen de rendementen van beleggingen niet beter worden.

Oplossing voor het probleem:
- langer doorwerken
- niet langer leven, maar korter
- genoegen nemen met een lagere pensioenuitkering