SP breekt met coalitie Provinciale Staten Limburg

SP moet oorzaken van breuk met coalitie meer bij zichzelf zoeken.

Op vrijdag 29 september stapte  de SP uit de coalitie van Provinciale Staten van Limburg, de twee SP-gedeputeerden Marleen van Rijnsbergen en Bob Ruers mee naar huis sturend.

De splijtzwam lijkt het voorstel tot plaatsing van 9 windmolens in Venlo, maar eigenlijk zou de tegenstem van de SP op zich niet hoeven te leiden tot het einde van hun deelname aan de coalitie. Echter, SP-fractievoorzitter Yolanda Claessens koos in haar woorden al voor de oppositie. Ze betichtte de coalitie van ‘achterkamertjespolitiek’ en ‘koehandel’. Dat doe je niet als je met je coalitiepartners verder wilt. En zo’n ommezwaai is nogal ongeloofwaardig naar jezelf toe als je zelf drie-en-een-half jaar vol overtuiging deel uitmaakt van de coalitie.

Het is frappant dat de SP op geen enkele wijze naar zichzelf kijkt als medeveroorzaker van de breuk: “Het enige verwijt dat de SP zichzelf moet aanrekenen, is dat ze ooit voormalig gedeputeerde Daan Prevoo in huis heeft gehaald”.  En dan volgt nog een karrenvracht kritiek op het functioneren van gedeputeerde Prevoo.  Hier gaat de SP volledig voorbij aan de vele jaren dat Daan Prevoo tot volle tevredenheid van SP-fractie en -bestuur heeft gefunctioneerd. Niet alleen als fractievoorzitter, maar ook als de leider met een ‘bestuurlijke opstelling’, die de SP met ieders instemming binnen de partij de coalitie heeft binnengeloodst.

Tot dit voorjaar hebben de gedeputeerden van Rijnsbergen en Prevoo bestuurlijk goed gefunctioneerd en ook de SP goed vertegenwoordigd. En nu wordt één (niet onbelangrijk, maar volgens de coalitie ook niet doorslaggevend) politiek verschil van mening, tot onoverkomelijk probleem verheven.

Ook dat de SP een motie van afkeuring (een gele kaart) richting gedeputeerde Ruers uitlegt als een motie van wantrouwen (een rode kaart) tegen de hele SP, is een politieke keuze. Wellicht in paniek gemaakt?

Daarbij is het nogal onevenwichtig als de SP vindt dat ze zelf ‘ruige taal’ mag spuien, maar de ander het recht ontzegt om een vergelijkbaar signaal af te geven. Wie kaatst mag de bal verwachten.

Zowel het zonder enige zelfkritiek afwentelen op Daan Prevoo, als het kiezen voor de rode kaart, is toch wel erg doorzichtig gemotiveerd om alleen een deel van de eigen achterban tevreden te stellen. Het zijn volgens mij forse fouten van de SP. Die fouten mogen de fractie van de SP en haar raadgevers zich aanrekenen.

Zij stellen zich wel heel egocentrisch op door te kiezen voor een (vermeend) partijbelang en geen acht te slaan op de voordelen van politieke samenwerking in de volle breedte. Het zou geloofwaardiger zijn als ze ruiterlijk erkennen dat ze inschattingsfouten maakten en ook maar iets van de oorzaken van de breuk met de coalitie bij het eigen functioneren zouden zoeken.

Een oud-raadslid van de SP uit Heerlen zei me gisteren (maandag 1 oktober), dat ‘wie breekt daarvoor ook vaak de tol moet betalen’. Het is niet onvoorstelbaar dat dit bij de aanstaande verkiezingen voor Provinciale Staten ook met de SP gaat gebeuren. En dat is niet alleen slecht voor de SP, maar ook voor de talrijke onderwerpen waar SP-gedeputeerden een goede draai aan zouden kunnen geven.

Harrie Winteraeken.

Dit stukje is gebaseerd op berichten in Dagblad De Limburger van zaterdag 30 september en 1 & 2 oktober.

Dit stukje is op vrijdag 5 oktober als ‘het betoog’ geplaatst in Dagblad de Limburger met als titel ‘SP moet zelfonderzoek doen’.