Hoe ver wil je gaan, Thierry Baudet?

Hoe ver wil je gaan, Thierry Baudet?

In zijn overwinningsspeech na de verkiezingen voor Provinciale Staten hoorden we de ware Thierry Baudet: ‘Wij’ en ‘onze boreale wereld’ worden ‘kapotgemaakt’ en ‘ondermijnd’ door ‘onze universiteiten, onze journalisten, door mensen die onze kunstsubsidies ontvangen en die onze gebouwen ontwerpen’.

Ik ga ervanuit dat ‘wij’ en ‘onze’ betrekking heeft op zijn aanhangers en niet op de hele samenleving. Hij sprak in ieder geval niet namens mij.

Het is in ieder geval niet verwonderlijk dat zijn provocaties werden beantwoord door tal van mensen.

Baudet spreekt tot zijn aanhangers met de boodschap om vooral niet kritisch te zijn op wat hij beweert. Ze mogen hem blind geloven en volgen. Want hij heeft mogelijke kritiek bij voorbaat gediskwalificeerd. Wetenschap en feiten komen uit het ‘verkeerde kamp’ en kunnen terzijde worden geschoven omdat de bron bij voorbaat verdacht is van het ondermijnen van zijn werkelijkheid. Uitwisseling van meningen en discussie, toch de basis van onze democratie, zijn niet meer mogelijk. We zijn nog maar een stap verwijderd van boekverbranding.

Hij richtte zich vooral op zijn boze, gefrustreerde achterban die zich vaak ook miskend voelt. Maar waarom geloven zijn volgers hem blind? Omdat hij gemakkelijke oplossingen aandraagt? Omdat men angst heeft wat te moeten inleveren? Omdat men liever moeilijke vraagstukken negeert dan ze met enig vertrouwen te accepteren dat ze moeilijk te begrijpen zijn. Maar ook omdat hij er veel mensen van heeft overtuigd, dat ze hem wel kunnen vertrouwen maar ‘de rest’ zeker niet.

Als dan ook medeoprichter van FvD, Henk Otten op zaterdag 13 april via het NRC kritiek op zijn ‘overwinningsspeech’ heeft, dan betekent dat 10 dagen later het einde van zijn (grote) invloed binnen FvD. Zou Baudet toch wat van deze kritiek hebben begrepen en overgenomen? Het is echter ernstiger dat hij nu geen belangrijk tegengewicht binnen FvD meer heeft, dat hem nog enigszins in het gareel kan houden.   

Het verbaal uitschakelen van je tegenstander, van je oppositie, is een klassieke aanpak van dictators in wording. Journalistiek is besmet en wordt als vals weggezet. Zijn waarheid is heilig. En zijn aanhangers smullen ervan.

Minstens zo afkeurenswaardig, maar wel passend in hetzelfde stramien, is het door Baudet bedachte meldpunt waar mensen ‘linkse indoctrinatie’ in het onderwijs kunnen melden. Ons onderwijs is vooral gebaseerd op hedendaagse inzichten, over het algemeen neutraal, wetenschappelijk onderbouwd maar bovenal ook op vertrouwen dat leerkrachten hun vak goed uitoefenen. Als echter de grondbeginselen van ons onderwijssysteem fundamenteel in twijfel worden getrokken, dan is het al gauw ‘linkse indoctrinatie’. En als onderwijzers niet meer vrij hun kennis en kunde kunnen of mogen overdragen, maar in een angstcultuur gaan functioneren, dan is ontwrichting van onze samenleving heel dichtbij. Hoe ver wil je gaan, Thierry Baudet?

Baudet drijft een wig in de samenleving die veel dieper is dan de tegenstellingen tussen arm en rijk, tussen diverse groepen in onze samenleving. Hij maakt de saamhorigheid en nuance kapot door een algemeen wantrouwen van fundamentele waarden van onze democratie. Je bent voor of tegen hem. Hij provoceert zelfs ‘respectabel rechts’. Omdat wetenschap en feiten voor hem niet meer tellen en hij regelmatig inconsequent Is, hoop ik dat de meeste aanhangers zich snel realiseren dat Baudet geen onfeilbare god is maar ook ‘maar’ een mening heeft. En dat hij zijn aanhang vooral heeft kunnen laten groeien omdat hij optimaal gebruik heeft kunnen maken van de positieve waarden van onze samenleving, waaronder de vrijheid van meningsuiting.