Kerstgedachte: graag belasting betalen.
Met de kerst wil je graag een goed gevoel krijgen. Iets doen waar je voldoening van krijgt. Iets buitengewoons dat eigenlijk gewoon zou moeten zijn. Meestal speelt zich dat af in de eigen kring van familie en/of vrienden. Maar veel mensen zijn met de kerst ook vrijgeviger en hebben meer compassie met medemensen die het slecht getroffen hebben.
Dit kan ook worden uitvergroot naar de hele samenleving. We staan aan de vooravond van forse bezuinigingen. Hoe kan je onze gemeenschap dan behulpzaam zijn? Door meer belasting te betalen. Dan hoeft er minder te worden bezuinigd. Dus worden minder mensen door bezuinigingen getroffen. En veel bezuinigingen benadelen vooral mensen (soms dubbelop) die toch al minder bedeeld zijn. Denk maar aan mensen met een minimuminkomen, zorgvragers, (chronisch) zieken enzovoort.
Als de overheid meer te besteden heeft, dan betaalt deze daar over het algemeen zaken mee waar we met z’n allen voordeel van hebben. Natuurlijk heeft iedereen zijn bezwaren op onderdelen, maar er zijn nu ook veel bezwaren tegen bezuinigingen. Want we geven ook graag om cultuur en natuur, onderwijs, ontwikkelingssamenwerking, een beter milieubeleid, een beter openbaar vervoer en oplossen van files.
Het is een kwestie van hoe je tegen onze samenleving aan kijkt. Meer belasting betalen geeft een goed gemeenschapsgevoel. Zo vragen in de Verenigde Staten van Amerika enkele miljardairs om meer belasting te mogen betalen. We betalen naar draagkracht. Het minste pijn doen de inkomstenbelasting en de belasting op vermogen. Dat is toch geld dat je niet echt in de handen hebt. En natuurlijk krijgen rijkere mensen een hogere belastingaanslag. De meeste mensen hebben geprofiteerd van de welvaartstijging. We kunnen wat missen omdat we materieel veel bezitten. Het kan allemaal wat soberder. Wat langer doen met wat we hebben. We leven toch al grotendeels in een vervangingseconomie met weinig echt nieuwe producten. Nu ben ik niet naar de miljonairsbeurs geweest, dus weet ik niet wat ik allemaal mis. Maar een tandje minder zou toch geen bezwaar mogen zijn. Ik geef toe dat van minder duur consumeren weer een hele hoop mensen last krijgen want minder verkopen betekent ook minder produceren en dus minder inkomen / winst. Maar daarvoor komen andere zaken in de plaats. En de overheid blijft niet op z’n geld zitten. Die belastingcenten worden weer uitgegeven en komen dus ook weer beschikbaar voor onze economie. Eigenlijk is het rondpompen van geld. Maar dan meer voor ons allen.
We gaan dus met een goed gemoed belasting betalen. Met z’n allen die wel een paar procent kunnen missen. Voor het goede doel: onze samenleving. Met ingang van belastingjaar 2012.
Een gelukkig kerstfeest en een vrijgevig 2012 gewenst,
maandag 26 december 2011
zaterdag 24 december 2011
Overheid heeft onafhankelijke toetsing fors ingeperkt
Overheid heeft mogelijkheden voor onafhankelijke toetsing van plannen fors ingeperkt.
Op 20 juni jl. ben ik naar de zitting geweest van de Rechtbank van Maastricht voor mijn beroep en dat van de Vereniging Milieudefensie tegen het verlenen van een bouwvergunning voor het Arcus College voor twee vestigingen in Terworm. Ik wist dat de ontvankelijkheid van zowel mij als Milieudefensie ter discussie zou worden gesteld. Op 2 september heeft de rechtbank uitspraak gedaan: beide niet ontvankelijk. De behandeling en de uitspraak hebben me toch wel extra aan het denken gezet.
De overheid heeft in de ruimtelijke ordening de laatste jaren veel veranderingen doorgevoerd, vooral in de mogelijkheden om via de rechter een onafhankelijke inhoudelijke toetsing te verlangen. De overheid bepaalt het speelveld en dat is tegenwoordig voor de burger sterk beperkt. Het is onaantrekkelijker gemaakt om te procederen en de kans op succes is verkleind.
Zo is de toetsing van de rechterlijke macht gemarginaliseerd. De rechter toetst ‘marginaal’ en dat betekent dat de rechters vooral bekijken of de procedures juist zijn gevolgd en dat een besluit niet tegen de eigen regels van de overheid indruist: “Is de overheid bevoegd om dit besluit te nemen?” Een van de argumenten die de overheid heeft gehanteerd bij deze inperking van de inhoudelijke toetsing is dat een inhoudelijk besluit dat is genomen door een democratisch orgaan ook als zodanig gerespecteerd moet worden. De rechter moet niet op de stoel van de politiek gaan zitten.
De politici hebben de taak om deze keuzes te maken. Hier is tegenin te brengen dat tegenwoordig veel besluiten niet worden genomen door het democratische orgaan zelf, maar door de bestuurders (college van burgemeester en wethouders, gedeputeerde staten of het kabinet). Bestuurders hebben onder andere met de invoering van het dualisme en door vergaande mandatering van bevoegdheden de macht gedeeltelijk naar zich toe getrokken. Gemeenteraad, provinciale staten of Tweede Kamer kunnen en moeten hun bestuurders natuurlijk controleren, maar controleren is vanwege de veelheid aan onderwerpen en ook het lagere kennis- en informatieniveau moeilijk. Zeker bij raden en staten ‘winnen’ de professionele bestuurders, gesteund door de ambtenaren, het vaak (gemakkelijk) van de amateur – volksvertegenwoordigers. En vlak ook het politieke gehalte niet uit dat de meerderheid, zijnde de coalitiepartijen, vaak gedwongen is om zijn eigen wethouders (en politieke kopstukken) niet af te vallen.
De keuze voor welk planologisch instrument wordt gebruikt, is hierbij vaak van doorslaggevend belang. Het bestemmingsplan is het meest omvattend planologisch plan met juridische waarborgen van een zorgvuldige vaststelling door de gemeenteraad en een beroepsmogelijkheid plus (onafhankelijke) toetsing door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Alleen is de rol van de provincie sinds de meest recente grote verandering van de Wet ruimtelijke ordening verkleind omdat ze geen bestemmingsplannen meer goedkeuren. Daar staat tegenover dat de provincie nu los van de gemeente een provinciaal ‘inpassingsplan’ mag maken (zie Buitenring Parkstad Limburg). En de Afdeling Bestuursrechtspraak toetst tegenwoordig marginaal. Over het algemeen worden er tegenwoordig minder project- en bestemmingsplanprocedures voor nieuwe ontwikkelingen of bouwplannen gevoerd. Maar ook vroeger werden bestemmingsplanprocedures op grote schaal omzeild door zogenaamde artikel 19 procedures.
De nieuwbouw van Arcus is een groot plan met veel ruimtelijke consequenties. De gemeente en ook Arcus erkennen dat dit bouwplan een majeur plan is. Dat is onder andere herkenbaar aan de vele belangen en ‘omgevingsvraagstukken’ die aan de orde zijn. Denk maar aan de locatiekeuze (Terworm of CBS-weg), het verkeer- en vervoerplan, parkeren (in de buurten erom heen), luchtvervuilingsproblematiek, raakvlakken met het natuurbelangen enz. Voor de twee gebouwen is een stapel papier van 20 centimeter aan teksten en tekeningen geproduceerd. Maar amper voor de gebouwen zelf. De bouwvergunning voor de gebouwen wordt in een tweede fase verleend. Tijdens de zitting ging het ook over van alles behalve de gebouwen zelf.
Je zou verwachten dat voor zo’n ingrijpend plan een stevige ruimtelijke ordeningsprocedure wordt gekozen. Het is raar maar mogelijk dat dit grote plan met al zijn consequenties procedureel via het verlenen van een bouwvergunning wordt geregeld. En dus dat al die verstrekkende belangen (de locatiekeuze, verkeer, natuur enz.) kunnen worden aangemerkt als algemeen belang van een goede ruimtelijke ordening. Met iedereen als belanghebbende, ook in de beroepfase.
Al deze belangen worden afgedaan via een procedure van een bouwvergunning waarbij vrijstelling wordt verleend van het bestemmingsplan. De Provincie Limburg heeft de mogelijkheden om deze procedure te kiezen enkele jaren geleden sterk verbreed. Vrijstelling houdt in dat het bestemmingsplan hier niet meer hoeft te worden nageleefd en dat er ook geen nieuwe bestemmingsplanprocedure hoeft te worden gevolgd als men een (bouw)plan heeft dat niet in het bestaande bestemmingsplan past. De gemeenteraad stelt weliswaar bestemmingsplannen vast, maar B&W hoeven zich daar niet aan te houden. B&W moeten dat natuurlijk wel beargumenteren. Maar in essentie hebben B&W de gemeenteraad uitgeschakeld.
Bij de procedure voor een bouwvergunning mag iedereen inspreken op het ontwerpplan. En B&W moeten ook een rapport maken hoe ze met die zienswijzen omgaan. In het geval van Arcus heeft de gemeente nog best veel aanvullend onderzoek gedaan naar aanleiding van de zienswijzen. (Onder andere een nieuw luchtkwaliteitsonderzoek).
Maar als B&W de bouwvergunning verleend hebben, zijn de mogelijkheden om in beroep te gaan bij de rechtbank ineens veel geringer. Je moet dan ook ‘belanghebbend’ zijn. Het begrip ‘belang hebbend’ wordt wel heel erg eng uitgelegd. Hiervoor geldt een soort afstandscriterium. Burgers zijn alleen ontvankelijk als ze binnen een bepaalde afstand van het nieuwe gebouw wonen. Bij grote gebouwen is dat zo om en nabij 250 – 300 meter en bij kleine gebouwen minder dan 100 meter.
Daar heeft de nieuwe Crisis- en herstelwet nog een schepje bovenop gedaan: vanuit de woonplek moet men dit gebouw ook nog kunnen zien.
De combinatie afstand en zicht leidde bij de vestiging voor de Arcus opleidingen Techniek achter de Hogeschool Zuyd ertoe dat er geen enkele burger ontvankelijk wordt verklaard. Dit bouwplan heeft daardoor helemaal geen inhoudelijke rechterlijke toetsing gekregen. Of dat de bedoeling is van de wetgever? Het komt de gemeente natuurlijk wel erg goed uit dat op deze manier het bouwplan van Arcus immuun is gemaakt voor maatschappelijke weerstand.
Deze weerstand kan ook worden geboden door rechtspersonen met doelstellingen die verband houden met ruimtelijke ordening, bijvoorbeeld de natuur- en milieuverenigingen. Vanuit de statuten worden deze verenigingen en stichtingen als belanghebbend aangemerkt als er aspecten aan de orde zijn die tot hun doelstellingen behoren. Maar in Heerlen is de kracht van de natuur- en milieubeweging de laatste jaren sterk ingeboet. Onder andere door gebrek aan menskracht is het IVN niet erin geslaagd om in beroep te gaan. De Vereniging Milieudefensie heeft wel beroep aangetekend. Pech daarbij is dat Milieudefensie (mede door mijn toedoen) een amateuristische maar cruciale vormfout heeft gemaakt bij het indienen van het beroepschrift. Het beroepschrift werd ingediend via een webapplicatie van de rechtbank in plaats van per post of fax. Via internet indienen van beroepen staat formeel alleen open voor burgers en niet voor rechtspersonen.
De rechtbank heeft deze vormfout zo zwaar geacht, dat ook Milieudefensie niet-ontvankelijk wordt verklaard. Dat is toch wel triest. Het beroepschrift was op tijd en in goede orde bij de rechtbank ontvangen getuige de ontvangstbevestiging. In deze tijd is blijkbaar de wijze van bezorgen doorslaggevend om aan inhoudelijk recht spreken toe te komen. De rechters zijn hiermee op een gemakkelijke manier van een moeilijke beslissing afgekomen? Dit was in ieder geval niet de meest moedige weg. Voor mij bewijst het ook dat deze rechters, maar wellicht ook de rechterlijke macht over het algemeen, zich hebben neergelegd bij de inperking van hun reikwijdte om beslissingen te nemen.
In vergelijking tot de vormfout van de Vereniging Milieudefensie komt de gemeente wel erg goed weg. De overheid mag zich blijkbaar wel heel veel permitteren. Ik noem behalve de toetsing van de locatiekeuze drie planologische missers.
1. Het gebouw achter de hogeschool mag worden gebouwd op een plek waar de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State in 1999 het vorige bestemmingsplan Geleendal – Eyckholt (het huidige bedrijventerrein Coriopolis) heeft vernietigd. Dit gebied diende bij de natuurlijke bufferzone van Terworm te worden getrokken. Volgens artikel 30 van de Wet ruimtelijke ordening moet de gemeente het door een uitspraak van de Raad van State vernietigde bestemmingsplan repareren en dus voor die delen een nieuw bestemmingsplan opstellen. Dat heeft de gemeente nagelaten en dat kwam nu dus goed uit.
2. Op een groot deel van de huidige bouwlocatie achter de Hogeschool Zuyd is een tijdelijke parkeerplaats aangelegd. Hiervoor is artikel 17 van de Wet ruimtelijke ordening gebruikt die een voorziening voor maximaal vijf jaar toestaat. Na die vijf jaar is de parkeerplaats ook een poos gesloten geweest (maar nu weer in gebruik). De parkeerplaats had eigenlijk opgeruimd moeten worden en het gebied weer teruggegeven aan de natuur. De gemeente kon hier straffeloos de wet overtreden met als bijkomend voordeel dat het nu gebruikte onderzoek naar natuurwaarden op deze plek natuurlijk totaal niets opleverde.
3. De gemeente heeft aangegeven dat de oppervlakte natuur op de bouwplekken van Arcus zou worden gecompenseerd in het gebied Ransdalerveld. Op zich niet zo veel tegen in te brengen, ware het niet dat inmiddels duidelijk is dat dit in de praktijk naar alle waarschijnlijkheid niet zal lukken. Een loze belofte van de gemeente. Het betreffende project (een landinrichting nieuwe stijl) is enkele jaren geleden een stille dood gestorven. En de Ecologische Hoofdstructuur heeft sindsdien ook sterke inperkingen gekregen.
De Provincie Limburg heeft overigens zeer goed geholpen bij het mogelijk maken van bouwplannen in natuurgebieden. Potentiële natuur kan worden vernietigd door de planologische bescherming van de natuur en in het bijzonder de Ecologische Hoofdstructuur sterk in te perken. Dit geldt over het algemeen en in het bijzonder in Terworm. De formeel beschermde gebieden van Terworm zijn doelbewust krap getekend vanwege de andere bedoelingen van de gemeente. Er is bij de begrenzing geen rekening gehouden met de feitelijke (potentiële) natuurwaarden, zoals die in gedegen onderzoek is vastgelegd (en door de uitspraak van de Raad van State bevestigd). En de natuurontwikkeling langs de Valkenburgerweg is verplaatst, al is mij niet bekend waar naar toe.
Dit alles is dus niet getoetst door de rechtbank. En dit vindt zijn oorsprong in de keuze van de planologische procedure door de gemeente. En als ik dan politiek doorredeneer kom ik uit bij een wethouder die (al dan niet con amore) gesteund door de ambtenaren, zijn doorzettingsmacht gebruikt, onvoldoende gehinderd door de meerderheid van de gemeenteraad (coalitie). Deze beperkingen in de democratie en in de planologische besluitvorming kunnen niet meer worden rechtgezet in een beroep op onafhankelijke toetsing. Dat geldt voor het geval Arcus – Terworm, maar ook over het algemeen hapert hier regelmatig ons systeem van ruimtelijke ordening.
En deze planologische onvolkomenheid staat niet op zichzelf. De overheden beschermen zich vaker tegen kritische burgers. De Crisis- en herstelwet heeft de mogelijkheden voor beroep ingeperkt, overheden mogen niet meer onderling procederen (vooral van belang bij de Buitenring) en er mogen geen beroepsgronden of onderzoeken meer worden toegevoegd aan het beroepschrift.
Wordt natuur nog vaak gezien als een linkse hobby; een gezonde leefomgeving, verkeer en vervoer enz. gelden als algemene belangen. Maar met de inperking van criterium ‘belang hebben’ worden dus nagenoeg alle burgers uitgesloten van de rechtsgang. Daarnaast wordt het door de verhoging van de griffierechten zo onaantrekkelijk mogelijk gemaakt om je recht te halen. Dat ‘waag het niet om tegen een overheidsbeslissing in beroep te gaan’ is verder versterkt door verenigingen en stichtingen te dreigen om de subsidie in te trekken als men planologische procedures wil voeren als overleg niets oplevert (waarbij het regelmatig voorkomt dat de overheid zijn zin wil doordrijven).
Dit bestuurlijke handelen is dubieus omdat de overheid ten opzichte van zichzelf niet onafhankelijk is. Het is niet alleen ingegeven door de zorg voor een voldoende zorgvuldige belangenafweging en besluitvorming. Het immuun maken van zichzelf is een eigenbelang dat blijkbaar zwaar meetelt. Het is belangenverstrengeling dat de burger buitenspel zet. Overheden en daarbinnen de machtigere bestuurders drijven hun zin door. De rechtstaat brokkelt hiermee ontoelaatbaar af.
geschreven: 22 oktober 2011
Op 20 juni jl. ben ik naar de zitting geweest van de Rechtbank van Maastricht voor mijn beroep en dat van de Vereniging Milieudefensie tegen het verlenen van een bouwvergunning voor het Arcus College voor twee vestigingen in Terworm. Ik wist dat de ontvankelijkheid van zowel mij als Milieudefensie ter discussie zou worden gesteld. Op 2 september heeft de rechtbank uitspraak gedaan: beide niet ontvankelijk. De behandeling en de uitspraak hebben me toch wel extra aan het denken gezet.
De overheid heeft in de ruimtelijke ordening de laatste jaren veel veranderingen doorgevoerd, vooral in de mogelijkheden om via de rechter een onafhankelijke inhoudelijke toetsing te verlangen. De overheid bepaalt het speelveld en dat is tegenwoordig voor de burger sterk beperkt. Het is onaantrekkelijker gemaakt om te procederen en de kans op succes is verkleind.
Zo is de toetsing van de rechterlijke macht gemarginaliseerd. De rechter toetst ‘marginaal’ en dat betekent dat de rechters vooral bekijken of de procedures juist zijn gevolgd en dat een besluit niet tegen de eigen regels van de overheid indruist: “Is de overheid bevoegd om dit besluit te nemen?” Een van de argumenten die de overheid heeft gehanteerd bij deze inperking van de inhoudelijke toetsing is dat een inhoudelijk besluit dat is genomen door een democratisch orgaan ook als zodanig gerespecteerd moet worden. De rechter moet niet op de stoel van de politiek gaan zitten.
De politici hebben de taak om deze keuzes te maken. Hier is tegenin te brengen dat tegenwoordig veel besluiten niet worden genomen door het democratische orgaan zelf, maar door de bestuurders (college van burgemeester en wethouders, gedeputeerde staten of het kabinet). Bestuurders hebben onder andere met de invoering van het dualisme en door vergaande mandatering van bevoegdheden de macht gedeeltelijk naar zich toe getrokken. Gemeenteraad, provinciale staten of Tweede Kamer kunnen en moeten hun bestuurders natuurlijk controleren, maar controleren is vanwege de veelheid aan onderwerpen en ook het lagere kennis- en informatieniveau moeilijk. Zeker bij raden en staten ‘winnen’ de professionele bestuurders, gesteund door de ambtenaren, het vaak (gemakkelijk) van de amateur – volksvertegenwoordigers. En vlak ook het politieke gehalte niet uit dat de meerderheid, zijnde de coalitiepartijen, vaak gedwongen is om zijn eigen wethouders (en politieke kopstukken) niet af te vallen.
De keuze voor welk planologisch instrument wordt gebruikt, is hierbij vaak van doorslaggevend belang. Het bestemmingsplan is het meest omvattend planologisch plan met juridische waarborgen van een zorgvuldige vaststelling door de gemeenteraad en een beroepsmogelijkheid plus (onafhankelijke) toetsing door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Alleen is de rol van de provincie sinds de meest recente grote verandering van de Wet ruimtelijke ordening verkleind omdat ze geen bestemmingsplannen meer goedkeuren. Daar staat tegenover dat de provincie nu los van de gemeente een provinciaal ‘inpassingsplan’ mag maken (zie Buitenring Parkstad Limburg). En de Afdeling Bestuursrechtspraak toetst tegenwoordig marginaal. Over het algemeen worden er tegenwoordig minder project- en bestemmingsplanprocedures voor nieuwe ontwikkelingen of bouwplannen gevoerd. Maar ook vroeger werden bestemmingsplanprocedures op grote schaal omzeild door zogenaamde artikel 19 procedures.
De nieuwbouw van Arcus is een groot plan met veel ruimtelijke consequenties. De gemeente en ook Arcus erkennen dat dit bouwplan een majeur plan is. Dat is onder andere herkenbaar aan de vele belangen en ‘omgevingsvraagstukken’ die aan de orde zijn. Denk maar aan de locatiekeuze (Terworm of CBS-weg), het verkeer- en vervoerplan, parkeren (in de buurten erom heen), luchtvervuilingsproblematiek, raakvlakken met het natuurbelangen enz. Voor de twee gebouwen is een stapel papier van 20 centimeter aan teksten en tekeningen geproduceerd. Maar amper voor de gebouwen zelf. De bouwvergunning voor de gebouwen wordt in een tweede fase verleend. Tijdens de zitting ging het ook over van alles behalve de gebouwen zelf.
Je zou verwachten dat voor zo’n ingrijpend plan een stevige ruimtelijke ordeningsprocedure wordt gekozen. Het is raar maar mogelijk dat dit grote plan met al zijn consequenties procedureel via het verlenen van een bouwvergunning wordt geregeld. En dus dat al die verstrekkende belangen (de locatiekeuze, verkeer, natuur enz.) kunnen worden aangemerkt als algemeen belang van een goede ruimtelijke ordening. Met iedereen als belanghebbende, ook in de beroepfase.
Al deze belangen worden afgedaan via een procedure van een bouwvergunning waarbij vrijstelling wordt verleend van het bestemmingsplan. De Provincie Limburg heeft de mogelijkheden om deze procedure te kiezen enkele jaren geleden sterk verbreed. Vrijstelling houdt in dat het bestemmingsplan hier niet meer hoeft te worden nageleefd en dat er ook geen nieuwe bestemmingsplanprocedure hoeft te worden gevolgd als men een (bouw)plan heeft dat niet in het bestaande bestemmingsplan past. De gemeenteraad stelt weliswaar bestemmingsplannen vast, maar B&W hoeven zich daar niet aan te houden. B&W moeten dat natuurlijk wel beargumenteren. Maar in essentie hebben B&W de gemeenteraad uitgeschakeld.
Bij de procedure voor een bouwvergunning mag iedereen inspreken op het ontwerpplan. En B&W moeten ook een rapport maken hoe ze met die zienswijzen omgaan. In het geval van Arcus heeft de gemeente nog best veel aanvullend onderzoek gedaan naar aanleiding van de zienswijzen. (Onder andere een nieuw luchtkwaliteitsonderzoek).
Maar als B&W de bouwvergunning verleend hebben, zijn de mogelijkheden om in beroep te gaan bij de rechtbank ineens veel geringer. Je moet dan ook ‘belanghebbend’ zijn. Het begrip ‘belang hebbend’ wordt wel heel erg eng uitgelegd. Hiervoor geldt een soort afstandscriterium. Burgers zijn alleen ontvankelijk als ze binnen een bepaalde afstand van het nieuwe gebouw wonen. Bij grote gebouwen is dat zo om en nabij 250 – 300 meter en bij kleine gebouwen minder dan 100 meter.
Daar heeft de nieuwe Crisis- en herstelwet nog een schepje bovenop gedaan: vanuit de woonplek moet men dit gebouw ook nog kunnen zien.
De combinatie afstand en zicht leidde bij de vestiging voor de Arcus opleidingen Techniek achter de Hogeschool Zuyd ertoe dat er geen enkele burger ontvankelijk wordt verklaard. Dit bouwplan heeft daardoor helemaal geen inhoudelijke rechterlijke toetsing gekregen. Of dat de bedoeling is van de wetgever? Het komt de gemeente natuurlijk wel erg goed uit dat op deze manier het bouwplan van Arcus immuun is gemaakt voor maatschappelijke weerstand.
Deze weerstand kan ook worden geboden door rechtspersonen met doelstellingen die verband houden met ruimtelijke ordening, bijvoorbeeld de natuur- en milieuverenigingen. Vanuit de statuten worden deze verenigingen en stichtingen als belanghebbend aangemerkt als er aspecten aan de orde zijn die tot hun doelstellingen behoren. Maar in Heerlen is de kracht van de natuur- en milieubeweging de laatste jaren sterk ingeboet. Onder andere door gebrek aan menskracht is het IVN niet erin geslaagd om in beroep te gaan. De Vereniging Milieudefensie heeft wel beroep aangetekend. Pech daarbij is dat Milieudefensie (mede door mijn toedoen) een amateuristische maar cruciale vormfout heeft gemaakt bij het indienen van het beroepschrift. Het beroepschrift werd ingediend via een webapplicatie van de rechtbank in plaats van per post of fax. Via internet indienen van beroepen staat formeel alleen open voor burgers en niet voor rechtspersonen.
De rechtbank heeft deze vormfout zo zwaar geacht, dat ook Milieudefensie niet-ontvankelijk wordt verklaard. Dat is toch wel triest. Het beroepschrift was op tijd en in goede orde bij de rechtbank ontvangen getuige de ontvangstbevestiging. In deze tijd is blijkbaar de wijze van bezorgen doorslaggevend om aan inhoudelijk recht spreken toe te komen. De rechters zijn hiermee op een gemakkelijke manier van een moeilijke beslissing afgekomen? Dit was in ieder geval niet de meest moedige weg. Voor mij bewijst het ook dat deze rechters, maar wellicht ook de rechterlijke macht over het algemeen, zich hebben neergelegd bij de inperking van hun reikwijdte om beslissingen te nemen.
In vergelijking tot de vormfout van de Vereniging Milieudefensie komt de gemeente wel erg goed weg. De overheid mag zich blijkbaar wel heel veel permitteren. Ik noem behalve de toetsing van de locatiekeuze drie planologische missers.
1. Het gebouw achter de hogeschool mag worden gebouwd op een plek waar de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State in 1999 het vorige bestemmingsplan Geleendal – Eyckholt (het huidige bedrijventerrein Coriopolis) heeft vernietigd. Dit gebied diende bij de natuurlijke bufferzone van Terworm te worden getrokken. Volgens artikel 30 van de Wet ruimtelijke ordening moet de gemeente het door een uitspraak van de Raad van State vernietigde bestemmingsplan repareren en dus voor die delen een nieuw bestemmingsplan opstellen. Dat heeft de gemeente nagelaten en dat kwam nu dus goed uit.
2. Op een groot deel van de huidige bouwlocatie achter de Hogeschool Zuyd is een tijdelijke parkeerplaats aangelegd. Hiervoor is artikel 17 van de Wet ruimtelijke ordening gebruikt die een voorziening voor maximaal vijf jaar toestaat. Na die vijf jaar is de parkeerplaats ook een poos gesloten geweest (maar nu weer in gebruik). De parkeerplaats had eigenlijk opgeruimd moeten worden en het gebied weer teruggegeven aan de natuur. De gemeente kon hier straffeloos de wet overtreden met als bijkomend voordeel dat het nu gebruikte onderzoek naar natuurwaarden op deze plek natuurlijk totaal niets opleverde.
3. De gemeente heeft aangegeven dat de oppervlakte natuur op de bouwplekken van Arcus zou worden gecompenseerd in het gebied Ransdalerveld. Op zich niet zo veel tegen in te brengen, ware het niet dat inmiddels duidelijk is dat dit in de praktijk naar alle waarschijnlijkheid niet zal lukken. Een loze belofte van de gemeente. Het betreffende project (een landinrichting nieuwe stijl) is enkele jaren geleden een stille dood gestorven. En de Ecologische Hoofdstructuur heeft sindsdien ook sterke inperkingen gekregen.
De Provincie Limburg heeft overigens zeer goed geholpen bij het mogelijk maken van bouwplannen in natuurgebieden. Potentiële natuur kan worden vernietigd door de planologische bescherming van de natuur en in het bijzonder de Ecologische Hoofdstructuur sterk in te perken. Dit geldt over het algemeen en in het bijzonder in Terworm. De formeel beschermde gebieden van Terworm zijn doelbewust krap getekend vanwege de andere bedoelingen van de gemeente. Er is bij de begrenzing geen rekening gehouden met de feitelijke (potentiële) natuurwaarden, zoals die in gedegen onderzoek is vastgelegd (en door de uitspraak van de Raad van State bevestigd). En de natuurontwikkeling langs de Valkenburgerweg is verplaatst, al is mij niet bekend waar naar toe.
Dit alles is dus niet getoetst door de rechtbank. En dit vindt zijn oorsprong in de keuze van de planologische procedure door de gemeente. En als ik dan politiek doorredeneer kom ik uit bij een wethouder die (al dan niet con amore) gesteund door de ambtenaren, zijn doorzettingsmacht gebruikt, onvoldoende gehinderd door de meerderheid van de gemeenteraad (coalitie). Deze beperkingen in de democratie en in de planologische besluitvorming kunnen niet meer worden rechtgezet in een beroep op onafhankelijke toetsing. Dat geldt voor het geval Arcus – Terworm, maar ook over het algemeen hapert hier regelmatig ons systeem van ruimtelijke ordening.
En deze planologische onvolkomenheid staat niet op zichzelf. De overheden beschermen zich vaker tegen kritische burgers. De Crisis- en herstelwet heeft de mogelijkheden voor beroep ingeperkt, overheden mogen niet meer onderling procederen (vooral van belang bij de Buitenring) en er mogen geen beroepsgronden of onderzoeken meer worden toegevoegd aan het beroepschrift.
Wordt natuur nog vaak gezien als een linkse hobby; een gezonde leefomgeving, verkeer en vervoer enz. gelden als algemene belangen. Maar met de inperking van criterium ‘belang hebben’ worden dus nagenoeg alle burgers uitgesloten van de rechtsgang. Daarnaast wordt het door de verhoging van de griffierechten zo onaantrekkelijk mogelijk gemaakt om je recht te halen. Dat ‘waag het niet om tegen een overheidsbeslissing in beroep te gaan’ is verder versterkt door verenigingen en stichtingen te dreigen om de subsidie in te trekken als men planologische procedures wil voeren als overleg niets oplevert (waarbij het regelmatig voorkomt dat de overheid zijn zin wil doordrijven).
Dit bestuurlijke handelen is dubieus omdat de overheid ten opzichte van zichzelf niet onafhankelijk is. Het is niet alleen ingegeven door de zorg voor een voldoende zorgvuldige belangenafweging en besluitvorming. Het immuun maken van zichzelf is een eigenbelang dat blijkbaar zwaar meetelt. Het is belangenverstrengeling dat de burger buitenspel zet. Overheden en daarbinnen de machtigere bestuurders drijven hun zin door. De rechtstaat brokkelt hiermee ontoelaatbaar af.
geschreven: 22 oktober 2011
zondag 18 december 2011
Afdeling Bestuursrechtspraak RvS vernietigt plan Buitenring
Hieronder het officiële persbericht over de vernietiging van de Buitenring.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft het provinciale inpassingsplan vernietigd dat de aanleg van de Buitenring Parkstad Limburg mogelijk maakt. Dit blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van vandaag (7 december 2011). Tegen het plan van de provincie Limburg waren bijna 125 organisaties en particulieren in beroep gekomen, waaronder de Limburgse Milieufederatie, Natuurmonumenten en de Stichting Stop Buitenring. Tegen de uitspraak is geen hoger beroep mogelijk.
Het plan maakt de aanleg van Buitenring Parkstad Limburg mogelijk. Het tracé van deze ringweg met een totale lengte van 26 kilometer loopt door de gemeenten Nuth, Heerlen, Schinnen, Brunssum, Onderbanken, Landgraaf en Kerkrade.
De Raad van State is van oordeel dat er geen 'toereikend inzicht bestaat in de gevolgen van de weg voor de beschermde natuurgebieden 'Brunssummerheide' en 'Geleenbeekdal'. De aanleg van de buitenring leidt tot meer autoverkeer ter hoogte van die natuurgebieden en dus tot een toename van de uitstoot van stikstof op de kwetsbare natuur. Het betoog van de provincie Limburg dat deze stijging voldoende wordt gecompenseerd door het schoner worden van de automotoren, heeft de Raad van State niet overtuigd. De provincie had duidelijk moeten maken hoe hoog de toename van de stikstofuitstoot is en hoe deze zich verhoudt tot de al bestaande stikstofuitstoot op de natuurgebieden, aldus de hoogste bestuursrechter. Dit inzicht is nodig omdat in de natuurbeschermingsregels is bepaald dat de provincie zich ervan moet verzekeren dat de 'natuurlijke kenmerken' van de beschermde natuurgebieden door het inpassingsplan niet worden aangetast.
Nagenoeg alle overige bezwaren die tegen het plan waren ingediend konden niet slagen, aldus de hoogste bestuursrechter.
Vanwege de samenhang van het deel van het tracé dat door de natuurgebieden loopt met het resterende tracé voor de buitenring, heeft de Raad van State besloten het gehele inpassingsplan te vernietigen. Dit hoeft niet te betekenen dat de buitenring helemaal van de baan is. De provincie Limburg kan besluiten om een nieuw plan voor de buitenring vast te stellen. Daarbij zal de provincie rekening moeten houden met het oordeel van de Raad van State in deze uitspraak.
Klik hier voor de uitspraak BU7002 van de Afdeling.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft het provinciale inpassingsplan vernietigd dat de aanleg van de Buitenring Parkstad Limburg mogelijk maakt. Dit blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van vandaag (7 december 2011). Tegen het plan van de provincie Limburg waren bijna 125 organisaties en particulieren in beroep gekomen, waaronder de Limburgse Milieufederatie, Natuurmonumenten en de Stichting Stop Buitenring. Tegen de uitspraak is geen hoger beroep mogelijk.
Het plan maakt de aanleg van Buitenring Parkstad Limburg mogelijk. Het tracé van deze ringweg met een totale lengte van 26 kilometer loopt door de gemeenten Nuth, Heerlen, Schinnen, Brunssum, Onderbanken, Landgraaf en Kerkrade.
De Raad van State is van oordeel dat er geen 'toereikend inzicht bestaat in de gevolgen van de weg voor de beschermde natuurgebieden 'Brunssummerheide' en 'Geleenbeekdal'. De aanleg van de buitenring leidt tot meer autoverkeer ter hoogte van die natuurgebieden en dus tot een toename van de uitstoot van stikstof op de kwetsbare natuur. Het betoog van de provincie Limburg dat deze stijging voldoende wordt gecompenseerd door het schoner worden van de automotoren, heeft de Raad van State niet overtuigd. De provincie had duidelijk moeten maken hoe hoog de toename van de stikstofuitstoot is en hoe deze zich verhoudt tot de al bestaande stikstofuitstoot op de natuurgebieden, aldus de hoogste bestuursrechter. Dit inzicht is nodig omdat in de natuurbeschermingsregels is bepaald dat de provincie zich ervan moet verzekeren dat de 'natuurlijke kenmerken' van de beschermde natuurgebieden door het inpassingsplan niet worden aangetast.
Nagenoeg alle overige bezwaren die tegen het plan waren ingediend konden niet slagen, aldus de hoogste bestuursrechter.
Vanwege de samenhang van het deel van het tracé dat door de natuurgebieden loopt met het resterende tracé voor de buitenring, heeft de Raad van State besloten het gehele inpassingsplan te vernietigen. Dit hoeft niet te betekenen dat de buitenring helemaal van de baan is. De provincie Limburg kan besluiten om een nieuw plan voor de buitenring vast te stellen. Daarbij zal de provincie rekening moeten houden met het oordeel van de Raad van State in deze uitspraak.
Klik hier voor de uitspraak BU7002 van de Afdeling.
zaterdag 3 december 2011
Mensenrechtendag in Heerlen 8 december 2011
Persbericht
Viering Mensenrechtendag in Heerlen op 8 december 2011
Hoewel Mensenrechtendag normaal gesproken op 10 december wordt gevierd, vindt dit in Heerlen dit jaar op donderdag 8 december plaats. Het thema van Mensenrechtendag is ‘ons voedsel’. Een wereld aan voedsel ligt het hele jaar door op ons bord: waar komt dit eigenlijk vandaan, wie hebben eraan gewerkt, wie hebben eraan verdiend, wie zijn ervoor opzij gezet?
Programma Mensenrechtendag in Heerlen
1. Fakkeloptocht
De traditionele fakkeloptocht door het winkelcentrum van Heerlen start op de hoek Saroleastraat – van der Maesenstraat bij de ingang van het Coriocentrum om 17.00 uur. De optocht eindigt op het Tempsplein.
2. Maaltijd
In de ontmoetingsruimte van de kerk van de Protestantse Gemeente wordt soep en een broodmaaltijd gegeten.
3. Film Heerlen en de Wereld
Rond 18.30 uur vindt de première plaats van een korte film (3-5 minuten) over ‘Heerlen en de Wereld’. Deze film is voor Heerlen Millenniumgemeente gemaakt door 4 leerlingen van het Bernardinuscollege in het kader van hun maatschappelijke stage samen met 4 leerlingen van de Praktijkschool. De Millenniumwerkgroep heeft beide groepen aan elkaar weten te koppelen, uiteraard met hulp van docenten, waarbij Bernardinus het script en de filmsterren leverde en de Praktijkschool de filmtechniek. De film bevat 3 voorbeelden uit het dagelijks leven: voedsel, een mobieltje en kleding, die aangeven dat je van de wereld afhankelijk bent en met vele andere mensen te maken hebt.
De makers van de film geven een toelichting waarbij ze ook de verbinding leggen met de Mensenrechten. Mensenrechten spelen ook hier dichtbij ons, bijvoorbeeld in ons consumptiegedrag en levenswijze: hoe gaan we om met voedsel, de productie van welke kleding, het zuinig omgaan met grondstoffen? Maar worden ook de Mensenrechten gerespecteerd bij de productie van delfstoffen, katoen, het in bezit nemen van land hiervoor en/of het maken van kleding (waaronder kinderarbeid)?
Wethouder Peter van Zutphen van zowel Mondiale zaken, Mensenrechten als maatschappelijke stages is ook uitgenodigd.
Door andere leerlingen van Bernardinus wordt eveneens in het kader van hun maatschappelijke stage de folder ‘Duurzame kleding’ (en voeding?) in Heerlen geactualiseerd en uitgebreid, waarvoor onder andere een straatonderzoek wordt gedaan. Verder wordt een Facebook-pagina en een website voor Heerlen Millenniumgemeente gemaakt.
4. Film ‘Smakelijk Eten’
Daarna wordt een deel uit de film ‘Smakelijk Eten!’ - Hoe voedsel de wereld verandert - van Walther Grotenhuis vertoond. De film gaat over voedselproductie en wat dit voor mensen en het milieu betekent. Grotenhuis onderzoekt in deze film de herkomst en gevolgen van 3 producten (soja uit Brazilië, garnalen uit de Filippijnen en boontjes uit Kenia). In de film zie je o.a. wat de gevolgen zijn voor diverse groepen in de verschillende landen. Mensen zijn slachtoffer van onze voedselproductie. De Mensenrechten zijn in het geding vanwege ons consumptiegedrag. We beperken ons deze avond tot het deel over de soja.
Viering Mensenrechtendag in Heerlen op 8 december 2011
Hoewel Mensenrechtendag normaal gesproken op 10 december wordt gevierd, vindt dit in Heerlen dit jaar op donderdag 8 december plaats. Het thema van Mensenrechtendag is ‘ons voedsel’. Een wereld aan voedsel ligt het hele jaar door op ons bord: waar komt dit eigenlijk vandaan, wie hebben eraan gewerkt, wie hebben eraan verdiend, wie zijn ervoor opzij gezet?
Programma Mensenrechtendag in Heerlen
1. Fakkeloptocht
De traditionele fakkeloptocht door het winkelcentrum van Heerlen start op de hoek Saroleastraat – van der Maesenstraat bij de ingang van het Coriocentrum om 17.00 uur. De optocht eindigt op het Tempsplein.
2. Maaltijd
In de ontmoetingsruimte van de kerk van de Protestantse Gemeente wordt soep en een broodmaaltijd gegeten.
3. Film Heerlen en de Wereld
Rond 18.30 uur vindt de première plaats van een korte film (3-5 minuten) over ‘Heerlen en de Wereld’. Deze film is voor Heerlen Millenniumgemeente gemaakt door 4 leerlingen van het Bernardinuscollege in het kader van hun maatschappelijke stage samen met 4 leerlingen van de Praktijkschool. De Millenniumwerkgroep heeft beide groepen aan elkaar weten te koppelen, uiteraard met hulp van docenten, waarbij Bernardinus het script en de filmsterren leverde en de Praktijkschool de filmtechniek. De film bevat 3 voorbeelden uit het dagelijks leven: voedsel, een mobieltje en kleding, die aangeven dat je van de wereld afhankelijk bent en met vele andere mensen te maken hebt.
De makers van de film geven een toelichting waarbij ze ook de verbinding leggen met de Mensenrechten. Mensenrechten spelen ook hier dichtbij ons, bijvoorbeeld in ons consumptiegedrag en levenswijze: hoe gaan we om met voedsel, de productie van welke kleding, het zuinig omgaan met grondstoffen? Maar worden ook de Mensenrechten gerespecteerd bij de productie van delfstoffen, katoen, het in bezit nemen van land hiervoor en/of het maken van kleding (waaronder kinderarbeid)?
Wethouder Peter van Zutphen van zowel Mondiale zaken, Mensenrechten als maatschappelijke stages is ook uitgenodigd.
Door andere leerlingen van Bernardinus wordt eveneens in het kader van hun maatschappelijke stage de folder ‘Duurzame kleding’ (en voeding?) in Heerlen geactualiseerd en uitgebreid, waarvoor onder andere een straatonderzoek wordt gedaan. Verder wordt een Facebook-pagina en een website voor Heerlen Millenniumgemeente gemaakt.
4. Film ‘Smakelijk Eten’
Daarna wordt een deel uit de film ‘Smakelijk Eten!’ - Hoe voedsel de wereld verandert - van Walther Grotenhuis vertoond. De film gaat over voedselproductie en wat dit voor mensen en het milieu betekent. Grotenhuis onderzoekt in deze film de herkomst en gevolgen van 3 producten (soja uit Brazilië, garnalen uit de Filippijnen en boontjes uit Kenia). In de film zie je o.a. wat de gevolgen zijn voor diverse groepen in de verschillende landen. Mensen zijn slachtoffer van onze voedselproductie. De Mensenrechten zijn in het geding vanwege ons consumptiegedrag. We beperken ons deze avond tot het deel over de soja.
vrijdag 18 november 2011
Eurocrisis? Druk meer euro’s?
Eurocrisis? Druk meer euro’s?
Ik heb niet vaak zo’n lange inleiding nodig om mijn stukjes te rechtvaardigen. En tot nu toe dacht ik dat ik me beter buiten de discussie over de eurocrisis kon houden. Daar zijn al te veel echte geleerden mee bezig. Maar één puntje zette me toch aan het denken. Iets waar je tot nu toe weinig over hoort, maar misschien is het een echt onbespreekbaar heilig huisje?
Ik heb wel eens geschreven dat als voor moeilijke vraagstukken eenvoudige oplossingen worden gegeven, dat die oplossingen meestal fout zijn. Waarschijnlijk is het volgende macro-economisch gezien ‘vloeken in de kerk’ en misschien moet ik nu stoppen met schrijven want dat gezegde zal ook hier wel opgeld doen? Ik weet niet welke ellende hiermee zal ontstaan, maar het kan ook veel problemen verminderen. Dus lijkt me deze oplossing het overdenken waard.
Er is blijkbaar ontzettend veel geld beschikbaar, getuige de lage rente die maar hoeft te worden betaald als men kredietwaardig is. En er is door banken en pensioenfondsen enorm veel geld dat ze niet direct nodig hebben belegd in Zuid-Europa. Het beschikbare geld is blijkbaar niet goed verdeeld. De meeste landen hebben zeer forse staatsschulden en overheidstekorten. Zij moeten daarom sterk tot draconisch bezuinigen. De toch al kwetsbare economie dreigt een nieuwe dreun te krijgen. Het zijn politieke keuzes die deze bezuinigingen in belangrijke mate ten laste laten komen van gewone en vooral ook kwetsbare burgers. Het verhogen van belastingen en het korten op de hypotheekrenteaftrek zouden leiden tot een gelijkmatigere verdeling van de lasten?
Maar wat gebeurt er als er 1.000 of 1.500 miljard euro wordt bijgemaakt? En wordt verdeeld tussen de eurolanden. Om te voorkomen dat dit een beloning is voor slecht gedrag en om niet het ene land sterk te bevoordelen boven het ander, moeten die miljarden wel gelijkmatig worden verdeeld over de eurolanden. Een verdeelsleutel kan het bruto nationaal product zijn.
De landen die het meeste gebukt gaan onder hun schulden, kunnen hun deel besteden om hun schuldenlast te verlichten. Het zou de druk op hun begroting verminderen en dus zijn minder bezuinigingen noodzakelijk. En passant wordt de positie van een aantal banken en pensioenfondsen verlicht als die landen een deel van hun schulden aflossen door de staatsobligaties terug te kopen. Maar ook Nederland hoeft hiermee minder te bezuinigen. En de echt rijke landen hebben zelfs extra geld voor het versterken van de economie, kunnen meer milieumaatregelen nemen of een minimumloon instellen (Duitsland). Voordat de euro er was, deden landen zoals Italië en Spanje wel eens iets vergelijkbaars. De lire en de peseta werden gedevalueerd (totdat ze nog maar een paar cent waard waren).
Al die nieuwe euro’s worden in de geldmarkt gepompt. Als je meer euro’s hebt, dan worden die minder waard. De munt wordt minder ‘sterk’. Maar misschien moeten de centrale banken en de regeringen een sterke euro wel minder belangrijk vinden. Devaluatie van de euro is niet zo’n probleem in de interne markt en die is economische veruit het belangrijkst. Het heeft vooral gevolgen voor de wereldhandel, want bijvoorbeeld de dollar wordt hierdoor duurder. Maar hebben de Verenigde Staten van Amerika niet hetzelfde gedaan? Grote schulden gemaakt en daarna fors dollars bijgedrukt? Toen de euro 10 jaar geleden begon, was deze ongeveer 90 dollarcent waard. Nu schommelt de euro rond de 1,40 dollar. Amerikaanse producten en reizen naar Amerika zijn fors goedkoper geworden. Een stuk terug gaan in die waardeverhouding tussen euro en dollar moet geen onoverkomelijk probleem zijn? Japan heeft ook last van een stagnerende export en onlangs de yen gedevalueerd. Devaluatie maakt in feite de concurrentiepositie in de wereld beter en daardoor kunnen handelsoverschotten wellicht zelf toenemen. Dus laat draaien die drukpersen?
Deze injectie dient wel min of meer eenmalig te zijn. Om herhaling van weer een forse schuldencrisis te voorkomen, dient Europa daarna wel een strikt begrotingsbeleid te voeren, met voldoende sancties bij overschrijdingen. Maar de mens leert niet altijd van zijn fouten?
Ik heb niet vaak zo’n lange inleiding nodig om mijn stukjes te rechtvaardigen. En tot nu toe dacht ik dat ik me beter buiten de discussie over de eurocrisis kon houden. Daar zijn al te veel echte geleerden mee bezig. Maar één puntje zette me toch aan het denken. Iets waar je tot nu toe weinig over hoort, maar misschien is het een echt onbespreekbaar heilig huisje?
Ik heb wel eens geschreven dat als voor moeilijke vraagstukken eenvoudige oplossingen worden gegeven, dat die oplossingen meestal fout zijn. Waarschijnlijk is het volgende macro-economisch gezien ‘vloeken in de kerk’ en misschien moet ik nu stoppen met schrijven want dat gezegde zal ook hier wel opgeld doen? Ik weet niet welke ellende hiermee zal ontstaan, maar het kan ook veel problemen verminderen. Dus lijkt me deze oplossing het overdenken waard.
Er is blijkbaar ontzettend veel geld beschikbaar, getuige de lage rente die maar hoeft te worden betaald als men kredietwaardig is. En er is door banken en pensioenfondsen enorm veel geld dat ze niet direct nodig hebben belegd in Zuid-Europa. Het beschikbare geld is blijkbaar niet goed verdeeld. De meeste landen hebben zeer forse staatsschulden en overheidstekorten. Zij moeten daarom sterk tot draconisch bezuinigen. De toch al kwetsbare economie dreigt een nieuwe dreun te krijgen. Het zijn politieke keuzes die deze bezuinigingen in belangrijke mate ten laste laten komen van gewone en vooral ook kwetsbare burgers. Het verhogen van belastingen en het korten op de hypotheekrenteaftrek zouden leiden tot een gelijkmatigere verdeling van de lasten?
Maar wat gebeurt er als er 1.000 of 1.500 miljard euro wordt bijgemaakt? En wordt verdeeld tussen de eurolanden. Om te voorkomen dat dit een beloning is voor slecht gedrag en om niet het ene land sterk te bevoordelen boven het ander, moeten die miljarden wel gelijkmatig worden verdeeld over de eurolanden. Een verdeelsleutel kan het bruto nationaal product zijn.
De landen die het meeste gebukt gaan onder hun schulden, kunnen hun deel besteden om hun schuldenlast te verlichten. Het zou de druk op hun begroting verminderen en dus zijn minder bezuinigingen noodzakelijk. En passant wordt de positie van een aantal banken en pensioenfondsen verlicht als die landen een deel van hun schulden aflossen door de staatsobligaties terug te kopen. Maar ook Nederland hoeft hiermee minder te bezuinigen. En de echt rijke landen hebben zelfs extra geld voor het versterken van de economie, kunnen meer milieumaatregelen nemen of een minimumloon instellen (Duitsland). Voordat de euro er was, deden landen zoals Italië en Spanje wel eens iets vergelijkbaars. De lire en de peseta werden gedevalueerd (totdat ze nog maar een paar cent waard waren).
Al die nieuwe euro’s worden in de geldmarkt gepompt. Als je meer euro’s hebt, dan worden die minder waard. De munt wordt minder ‘sterk’. Maar misschien moeten de centrale banken en de regeringen een sterke euro wel minder belangrijk vinden. Devaluatie van de euro is niet zo’n probleem in de interne markt en die is economische veruit het belangrijkst. Het heeft vooral gevolgen voor de wereldhandel, want bijvoorbeeld de dollar wordt hierdoor duurder. Maar hebben de Verenigde Staten van Amerika niet hetzelfde gedaan? Grote schulden gemaakt en daarna fors dollars bijgedrukt? Toen de euro 10 jaar geleden begon, was deze ongeveer 90 dollarcent waard. Nu schommelt de euro rond de 1,40 dollar. Amerikaanse producten en reizen naar Amerika zijn fors goedkoper geworden. Een stuk terug gaan in die waardeverhouding tussen euro en dollar moet geen onoverkomelijk probleem zijn? Japan heeft ook last van een stagnerende export en onlangs de yen gedevalueerd. Devaluatie maakt in feite de concurrentiepositie in de wereld beter en daardoor kunnen handelsoverschotten wellicht zelf toenemen. Dus laat draaien die drukpersen?
Deze injectie dient wel min of meer eenmalig te zijn. Om herhaling van weer een forse schuldencrisis te voorkomen, dient Europa daarna wel een strikt begrotingsbeleid te voeren, met voldoende sancties bij overschrijdingen. Maar de mens leert niet altijd van zijn fouten?
zondag 13 november 2011
Dubbele loyaliteit van allochtone raadsleden.
Dubbele loyaliteit van allochtone raadsleden.
In de regionale kranten Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 12 november 2011 staat een tweepaginagroot stuk over de dubbele positie die veel allochtone (Turkse en Marokkaanse) gemeenteraadsleden hebben. Ik mag hier spreken uit ervaring omdat ik anderhalve periode in Heerlen raadslid ben geweest met wijlen Mohamed Ben Moussa.
Het vertegenwoordigen van de allochtone achterban gaat meestal goed samen met het vertegenwoordigen van de politieke partij waarvoor men gekozen is. Over het algemeen zijn er geen zwaarwegende inhoudelijke conflicten en draagt men gewoon bij aan de meningsvorming van de fractie. Mohamed voelde zich op de eerste plaats vertegenwoordiger van de Marokkaanse gemeenschap. En allochtonen zien over het algemeen hun vertegenwoordiger als een belangenbehartiger, wat overigens zeer verklaarbaar is vanuit de oorspronkelijke politiek cultuur maar ook hier vaak opgeldt doet.
Mohamed was echter uitermate loyaal aan GroenLinks totdat GroenLinks wilde vernieuwen. Mohamed kreeg vanwege het risico om met voorkeurstemmen rechtstreeks gekozen te worden, geen plek aangeboden op de kieslijst van 2006. En dus stapte hij over naar opponent Leefbaar Heerlen, waarvoor hij met voorkeurstemmen werd gekozen.
Politiek bedrijven is proberen om zo veel mogelijk van je politieke doelstellingen te verwezenlijken. Die doelstellingen zijn bijvoorbeeld opgeschreven in een partij- of verkiezingsprogramma. Maar vaak is het ook beslissen op basis van algemene uitgangspunten. En bij coalitiepolitiek is het eerder regel dan uitzondering dat men compromissen moet sluiten. Daar staat tegenover dat men ook niet te vast gebonden mag zijn aan een partijlijn en dat dus afwijkend stemgedrag, zeker bij principiële kwesties mogelijk moet zijn zonder dat het tot een breuk leidt.
Raadsleden en dus ook allochtone raadsleden hebben hierin een eigen verantwoordelijkheid. Het uit de fractie stappen vanwege inhoudelijk meningsverschillen is gelukkig uitzonderlijk. En als het gebeurt, dan is er vaak meer aan de hand. Uit de partij stappen vanwege een meningsverschil dat niet behoort tot de eigen verantwoordelijkheden, zoals het verbod op onverdoofd ritueel slachten (Tweede Kamer) gaat nog een stap verder. Vanwege dat éne standpunt wil men de partij niet meer vertegenwoordigen. Als men indertijd met overtuiging gekozen heeft voor die partij, dan laat men dus het overgrote deel van de uitgangspunten van die partij los. Dan is het meningsverschil wel heel principieel of de loyaliteit ten opzichte van de eigen achterban wel erg groot. Of een andere partij dat verschil wel duurzaam kan overbruggen? De overige politieke standpunten zullen dan niet zo zwaar meetellen? En dus kan men ook gemakkelijk van partij wisselen.
In de politiek moet men vaak kiezen, en dus ook als er sprake is van een knellende dubbele loyaliteit. Principes of dat ene belangrijke punt kunnen dan in de weg zitten. Vooraf kan men wellicht een inschatting maken welke partij het best bij je past, maar dat geldt ook andersom. De wervers voor kieslijsten zouden daar meer rekening mee kunnen houden. En in iedere partij, ook bij een partij voor alleen allochtonen, zal men keuzes moeten maken die niet 100 % aansluiten bij de persoonlijke visie of doelstellingen. Iemand die geen compromissen kan sluiten, is niet geschikt voor de politiek.
In de regionale kranten Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 12 november 2011 staat een tweepaginagroot stuk over de dubbele positie die veel allochtone (Turkse en Marokkaanse) gemeenteraadsleden hebben. Ik mag hier spreken uit ervaring omdat ik anderhalve periode in Heerlen raadslid ben geweest met wijlen Mohamed Ben Moussa.
Het vertegenwoordigen van de allochtone achterban gaat meestal goed samen met het vertegenwoordigen van de politieke partij waarvoor men gekozen is. Over het algemeen zijn er geen zwaarwegende inhoudelijke conflicten en draagt men gewoon bij aan de meningsvorming van de fractie. Mohamed voelde zich op de eerste plaats vertegenwoordiger van de Marokkaanse gemeenschap. En allochtonen zien over het algemeen hun vertegenwoordiger als een belangenbehartiger, wat overigens zeer verklaarbaar is vanuit de oorspronkelijke politiek cultuur maar ook hier vaak opgeldt doet.
Mohamed was echter uitermate loyaal aan GroenLinks totdat GroenLinks wilde vernieuwen. Mohamed kreeg vanwege het risico om met voorkeurstemmen rechtstreeks gekozen te worden, geen plek aangeboden op de kieslijst van 2006. En dus stapte hij over naar opponent Leefbaar Heerlen, waarvoor hij met voorkeurstemmen werd gekozen.
Politiek bedrijven is proberen om zo veel mogelijk van je politieke doelstellingen te verwezenlijken. Die doelstellingen zijn bijvoorbeeld opgeschreven in een partij- of verkiezingsprogramma. Maar vaak is het ook beslissen op basis van algemene uitgangspunten. En bij coalitiepolitiek is het eerder regel dan uitzondering dat men compromissen moet sluiten. Daar staat tegenover dat men ook niet te vast gebonden mag zijn aan een partijlijn en dat dus afwijkend stemgedrag, zeker bij principiële kwesties mogelijk moet zijn zonder dat het tot een breuk leidt.
Raadsleden en dus ook allochtone raadsleden hebben hierin een eigen verantwoordelijkheid. Het uit de fractie stappen vanwege inhoudelijk meningsverschillen is gelukkig uitzonderlijk. En als het gebeurt, dan is er vaak meer aan de hand. Uit de partij stappen vanwege een meningsverschil dat niet behoort tot de eigen verantwoordelijkheden, zoals het verbod op onverdoofd ritueel slachten (Tweede Kamer) gaat nog een stap verder. Vanwege dat éne standpunt wil men de partij niet meer vertegenwoordigen. Als men indertijd met overtuiging gekozen heeft voor die partij, dan laat men dus het overgrote deel van de uitgangspunten van die partij los. Dan is het meningsverschil wel heel principieel of de loyaliteit ten opzichte van de eigen achterban wel erg groot. Of een andere partij dat verschil wel duurzaam kan overbruggen? De overige politieke standpunten zullen dan niet zo zwaar meetellen? En dus kan men ook gemakkelijk van partij wisselen.
In de politiek moet men vaak kiezen, en dus ook als er sprake is van een knellende dubbele loyaliteit. Principes of dat ene belangrijke punt kunnen dan in de weg zitten. Vooraf kan men wellicht een inschatting maken welke partij het best bij je past, maar dat geldt ook andersom. De wervers voor kieslijsten zouden daar meer rekening mee kunnen houden. En in iedere partij, ook bij een partij voor alleen allochtonen, zal men keuzes moeten maken die niet 100 % aansluiten bij de persoonlijke visie of doelstellingen. Iemand die geen compromissen kan sluiten, is niet geschikt voor de politiek.
zondag 6 november 2011
VVD wil Sinterkaas spelen.
De VVD in Limburg wil Sinterklaas spelen met een ongelofelijk dom idee, maar de statencoalitie volgt hem.
In de krant van 4 november lanceert VVD Statenlid Clements Meerts het idee om mensen die géén bekeuring in het verkeer krijgen hiervoor te belonen. Een bonus van enkele tientjes per kwartaal. Goed gedrag moet worden beloond is de onderliggende gedachte, maar of dit moet betekenen of alle goede gedrag met geld moet worden beloond, dat lijkt me wat ver gaan. Meerts richt zich hier op de eerste plaats op mensen met een (brommer)rijbewijs, wat natuurlijk nogal wat verkeersdeelnemers uitsluit. Hieronder zijn er ook nogal wat die zich in het verkeer niet altijd correct gedragen en dus een stimulans voor beter gedrag kunnen gebruiken.
Daarbij komt dat degenen die voor verkeersovertredingen een bekeuring krijgen maar het topje van de ijsberg van de overtreders van verkeersregels vormen. Kwestie van pech hebben? Hoe vaak wordt er niet door rood licht gereden en wie rijdt er structureel harder dan de maximum snelheid? We zouden er enorm mee opschieten als het vanzelfsprekend wordt dat men zich aan de verkeersregels houdt! Het verkeer wordt niet alleen veiliger maar ook minder agressief en gejaagd en daardoor veel aangenamer om er aan deel te nemen. Als iedereen zich aan de normen houdt dan krijgt men daar een enorme maatschappelijke bonus voor.
Je kan het idee overigens ook vanuit de financiële kant beschouwen (doen politici graag). Even een rekensom met enkele grote aannames gemaakt (het gaat om een idee te krijgen van de orde van grootte). Stel er zijn gemiddeld 300.000 Limburgers met een rijbewijs die geen bekeuring krijgen. En die geef je per kwartaal € 20. Dan is dat een kostenpost van € 6 miljoen per kwartaal, dus € 24 miljoen per jaar. En dat tot in lengte van jaren? Volstrekt irreëel dus.
Het plan moet volgens Meerts worden uitgevoerd door het Centraal Justitieel Incassobureau dat ook de bekeuringen registreert en de acceptgiro’s uitschrijft. Zij weten wie ze niet moeten uitkeren, maar niet wie wel? En er staat in de krant niet bij wie het gaat betalen. Zou de VVD zo naïef zijn dat het CJIB de bonussen gaat uitkeren van het geld dat ze incasseren. Onder het motto dat het geld van de bekeuringen van de Limburgers in Limburg moet blijven? Dan wil men dus goede sier maken met het geld waarover de provincie helemaal niet kan beschikken? Dat zou politiek wel ongelofelijk dom zijn. Dus gaan we ervan uit dat de Provincie Limburg dat zelf gaat betalen. Maar waarvan? Op tal van terreinen wil de provincie bezuinigen. En provinciale staten vinden dat de € 1,1 miljard Essent-gelden op de bank moeten blijven staan om rendement op te leveren (wat in deze tijd al moeilijk genoeg blijkt).
Zouden de VVD en de rest van de coalitie dit ook al hebben bedacht? Of is hun inzicht in het functioneren van de provinciale overheid zo abominabel slecht? Of interesseert dit allemaal niet, als je maar in de krant komt en je kan profileren? Maar het kunnen toch alleen maar zeer goedgelovige en weinig nadenkende burgers zijn die je hiermee aanspreekt?
Echter, dat de PVV het bonusidee ondersteunt opent weer nieuwe perspectieven. Als we alle islamitische allochtonen die zich goed gedragen nu ook eens gingen belonen? Dat zou een aardige verbreding van het blikveld van de PVV zijn, die normaal het slechte benadrukt, dat alles in de juiste verhoudingen moet worden beschouwd.
In de krant van 4 november lanceert VVD Statenlid Clements Meerts het idee om mensen die géén bekeuring in het verkeer krijgen hiervoor te belonen. Een bonus van enkele tientjes per kwartaal. Goed gedrag moet worden beloond is de onderliggende gedachte, maar of dit moet betekenen of alle goede gedrag met geld moet worden beloond, dat lijkt me wat ver gaan. Meerts richt zich hier op de eerste plaats op mensen met een (brommer)rijbewijs, wat natuurlijk nogal wat verkeersdeelnemers uitsluit. Hieronder zijn er ook nogal wat die zich in het verkeer niet altijd correct gedragen en dus een stimulans voor beter gedrag kunnen gebruiken.
Daarbij komt dat degenen die voor verkeersovertredingen een bekeuring krijgen maar het topje van de ijsberg van de overtreders van verkeersregels vormen. Kwestie van pech hebben? Hoe vaak wordt er niet door rood licht gereden en wie rijdt er structureel harder dan de maximum snelheid? We zouden er enorm mee opschieten als het vanzelfsprekend wordt dat men zich aan de verkeersregels houdt! Het verkeer wordt niet alleen veiliger maar ook minder agressief en gejaagd en daardoor veel aangenamer om er aan deel te nemen. Als iedereen zich aan de normen houdt dan krijgt men daar een enorme maatschappelijke bonus voor.
Je kan het idee overigens ook vanuit de financiële kant beschouwen (doen politici graag). Even een rekensom met enkele grote aannames gemaakt (het gaat om een idee te krijgen van de orde van grootte). Stel er zijn gemiddeld 300.000 Limburgers met een rijbewijs die geen bekeuring krijgen. En die geef je per kwartaal € 20. Dan is dat een kostenpost van € 6 miljoen per kwartaal, dus € 24 miljoen per jaar. En dat tot in lengte van jaren? Volstrekt irreëel dus.
Het plan moet volgens Meerts worden uitgevoerd door het Centraal Justitieel Incassobureau dat ook de bekeuringen registreert en de acceptgiro’s uitschrijft. Zij weten wie ze niet moeten uitkeren, maar niet wie wel? En er staat in de krant niet bij wie het gaat betalen. Zou de VVD zo naïef zijn dat het CJIB de bonussen gaat uitkeren van het geld dat ze incasseren. Onder het motto dat het geld van de bekeuringen van de Limburgers in Limburg moet blijven? Dan wil men dus goede sier maken met het geld waarover de provincie helemaal niet kan beschikken? Dat zou politiek wel ongelofelijk dom zijn. Dus gaan we ervan uit dat de Provincie Limburg dat zelf gaat betalen. Maar waarvan? Op tal van terreinen wil de provincie bezuinigen. En provinciale staten vinden dat de € 1,1 miljard Essent-gelden op de bank moeten blijven staan om rendement op te leveren (wat in deze tijd al moeilijk genoeg blijkt).
Zouden de VVD en de rest van de coalitie dit ook al hebben bedacht? Of is hun inzicht in het functioneren van de provinciale overheid zo abominabel slecht? Of interesseert dit allemaal niet, als je maar in de krant komt en je kan profileren? Maar het kunnen toch alleen maar zeer goedgelovige en weinig nadenkende burgers zijn die je hiermee aanspreekt?
Echter, dat de PVV het bonusidee ondersteunt opent weer nieuwe perspectieven. Als we alle islamitische allochtonen die zich goed gedragen nu ook eens gingen belonen? Dat zou een aardige verbreding van het blikveld van de PVV zijn, die normaal het slechte benadrukt, dat alles in de juiste verhoudingen moet worden beschouwd.
maandag 10 oktober 2011
PvdA – Kerkrade geeft Heerlen een gevangenis?
De PvdA heeft opgevangen dat de staatssecretaris van gevangeniszaken Fred Teeven een nieuwe gevangenis wil laten bouwen in Limburg. Dat die nodig is, wist ik niet. De laatste berichten die ik over gevangenissen hoorde, was dat er onterecht asielzoekers in worden opgesloten en dat er eentje die toch leeg stond aan België wordt verhuurd.
Maar goed, de PvdA van Kerkrade wil die best naar Parkstad Limburg en “het liefst zo dicht mogelijk bij Kerkrade” halen en wel op het hoogwaardige bedrijventerrein Avantis plaatsen. En 200 banen, dat is niet mis. Ze willen ‘m niet in Kerkrade. Dat is toch wel erg goedgeefs, je zou het zelfs onbaatzuchtig noemen, en vooral een mooie blijk van de wil tot samenwerking in Parkstad Limburg. Blijkbaar heeft Kerkrade zelf geen mooi terrein meer binnen de gemeentegrenzen. Er mogen natuurlijk wel mensen uit Kerkrade gaan werken. En blijkbaar wil de PvdA de bezoekende familieleden en vrienden van de aldaar verblijvende Kerkradenaren geen wereldreis laten maken? (Wel via de Buitenring, zoals de provincie die gepland heeft?) En Avantis is toch wel de meest ver weg gelegen plek van Heerlen dus zullen de meeste Heerlenaren zich niet storen aan een gevangenis op Avantis.
Bedrijventerreinleider René Seijben is gelijk blij, want dan heeft hij weer een plekje gevuld. Maar hij geeft terecht aan dat het bestemmingsplan hier niet in voorziet. Daar is wel een mouw aan te passen. Avantis gaat prat op de sterke relaties tussen de onderzoekers van die hoogwaardige bedrijven en de universiteiten en hoge scholen in de buurt. We krijgen dan wellicht een productiehal voor wasknijpers of zo erbij, maar dat gevang moet wel een enorm uitdagend onderzoeksobject worden voor onze sociale wetenschappers. Die krijgen daar zeker ook nieuwe energie van.
Maar dan toch die ruimtelijke ordening. Als we al een gevangenis van Kerkrade krijgen, dan mag Heerlen toch zelf wel bepalen waar die zou moeten komen? Wij Heerlenaren en onze gemeenteraad voorop, plaatsen een gevangenis niet aan de rand van de samenleving. De vorige keer dat ons een gevangenis werd aangeboden, zou deze worden gebouwd waar nu het nieuwe gebouw van het CBS staat. Maar daar tegenover is echt nog plaats genoeg. Zelfs voor een gevangens als die een beetje schaamgroen erom heen krijgt en voor zover dan nog zichtbaar een aardige architectuur. Alleen jammer van die krimpende bevolking, dat operatie Hartslag zo geslaagd is en de opvang in Domushuizen en Exodus zo prima functioneert, dat Heerlen de bewoners bij elkaar moet schrapen.
Het bericht hierover stond in de regionale kranten Limburgs Dagblad en Dagblad de Limburger van zaterdag 8 oktober 2010.
Maar goed, de PvdA van Kerkrade wil die best naar Parkstad Limburg en “het liefst zo dicht mogelijk bij Kerkrade” halen en wel op het hoogwaardige bedrijventerrein Avantis plaatsen. En 200 banen, dat is niet mis. Ze willen ‘m niet in Kerkrade. Dat is toch wel erg goedgeefs, je zou het zelfs onbaatzuchtig noemen, en vooral een mooie blijk van de wil tot samenwerking in Parkstad Limburg. Blijkbaar heeft Kerkrade zelf geen mooi terrein meer binnen de gemeentegrenzen. Er mogen natuurlijk wel mensen uit Kerkrade gaan werken. En blijkbaar wil de PvdA de bezoekende familieleden en vrienden van de aldaar verblijvende Kerkradenaren geen wereldreis laten maken? (Wel via de Buitenring, zoals de provincie die gepland heeft?) En Avantis is toch wel de meest ver weg gelegen plek van Heerlen dus zullen de meeste Heerlenaren zich niet storen aan een gevangenis op Avantis.
Bedrijventerreinleider René Seijben is gelijk blij, want dan heeft hij weer een plekje gevuld. Maar hij geeft terecht aan dat het bestemmingsplan hier niet in voorziet. Daar is wel een mouw aan te passen. Avantis gaat prat op de sterke relaties tussen de onderzoekers van die hoogwaardige bedrijven en de universiteiten en hoge scholen in de buurt. We krijgen dan wellicht een productiehal voor wasknijpers of zo erbij, maar dat gevang moet wel een enorm uitdagend onderzoeksobject worden voor onze sociale wetenschappers. Die krijgen daar zeker ook nieuwe energie van.
Maar dan toch die ruimtelijke ordening. Als we al een gevangenis van Kerkrade krijgen, dan mag Heerlen toch zelf wel bepalen waar die zou moeten komen? Wij Heerlenaren en onze gemeenteraad voorop, plaatsen een gevangenis niet aan de rand van de samenleving. De vorige keer dat ons een gevangenis werd aangeboden, zou deze worden gebouwd waar nu het nieuwe gebouw van het CBS staat. Maar daar tegenover is echt nog plaats genoeg. Zelfs voor een gevangens als die een beetje schaamgroen erom heen krijgt en voor zover dan nog zichtbaar een aardige architectuur. Alleen jammer van die krimpende bevolking, dat operatie Hartslag zo geslaagd is en de opvang in Domushuizen en Exodus zo prima functioneert, dat Heerlen de bewoners bij elkaar moet schrapen.
Het bericht hierover stond in de regionale kranten Limburgs Dagblad en Dagblad de Limburger van zaterdag 8 oktober 2010.
Staatssecretaris Henk Bleker heeft het bij mij verbruid.
Ik zal niet vaak zo uit mijn slof schieten als in dit stukje. Staatssecretaris Henk Bleker maakt het nu toch wel echt te bont. Eerst draait hij de natuurontwikkeling van de Ecologische Hoofdstructuur nagenoeg de nek om. Slechts een paar hectares voor de meest waardevolle Natura 2000 gebieden mogen erbij komen. Maar gronden die al gekocht waren om als ruilgrond voor natuur te dienen, moeten weer op de markt komen (lees terug naar de landbouw gaan). En naar verluid moet zelfs Staatsbosbeheer bezittingen gaan verkopen. Ik hoorde laatst dat door zijn beleid de natuur niet groener wordt maar bleker.
Maar de krant van zaterdag 8 oktober bevat nog slechter nieuws. De staatssecretaris wil in natuurgebieden de plezierjacht weer toestaan, ook op tot nu toe beschermde dieren. Dam- en edelherten, reeën, zwijnen en bepaalde soorten ganzen mogen ook worden afgeschoten als ze geen schade hebben veroorzaakt. Het eerder dit jaar afgesloten ‘ganzenakkoord’ wordt hiermee aan flarden geschoten (terwijl dit ‘akkoord’ mij als dierenliefhebber toch al behoorlijk pijn deed). Nu mag ook naar hartenlust gejaagd worden op internationaal beschermde trekvogels zoals de grauwe gans, de kolgans en de smient, aldus de Vogelbescherming.
En er mag ook gejaagd worden in Natura 2000 gebieden, gebieden met de hoogste beschermingsstatus. Zo staat er in de concept Natuurwet die binnenkort naar de Tweede Kamer gaat. En als een lafaard laat hij de uitvoering van deze jacht over aan de provincies, zodat hij er zelf geen verantwoordelijkheid voor hoeft te nemen.
En ik heb al zo’n hekel aan plezierjacht. De natuurbeschermingsorganisaties zijn vanzelfsprekend woest. Volgens hen wil Bleker alleen maar geld uitsparen door minder wildschade te hoeven uitbetalen.
Je zou verwachten dat een staatssecretaris met natuurbeleid in zijn portefeuille ook enige affiniteit heeft met natuur. Niets is minder waar. Bleker is alleen mensgericht. Landbouw en jacht krijgen absolute prioriteit. Voor natuur heeft hij geen cent over. Hij bezuinigt daar veel meer op dan nodig. Henk Bleker heeft niets met natuur en als hij beweert van wel, dan spreken zijn daden hem tegen. Staatssecretaris Bleker is staatsvijand nummer 1 van de natuur.
Maar de krant van zaterdag 8 oktober bevat nog slechter nieuws. De staatssecretaris wil in natuurgebieden de plezierjacht weer toestaan, ook op tot nu toe beschermde dieren. Dam- en edelherten, reeën, zwijnen en bepaalde soorten ganzen mogen ook worden afgeschoten als ze geen schade hebben veroorzaakt. Het eerder dit jaar afgesloten ‘ganzenakkoord’ wordt hiermee aan flarden geschoten (terwijl dit ‘akkoord’ mij als dierenliefhebber toch al behoorlijk pijn deed). Nu mag ook naar hartenlust gejaagd worden op internationaal beschermde trekvogels zoals de grauwe gans, de kolgans en de smient, aldus de Vogelbescherming.
En er mag ook gejaagd worden in Natura 2000 gebieden, gebieden met de hoogste beschermingsstatus. Zo staat er in de concept Natuurwet die binnenkort naar de Tweede Kamer gaat. En als een lafaard laat hij de uitvoering van deze jacht over aan de provincies, zodat hij er zelf geen verantwoordelijkheid voor hoeft te nemen.
En ik heb al zo’n hekel aan plezierjacht. De natuurbeschermingsorganisaties zijn vanzelfsprekend woest. Volgens hen wil Bleker alleen maar geld uitsparen door minder wildschade te hoeven uitbetalen.
Je zou verwachten dat een staatssecretaris met natuurbeleid in zijn portefeuille ook enige affiniteit heeft met natuur. Niets is minder waar. Bleker is alleen mensgericht. Landbouw en jacht krijgen absolute prioriteit. Voor natuur heeft hij geen cent over. Hij bezuinigt daar veel meer op dan nodig. Henk Bleker heeft niets met natuur en als hij beweert van wel, dan spreken zijn daden hem tegen. Staatssecretaris Bleker is staatsvijand nummer 1 van de natuur.
Betahuis Heerlen zoekt parkeerplaatsen.
Betahuis zoekt parkeerplaatsen.
In de oude muziekschool, midden in het centrum van Heerlen opent binnenkort het Betahuis de poorten. Een hele moderne invulling van nieuw ondernemerschap en een ontmoetingsplaats voor creatieve ondernemers e.d. Een nieuwe tijd breekt aan?
En hoe komen ze voor het eerst in krant: ze zoeken goedkope parkeerplaatsen! Wat een sof. Als je op die plek wil gaan zitten, nota bene met een parkeergarage om de hoek, dan wil je toch niet met zo iets ouderwets beginnen als parkeerplaatsen zoeken. Waar is de creativiteit en waar is het primaire bewustzijn van maatschappelijk en milieuvriendelijk ondernemen? En vooral waar is het zoeken naar alternatieve vervoerswijzen om er mee voor te zorgen dat de binnenstad autovrij blijft en daarmee leefbaarder en aangenamer voor het publiek? Een laad- en losplek kan ik me voorstellen. Maar zijn die jonge ondernemers al zo blasé dat ze aan hun auto verknocht zijn?
In de oude muziekschool, midden in het centrum van Heerlen opent binnenkort het Betahuis de poorten. Een hele moderne invulling van nieuw ondernemerschap en een ontmoetingsplaats voor creatieve ondernemers e.d. Een nieuwe tijd breekt aan?
En hoe komen ze voor het eerst in krant: ze zoeken goedkope parkeerplaatsen! Wat een sof. Als je op die plek wil gaan zitten, nota bene met een parkeergarage om de hoek, dan wil je toch niet met zo iets ouderwets beginnen als parkeerplaatsen zoeken. Waar is de creativiteit en waar is het primaire bewustzijn van maatschappelijk en milieuvriendelijk ondernemen? En vooral waar is het zoeken naar alternatieve vervoerswijzen om er mee voor te zorgen dat de binnenstad autovrij blijft en daarmee leefbaarder en aangenamer voor het publiek? Een laad- en losplek kan ik me voorstellen. Maar zijn die jonge ondernemers al zo blasé dat ze aan hun auto verknocht zijn?
17 oktober: bijeenkomst met Tineke en Gerrit Koenders over Ghana
Bijeenkomst met Tineke en Gerrit Koenders over Ghana
Tineke en Gerrit Koenders zijn deze maand voor een bezoek terug in Nederland na bijna een jaar in Ghana te zijn geweest. Daar hebben ze zich vol ingezet voor het weeshuis "Save our Lives" in Anyakwanta (Ghana). In de nacht van 29 op 30 juni 2011 is dit weeshuis afgebrand. Inmiddels is het weer voor een groot deel opgebouwd, mede dank zij een succesvolle hulpactie via de Stichting Kans voor open doel.
Op 17 oktober is er een bijeenkomst met Tineke en Gerrit Koenders. Zij zullen dan vertellen over hun belevenissen in Ghana.
Deze bijeenkomst vindt plaats in de parochiezaal naast de kerk van de St. Joseph parochie, Dr. Clemens Meulemansstraat, Heerlerbaan, aanvang 20.15 uur.
Alle belangstellenden zijn van harte welkom.
Hoewel al een groot deel van de schade door de brand in het weeshuis is hersteld, zijn niet alle gebouwen opnieuw gebouwd. Hulp kan worden geboden via ING rekening nummer 4425042, ten name van Stichting kansvooropendoel te Utrecht.
Tineke en Gerrit Koenders zijn deze maand voor een bezoek terug in Nederland na bijna een jaar in Ghana te zijn geweest. Daar hebben ze zich vol ingezet voor het weeshuis "Save our Lives" in Anyakwanta (Ghana). In de nacht van 29 op 30 juni 2011 is dit weeshuis afgebrand. Inmiddels is het weer voor een groot deel opgebouwd, mede dank zij een succesvolle hulpactie via de Stichting Kans voor open doel.
Op 17 oktober is er een bijeenkomst met Tineke en Gerrit Koenders. Zij zullen dan vertellen over hun belevenissen in Ghana.
Deze bijeenkomst vindt plaats in de parochiezaal naast de kerk van de St. Joseph parochie, Dr. Clemens Meulemansstraat, Heerlerbaan, aanvang 20.15 uur.
Alle belangstellenden zijn van harte welkom.
Hoewel al een groot deel van de schade door de brand in het weeshuis is hersteld, zijn niet alle gebouwen opnieuw gebouwd. Hulp kan worden geboden via ING rekening nummer 4425042, ten name van Stichting kansvooropendoel te Utrecht.
zaterdag 8 oktober 2011
Interview Harrie Winteraeken 'strijdbare idealist'
Een aantal mensen heeft al aangegeven dat het interview me goed typeert: een paginagroot interview van mij in de editie Parkstad van de regionale kranten Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 7 oktober 2011. Familie en goede bekenden zullen er wel enkele kleine foutjes in ontdekken.
Titel van het bericht: 'Strijdbare idealist' http://bit.ly/pyQaMb, met daaronder mijn 'paspoort' http://bit.ly/qZR2Nh.
Titel van het bericht: 'Strijdbare idealist' http://bit.ly/pyQaMb, met daaronder mijn 'paspoort' http://bit.ly/qZR2Nh.
zaterdag 24 september 2011
Nederland: oefen maximale druk uit op al-Assad van Syrië
Heerlen, 20 september 2011
Aan: de Nederlandse regering
Ter attentie van de heer Uri Rosenthal
Minister van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag
Betreft: verhoog druk op president al-Assad van Syrië.
Geachte heer Rosenthal,
In Syrië is de bevolking opgestaan tegen het regime van president Bashar al-Assad. Er vinden wijdverbreide en ook bijzonder indrukwekkende protesten plaats. Maar bovenal zijn het (nog) vreedzame protesten, wat een enorme moed en vastberadenheid vergt. Daarnaast onderstrepen deze protesten de eenheid van het Syrische volk.
De reactie van president al-Assad is vreselijk door zijn grootschalig en onmenselijk geweld tegen de protesterende burgers van Syrië. Deze situatie mag niet blijven voortbestaan!
Wij roepen u op om de politieke en economische druk op president al-Assad tot het maximale op te voeren. Naar onze mening zijn de huidige sancties te beperkt en te weinig effectief. Een algehele boycot van niet-humanitaire goederen en in het bijzonder de import van olieproducten (Shell) is dringend noodzakelijk. Met maximale druk maakt Nederland duidelijk dat de Syrische dictatuur absoluut snel verleden tijd dient te zijn. Daarnaast verdienen de protesterende burgers en hun organisaties alle morele en materiële steun.
Vanzelfsprekend vragen wij u hierbij in overleg met de andere landen van de Europese Unie te treden, maar dit mag niet vertragend werken.
Er dient nieuw politiek leiderschap te komen dat de transitie begeleid naar een civiele, democratische staat voor alle Syriërs. Nog is er een gerede kans dat deze omwenteling vreedzaam kan verlopen. Met maximale politieke druk wordt wellicht bewerkstelligd dat president al-Assad het veld ruimt, zodat kan worden voorkomen dat er een burgeroorlog ontstaat.
Behalve door de leden en groepen die deel uit maken van het Vredesplatform Heerlen en HeerlenMondiaal, wordt dit appèl ook ondersteund door 32 bezoekers van de markt/manifestatie Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen, die plaatsvond op 17 september jl. Zie hiervoor de bijgevoegde lijsten met handtekeningen.
Wij danken u bij voorbaat voor de aandacht.
Met vriendelijke groeten,
namens HeerlenMondiaal en het Vredesplatform Heerlen
Harrie Winteraeken
(voorzitter)
ps. in het tweede weekeinde van de Vredesweek (24-25 september) ondertekenden in de Andreas parochie in Heerlen nog eens 67 mensen de petitie. Dus met mijn handtekening onder de brief zelf precies 100!
Vredesplatform enquêteert over gevoel van veiligheid.
Ambassade van de vrede in Heerlen
Nadat dat op 15 september in den Haag Jan Terlouw beëdigd werd als ‘Minister van Vrede’ is in Heerlen op zaterdag 17 september de ‘Ambassade van de Vrede’ gestart met haar activiteiten.
Het Ministerie van Vrede, een initiatief van vredesorganisatie IKV Pax Christi, heeft als doel aandacht te vragen voor het belang van vrede en veiligheid.
De Heerlense 'Ambassade van de vrede' is opgericht door het Vredesplatform Heerlen, een platform zich al jaren inzet voor de bewustwording rondom vrede en veiligheid.
Afgelopen zaterdag 17 september, aan het begin van de vredesweek, hebben de Ambassadeurs van de Vrede, een enquête gehouden onder zo'n 120 bezoekers van de Heerlense binnenstad .
De bezoekers werd gevraagd zich te uiten over hun beleving van veiligheid aan de hand van de vraag: 'Ik zou me veiliger voelen als':
In overgrote meerderheid werd aangegeven dat veiligheid een groot goed is dat we met elkaar in stand moeten houden. Meer dan 90 % van de geënquêteerden zou zich veiliger voelen als we elkaar onderling meer zouden vertrouwen. Daarbij werd aangegeven dat dit ook betekent dat men dan zelf meer vertrouwen moet geven aan anderen.
Men getuigde voorts van een goede gemeenschapszin: 80% vond dat de welvaart beter verdeeld moet worden tussen arme en rijke landen. In een tijd van bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking vind het Vredesplatform dat een interessante uitslag.
Het oude vredesthema van kernwapens blijkt nog springlevend want 84% vindt dat alle kernwapens de wereld uit moeten, desgevraagd zelfs als wij daar de eerste stappen voor moeten zetten. Maar zelfkritisch was men ook: 58% vind dat er meer controle moet zijn door de overheid. Opvallend genoeg zag slechts 37% een uitbreiding van de macht van Europa bijdragen aan de veiligheid.
De enquête vond afgelopen zaterdag plaats op het Pancratiusplein te Heerlen, tijdens de manifestatie Heerlen in de wereld, de Wereld in Heerlen.
Nadat dat op 15 september in den Haag Jan Terlouw beëdigd werd als ‘Minister van Vrede’ is in Heerlen op zaterdag 17 september de ‘Ambassade van de Vrede’ gestart met haar activiteiten.
Het Ministerie van Vrede, een initiatief van vredesorganisatie IKV Pax Christi, heeft als doel aandacht te vragen voor het belang van vrede en veiligheid.
De Heerlense 'Ambassade van de vrede' is opgericht door het Vredesplatform Heerlen, een platform zich al jaren inzet voor de bewustwording rondom vrede en veiligheid.
Afgelopen zaterdag 17 september, aan het begin van de vredesweek, hebben de Ambassadeurs van de Vrede, een enquête gehouden onder zo'n 120 bezoekers van de Heerlense binnenstad .
De bezoekers werd gevraagd zich te uiten over hun beleving van veiligheid aan de hand van de vraag: 'Ik zou me veiliger voelen als':
In overgrote meerderheid werd aangegeven dat veiligheid een groot goed is dat we met elkaar in stand moeten houden. Meer dan 90 % van de geënquêteerden zou zich veiliger voelen als we elkaar onderling meer zouden vertrouwen. Daarbij werd aangegeven dat dit ook betekent dat men dan zelf meer vertrouwen moet geven aan anderen.
Men getuigde voorts van een goede gemeenschapszin: 80% vond dat de welvaart beter verdeeld moet worden tussen arme en rijke landen. In een tijd van bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking vind het Vredesplatform dat een interessante uitslag.
Het oude vredesthema van kernwapens blijkt nog springlevend want 84% vindt dat alle kernwapens de wereld uit moeten, desgevraagd zelfs als wij daar de eerste stappen voor moeten zetten. Maar zelfkritisch was men ook: 58% vind dat er meer controle moet zijn door de overheid. Opvallend genoeg zag slechts 37% een uitbreiding van de macht van Europa bijdragen aan de veiligheid.
De enquête vond afgelopen zaterdag plaats op het Pancratiusplein te Heerlen, tijdens de manifestatie Heerlen in de wereld, de Wereld in Heerlen.
Jewish Voice for Peace roept Obama op geen veto op Palestijnse staat
Dear Harrie,
Today, the President of the Palestinian Authority, Mahmoud Abbas, presented a bid for the state of Palestine, based on the 1967 borders, to be considered by the Security Council for full membership in the United Nations.
Shortly afterward, he addressed the General Assembly, where he reviewed, from the 1948 Nakba until today, the multitude of ways in which Israel has suppressed Palestinians’ rights. While the question remains if the UN statehood bid adequately addresses the larger issue of Palestinian rights, Abbas’ address importantly gave voice to the Palestinian struggle for self-determination. While there is no uniform support for this UN bid, today was undoubtedly a historic and moving day. After over 63 years struggling for global recognition, it was moving to see the countries of the world represented in the UN general assembly give President Abbas a rousing standing ovation.
Not so for Prime Minister Netanyahu, who spoke shortly after Abbas. Netanyahu responded to the Palestinian leader with diversion and doublespeak instead of honest engagement, and peace slogans couched in hostility, aggression, and denial of Palestinian claims—a continuation of the standard Israeli tactic. We know from history that this empty rhetoric has been used by Israeli government for decades and will only mean further pain and oppression for Palestinians in Gaza, the West Bank, East Jerusalem, and all over the world.
As a Jewish-American organization, we believe it is important to remain focused on our primary responsibility: having an impact on U.S. policy. As such, we will continue to speak out strongly against the U.S. using its veto power in the Security Council to reject this bid for statehood.
We know now that President Obama will not do the right thing. Speaking at the UN on Wednesday, Obama lauded the Arab Spring—but rejected the Palestinian Autumn. The president retreated from his earlier positions that demanded Israeli accountability for its military occupation, and he did not acknowledge the ongoing role of the U.S. in maintaining that imbalance through its extraordinary economic, military, and diplomatic support for Israel, even when its actions violate international law, human rights, and U.S. policy. And he didn’t acknowledge that twenty years of the “peace process” has brought only a more entrenched occupation. Instead, Obama merely said that both sides should “sit down together, to listen to each other, and to understand each other’s hopes and fears.” (1)
While this week has not been an easy one, we at JVP actually feel a redoubled assurance in the promise of our strategy to change the dynamics on display at the United Nations. We know now, more than ever, that the President or Congress will not change on their own. The array of power and money is simply too strong—for now. We know, as with the examples of the civil rights movement and the anti-apartheid movement, to name just two, that it is movements like ours that force our governments to change their policies. It was the steadfastness, the creativity, the demonstrations, the local organizing, and the BDS tactics that helped these movements and so many others for social justice eventually succeed. So we’ll let the politicians play their games, and meanwhile, our work will continue.
Onward,
Jewish Voice for Peace
Today, the President of the Palestinian Authority, Mahmoud Abbas, presented a bid for the state of Palestine, based on the 1967 borders, to be considered by the Security Council for full membership in the United Nations.
Shortly afterward, he addressed the General Assembly, where he reviewed, from the 1948 Nakba until today, the multitude of ways in which Israel has suppressed Palestinians’ rights. While the question remains if the UN statehood bid adequately addresses the larger issue of Palestinian rights, Abbas’ address importantly gave voice to the Palestinian struggle for self-determination. While there is no uniform support for this UN bid, today was undoubtedly a historic and moving day. After over 63 years struggling for global recognition, it was moving to see the countries of the world represented in the UN general assembly give President Abbas a rousing standing ovation.
Not so for Prime Minister Netanyahu, who spoke shortly after Abbas. Netanyahu responded to the Palestinian leader with diversion and doublespeak instead of honest engagement, and peace slogans couched in hostility, aggression, and denial of Palestinian claims—a continuation of the standard Israeli tactic. We know from history that this empty rhetoric has been used by Israeli government for decades and will only mean further pain and oppression for Palestinians in Gaza, the West Bank, East Jerusalem, and all over the world.
As a Jewish-American organization, we believe it is important to remain focused on our primary responsibility: having an impact on U.S. policy. As such, we will continue to speak out strongly against the U.S. using its veto power in the Security Council to reject this bid for statehood.
We know now that President Obama will not do the right thing. Speaking at the UN on Wednesday, Obama lauded the Arab Spring—but rejected the Palestinian Autumn. The president retreated from his earlier positions that demanded Israeli accountability for its military occupation, and he did not acknowledge the ongoing role of the U.S. in maintaining that imbalance through its extraordinary economic, military, and diplomatic support for Israel, even when its actions violate international law, human rights, and U.S. policy. And he didn’t acknowledge that twenty years of the “peace process” has brought only a more entrenched occupation. Instead, Obama merely said that both sides should “sit down together, to listen to each other, and to understand each other’s hopes and fears.” (1)
While this week has not been an easy one, we at JVP actually feel a redoubled assurance in the promise of our strategy to change the dynamics on display at the United Nations. We know now, more than ever, that the President or Congress will not change on their own. The array of power and money is simply too strong—for now. We know, as with the examples of the civil rights movement and the anti-apartheid movement, to name just two, that it is movements like ours that force our governments to change their policies. It was the steadfastness, the creativity, the demonstrations, the local organizing, and the BDS tactics that helped these movements and so many others for social justice eventually succeed. So we’ll let the politicians play their games, and meanwhile, our work will continue.
Onward,
Jewish Voice for Peace
Nederland: stem niet tegen een Palestijnse staat
Heerlen, 17 september 2011
Aan: de Nederlandse regering
Ter attentie van de heer Uri Rosenthal
Minister van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag
Betreft: oproep te stemmen voor een zelfstandige Palestijnse staat.
Geachte heer Rosenthal,
Twintig september aanstaande wordt een belangrijke dag voor Palestina. Dan zullen de Arabische Liga en de Palestijnse Autoriteit gezamenlijk aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties vragen om de onafhankelijke Palestijnse staat te erkennen. Zo'n erkenning zal de positie van de Palestijnen tegenover Israël versterken omdat Israël dan een staat wordt die grote delen van een andere lidstaat bezet houdt. Toekomstige vredesbesprekingen worden dan onderhandelingen tussen twee gelijkwaardige staten, waarbij een van beide staten onrechtmatig handelt tegenover de andere staat. Om deze reden verzet Israël zich met hand en tand tegen de erkenning van een Palestijnse staat. De overgrote meerderheid van de VN-lidstaten zullen het Palestijnse verzoek echter steunen.
In het verleden hebben de westerse landen altijd verklaard voorstander te zijn van een Palestijnse staat naast Israël. De Europese Unie en de Verenigde Staten maakten het zelf mogelijk dat de Palestijnse regering de afgelopen jaren de structuren voor de onafhankelijke staat op kon bouwen door dit project jarenlang met adviseurs, met trainingen en met enorme geldbedragen te steunen. Het project is thans voltooid: de afgelopen maanden hebben tal van gezaghebbende internationale instellingen zoals de Wereldbank, het IMF en de Verenigde Naties verklaard dat de opbouw van de structuren van de nieuwe staat is afgerond.
Voor de Palestijnse aanvraag van het VN-lidmaatschap is het belangrijk dat Hamas zich met het project akkoord heeft verklaard. Ook vooraanstaande in Israël wonende Palestijnen en hun organisaties spraken hun steun uit. Zelfs vanuit de Israëlische gevangenissen waar 7.000 Palestijnen om politieke redenen zitten opgesloten kwam een steunbetuiging, verwoord door Marwan Barghouti. Barghouti is uitgegroeid tot het symbool van het Palestijnse verzet tegen de Israëlische bezetting. Velen zien hem als een Palestijnse Nelson Mandela en als de toekomstige president van de Palestijnse staat.
Maar terwijl veel West-Europese landen naar verwachting met de landen in Afrika, Azie en Latijns-Amerika voor erkenning van de Palestijnse staat zullen stemmen heeft de Nederlandse regering aangekondigd het Israëlische verzet tegen de erkenning van de Palestijnse staat te steunen.
Wij vragen u dringend om dit negatieve standpunt nog te wijzigen. Wellicht is het een optie dat Nederland zich uit interne en internationale politieke overwegingen van stemming onthoudt?
Behalve door de leden en groepen die deel uit maken van het Vredesplatform Heerlen en HeerlenMondiaal wordt dit appèl ook ondersteund door 40 bezoekers van de markt/manifestatie Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen, die plaatsvond op 17 september jl. Zie hiervoor de bijgevoegde lijsten met handtekeningen.
Wij danken u bij voorbaat voor de aandacht.
Met vriendelijke groeten,
namens HeerlenMondiaal en het Vredesplatform Heerlen
Harrie Winteraeken
(voorzitter)
ps.: De brief is op 13 september al per post en per e-mail gestuurd. Op 19 september heb ik de brief plus handtekeningen bezorgd bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Aan: de Nederlandse regering
Ter attentie van de heer Uri Rosenthal
Minister van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag
Betreft: oproep te stemmen voor een zelfstandige Palestijnse staat.
Geachte heer Rosenthal,
Twintig september aanstaande wordt een belangrijke dag voor Palestina. Dan zullen de Arabische Liga en de Palestijnse Autoriteit gezamenlijk aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties vragen om de onafhankelijke Palestijnse staat te erkennen. Zo'n erkenning zal de positie van de Palestijnen tegenover Israël versterken omdat Israël dan een staat wordt die grote delen van een andere lidstaat bezet houdt. Toekomstige vredesbesprekingen worden dan onderhandelingen tussen twee gelijkwaardige staten, waarbij een van beide staten onrechtmatig handelt tegenover de andere staat. Om deze reden verzet Israël zich met hand en tand tegen de erkenning van een Palestijnse staat. De overgrote meerderheid van de VN-lidstaten zullen het Palestijnse verzoek echter steunen.
In het verleden hebben de westerse landen altijd verklaard voorstander te zijn van een Palestijnse staat naast Israël. De Europese Unie en de Verenigde Staten maakten het zelf mogelijk dat de Palestijnse regering de afgelopen jaren de structuren voor de onafhankelijke staat op kon bouwen door dit project jarenlang met adviseurs, met trainingen en met enorme geldbedragen te steunen. Het project is thans voltooid: de afgelopen maanden hebben tal van gezaghebbende internationale instellingen zoals de Wereldbank, het IMF en de Verenigde Naties verklaard dat de opbouw van de structuren van de nieuwe staat is afgerond.
Voor de Palestijnse aanvraag van het VN-lidmaatschap is het belangrijk dat Hamas zich met het project akkoord heeft verklaard. Ook vooraanstaande in Israël wonende Palestijnen en hun organisaties spraken hun steun uit. Zelfs vanuit de Israëlische gevangenissen waar 7.000 Palestijnen om politieke redenen zitten opgesloten kwam een steunbetuiging, verwoord door Marwan Barghouti. Barghouti is uitgegroeid tot het symbool van het Palestijnse verzet tegen de Israëlische bezetting. Velen zien hem als een Palestijnse Nelson Mandela en als de toekomstige president van de Palestijnse staat.
Maar terwijl veel West-Europese landen naar verwachting met de landen in Afrika, Azie en Latijns-Amerika voor erkenning van de Palestijnse staat zullen stemmen heeft de Nederlandse regering aangekondigd het Israëlische verzet tegen de erkenning van de Palestijnse staat te steunen.
Wij vragen u dringend om dit negatieve standpunt nog te wijzigen. Wellicht is het een optie dat Nederland zich uit interne en internationale politieke overwegingen van stemming onthoudt?
Behalve door de leden en groepen die deel uit maken van het Vredesplatform Heerlen en HeerlenMondiaal wordt dit appèl ook ondersteund door 40 bezoekers van de markt/manifestatie Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen, die plaatsvond op 17 september jl. Zie hiervoor de bijgevoegde lijsten met handtekeningen.
Wij danken u bij voorbaat voor de aandacht.
Met vriendelijke groeten,
namens HeerlenMondiaal en het Vredesplatform Heerlen
Harrie Winteraeken
(voorzitter)
ps.: De brief is op 13 september al per post en per e-mail gestuurd. Op 19 september heb ik de brief plus handtekeningen bezorgd bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
zondag 11 september 2011
Vredesplatform Heerlen opent Ambassade van Vrede
Heerlen, 11 september 2011
Persbericht
Vredesplatform Heerlen opent Ambassade van Vrede
Het Vredesplatform Heerlen Tijdens opent op 17 september tijdens de markt / manifestatie ‘Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen’ op het Pancratiusplein een Ambassade van Vrede. Enerzijds is het maar een vestiging van één dag, maar het Vredesplatform wil daarna de functie van Ambassade van Vrede voor Heerlen en Parkstad Limburg continueren. De Ambassade van Vrede wordt het centrum waar lokale en regionale vredesactiviteiten samenkomen. De leden van het vredesplatform zijn daarmee de Ambassadeurs van Vrede.
De ambassade in Heerlen maakt deel uit van het Ministerie van Vrede. Dit is de nieuwe aanpak van IKV Pax Christi voor alle lokale en landelijke activiteiten, onder andere tijdens de Vredesweek (17 – 24 september).
Het thema van de Vredesweek is dit jaar ‘Elk mens een veilig bestaan’. Veiligheid is lang niet overal vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld: wat betekent het om in Congo te wonen waar de straten en marktpleinen niet veilig zijn? Maar ook in Nederland heeft iedereen recht op veiligheid. Met het Ministerie van Vrede en de Ambassades van Vrede wil de vredesbeweging bijdragen aan een veiliger bestaan, in de buurten en de gemeente, in Nederland en ver over de grens in conflictgebieden.
Tijdens ‘Heerlen in de Wereld’ zal de ambassade specifiek aandacht vragen voor Syrië. Men kan een petitie tekenen waarin wordt gevraagd om meer druk vanuit Nederland op de Syrische regering uit te oefenen om het geweld naar de eigen bevolking toe te staken.
De Heerlense Ambassade van Vrede wil ook na de Vredesweek blijven functioneren als aanspreekpunt voor de problematiek van vrede, dichtbij en veraf. Mensen maar ook organisaties kunnen bij de Ambassade van Vrede terecht met vragen, bijvoorbeeld als men activiteiten wil organiseren. Vooral scholen zijn van harte welkom voor informatie als ze de vredesproblematiek in de lessen willen verwerken.
Namens het Vredesplatform Heerlen,
Harrie Winteraeken
(voorzitter)
Persbericht
Vredesplatform Heerlen opent Ambassade van Vrede
Het Vredesplatform Heerlen Tijdens opent op 17 september tijdens de markt / manifestatie ‘Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen’ op het Pancratiusplein een Ambassade van Vrede. Enerzijds is het maar een vestiging van één dag, maar het Vredesplatform wil daarna de functie van Ambassade van Vrede voor Heerlen en Parkstad Limburg continueren. De Ambassade van Vrede wordt het centrum waar lokale en regionale vredesactiviteiten samenkomen. De leden van het vredesplatform zijn daarmee de Ambassadeurs van Vrede.
De ambassade in Heerlen maakt deel uit van het Ministerie van Vrede. Dit is de nieuwe aanpak van IKV Pax Christi voor alle lokale en landelijke activiteiten, onder andere tijdens de Vredesweek (17 – 24 september).
Het thema van de Vredesweek is dit jaar ‘Elk mens een veilig bestaan’. Veiligheid is lang niet overal vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld: wat betekent het om in Congo te wonen waar de straten en marktpleinen niet veilig zijn? Maar ook in Nederland heeft iedereen recht op veiligheid. Met het Ministerie van Vrede en de Ambassades van Vrede wil de vredesbeweging bijdragen aan een veiliger bestaan, in de buurten en de gemeente, in Nederland en ver over de grens in conflictgebieden.
Tijdens ‘Heerlen in de Wereld’ zal de ambassade specifiek aandacht vragen voor Syrië. Men kan een petitie tekenen waarin wordt gevraagd om meer druk vanuit Nederland op de Syrische regering uit te oefenen om het geweld naar de eigen bevolking toe te staken.
De Heerlense Ambassade van Vrede wil ook na de Vredesweek blijven functioneren als aanspreekpunt voor de problematiek van vrede, dichtbij en veraf. Mensen maar ook organisaties kunnen bij de Ambassade van Vrede terecht met vragen, bijvoorbeeld als men activiteiten wil organiseren. Vooral scholen zijn van harte welkom voor informatie als ze de vredesproblematiek in de lessen willen verwerken.
Namens het Vredesplatform Heerlen,
Harrie Winteraeken
(voorzitter)
zaterdag 27 augustus 2011
SP voert actie tegen bonussen gezondheidszorg.
Een van de belangrijkste oorzaken van onvrede en misstanden in onze maatschappij is het bestaan van grote verschillen in inkomen en materiële rijkdom. Heel wat mensen gaan in de fout door meer te willen dan ze kunnen betalen, mede omdat ze zien dat anderen dat ook hebben. De USA zijn een afschrikwekkend voorbeeld gezien de veel grotere verschillen én hogere misdaadcijfers.
Dat de SP ageert tegen grote inkomensverschillen is dan ook heel begrijpelijk. Maar deze weken doen ze dat met het ‘Rode Mannetje’ wel weer heel typisch op zijn SP’s.: “Het Rode Mannetje heeft een buitengewone interesse in graaiende bestuurders. Hij zet ze graag vol in de schijnwerpers. Het Rode Mannetje is kieskeurig. Het doet het voor niets minder dan de boven-Balkenende-norm graaiers.”
Het is een initiatief van de Heerlense SP en dus worden gemakshalve de doelen ook dicht in de buurt gezocht. Eke Zijlstra van het Atrium Ziekenhuis in Heerlen was op 25 augustus het doelwit. Een “onverzettelijke kampioen van het binnenharken van gemeenschapsgeld”. Dat die doelen eigenlijk maar matige voorbeelden zijn van die graaicultuur, wordt op de koop toegenomen. Het drukt gewoon de reiskosten.
Je zou mogen verwachten dat de SP hiervoor landelijk actie zou voeren. Het is tenslotte geen regionaal probleem. En als je landelijk actie voert is het waarschijnlijk effectiever? Vooral Ron Meijer heeft daar als vakbondsman goede ervaringen mee. Maar nu lijkt het erop dat het mee bedoeld is om het wat fletse imago van de grote Heerlense SP wat op te krikken omdat de bestuurders zich nog maar beperkt kunnen profileren.
Het actievoeren op zich is amper op resultaat gericht. Bedoeld om de krant te halen en wat populair reclame te maken voor de SP. Ze gebruiken ‘grappige’ beeldspraak en ‘leuke’ symbolen: het rode mannetje wordt hergebruikt, een rode kruiwagen, een gouden hark en koekjes voor het bloeden. Wat dat betreft zijn kosten noch moeite gespaard. Ze zullen wel erg veel lol gehad hebben bij het bedenken van de woordspelingen en slogans zoals “de verpleegster vult bedden en de manager vult zakken”. Het ludieke spat ervan af, maar wel nogal goedkoop. Ik vind dat de SP beter kan.
Geert Wilders werd uitgejoeld door leerlingen basisschool.
Geert Wilders werd uitgejoeld door leerlingen basisschool.
Op 24 augustus is Geert Wilders uitgejoeld door tientallen kinderen van een basisschool in de wijk Binnenstad – Oost in Helmond toen hij bij het uitgaan van de school een naastgelegen buurthuis verliet. De reden van dit uitjoelen stond niet in de krant, maar Geert Wilders zal ‘m wellicht wel kennen. Het lijkt er sterk op dat de kinderen spontaan hun actie voerden. En blijkbaar hebben zij goed aangevoeld waarom ze dit deden. Zo gemakkelijk en snel zijn kinderen nu ook weer niet manipuleerbaar. Wilders reageerde laconiek op het boegeroep, maar hopelijk zet het hem toch even aan het denken.
Hij was op bezoek in Helmond om te praten met bewoners en hulpverleners over overlast door “Marokkaans tuig dat zich schuldig maakt aan bedreigingen, vandalisme, scheldpartijen en seksuele intimidatie” (citaat Wilders). Wilders wil dat de politie de harde kern overlastgevers voortvarend aanpakt en in de gevangenis zet. Maar ook verwacht hij een rol van de ouders van die Marokkaanse jongeren.
Op een of andere manier stemmen me deze standpunten van Geert Wilders tot tevredenheid. Het is stevige taal, maar eigenlijk onderscheidt hij zich hier niet meer mee van andere politieke partijen. Nagenoeg de hele politiek wil dat wat Wilders nu verkondigd. Hij maakt nu ook het noodzakelijke onderscheid tussen “de islam” en feitelijke problemen. Als Geert Wilders begint te nuanceren, dan is hij op de goede weg terug.
Op 24 augustus is Geert Wilders uitgejoeld door tientallen kinderen van een basisschool in de wijk Binnenstad – Oost in Helmond toen hij bij het uitgaan van de school een naastgelegen buurthuis verliet. De reden van dit uitjoelen stond niet in de krant, maar Geert Wilders zal ‘m wellicht wel kennen. Het lijkt er sterk op dat de kinderen spontaan hun actie voerden. En blijkbaar hebben zij goed aangevoeld waarom ze dit deden. Zo gemakkelijk en snel zijn kinderen nu ook weer niet manipuleerbaar. Wilders reageerde laconiek op het boegeroep, maar hopelijk zet het hem toch even aan het denken.
Hij was op bezoek in Helmond om te praten met bewoners en hulpverleners over overlast door “Marokkaans tuig dat zich schuldig maakt aan bedreigingen, vandalisme, scheldpartijen en seksuele intimidatie” (citaat Wilders). Wilders wil dat de politie de harde kern overlastgevers voortvarend aanpakt en in de gevangenis zet. Maar ook verwacht hij een rol van de ouders van die Marokkaanse jongeren.
Op een of andere manier stemmen me deze standpunten van Geert Wilders tot tevredenheid. Het is stevige taal, maar eigenlijk onderscheidt hij zich hier niet meer mee van andere politieke partijen. Nagenoeg de hele politiek wil dat wat Wilders nu verkondigd. Hij maakt nu ook het noodzakelijke onderscheid tussen “de islam” en feitelijke problemen. Als Geert Wilders begint te nuanceren, dan is hij op de goede weg terug.
zaterdag 13 augustus 2011
Harm Uringa verlaat PVV Statenfractie Limburg
De PVV Statenfractie Limburg verliest lid.
Harm Uringa (nr. 5 van de kieslijst) verliet op 19 juli jl. de fractie van de Partij voor de Vrijheid in Provinciale Staten van Limburg. Hij gaat als eenmansfractie verder. Ze zijn uit elkaar gedreven. Over de redenen van het afscheid is de altijd van anderen transparantie eisende partij zeer zwijgzaam. Je kan het uitleggen als het geleidelijk van elkaar weg drijven als twee bootjes op een verder rimpelloze vijver. Maar misschien heeft hun ook wel iets of iemand uit elkaar gedreven, met een beitel gesplitst en gespleten? Dat de PVV, die meestal aan anderen strenge eisen oplegt en zichzelf meer vrijheden gunt, zo handelt, zijn we langzaamaan wel gewend.
Dit is al de tweede PVV-er in Limburg die de gewekte verwachtingen niet waarmaakt. Op 8 juli hield het Tweede Kamerlid Ronald van Vliet het voor gezien in Provinciale Staten van Limburg. Zijn zetel bleef wel voor de PVV behouden. Van Vliet was voor de verkiezingen als nummer 2 op de lijst de eerste kandidaat om gedeputeerde te worden. Maar na de verkiezingen bleek dat hij te nodig in Den Haag was om hier in Limburg voltijds aan de slag te gaan (en dan zou wellicht de allervriendelijkste James Sharpe weer terugkeren in de Tweede Kamer). Maar begin juli bleek zelfs dat van Vliet ook het statenlidmaatschap niet kan combineren met het lidmaatschap van de Tweede Kamer.
Wel op de lijst gaan staan en zo stemmen werven. Maar zoals al eerder geconstateerd: de PVV mag zich meer permitteren dan anderen.
Harm Uringa (nr. 5 van de kieslijst) verliet op 19 juli jl. de fractie van de Partij voor de Vrijheid in Provinciale Staten van Limburg. Hij gaat als eenmansfractie verder. Ze zijn uit elkaar gedreven. Over de redenen van het afscheid is de altijd van anderen transparantie eisende partij zeer zwijgzaam. Je kan het uitleggen als het geleidelijk van elkaar weg drijven als twee bootjes op een verder rimpelloze vijver. Maar misschien heeft hun ook wel iets of iemand uit elkaar gedreven, met een beitel gesplitst en gespleten? Dat de PVV, die meestal aan anderen strenge eisen oplegt en zichzelf meer vrijheden gunt, zo handelt, zijn we langzaamaan wel gewend.
Dit is al de tweede PVV-er in Limburg die de gewekte verwachtingen niet waarmaakt. Op 8 juli hield het Tweede Kamerlid Ronald van Vliet het voor gezien in Provinciale Staten van Limburg. Zijn zetel bleef wel voor de PVV behouden. Van Vliet was voor de verkiezingen als nummer 2 op de lijst de eerste kandidaat om gedeputeerde te worden. Maar na de verkiezingen bleek dat hij te nodig in Den Haag was om hier in Limburg voltijds aan de slag te gaan (en dan zou wellicht de allervriendelijkste James Sharpe weer terugkeren in de Tweede Kamer). Maar begin juli bleek zelfs dat van Vliet ook het statenlidmaatschap niet kan combineren met het lidmaatschap van de Tweede Kamer.
Wel op de lijst gaan staan en zo stemmen werven. Maar zoals al eerder geconstateerd: de PVV mag zich meer permitteren dan anderen.
dinsdag 9 augustus 2011
Legalisering softdrugs beter dan alle soorten pasjes.
Reactie op: ‘ban Franse drugtoerist’, gelezen in Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 4 augustus 2011.
Alleen Nederlanders, Belgen en Duitsers toelaten in koffieshops?
Het is het zoveelste verkeerde plan. Weer een idee dat het hypocriete softdrugsbeleid in stand houdt. Het wordt hoog tijd dat softdrugs gelijk worden behandeld als alcohol en tabak. Onderzoek van een half jaar geleden door de econoom Martijn Boermans van de Hogeschool van Utrecht wees uit dat de legalisatie van cannabis de staatskas jaarlijks netto 850 miljoen oplevert. (Veel geld in deze tijd van bezuinigingen.) Haal softdrugs uit de criminaliteit en de georganiseerde misdaad heeft op dit gebied geen bestaansrecht meer, wat enorm bespaart op politie en justitie. Bindt de teelt en handel van wiet net zoals iedere andere product aan er op toegesneden regels en hef er behoorlijk accijns over. Maar de conservatieve Nederlandse politiek reageert vooralsnog zoals de Engelsen zeggen: “I made up my mind so don’t bother me with the facts.”
Lees de compilatie van reacties in de kranten van 9 augustus 2011.
Alleen Nederlanders, Belgen en Duitsers toelaten in koffieshops?
Het is het zoveelste verkeerde plan. Weer een idee dat het hypocriete softdrugsbeleid in stand houdt. Het wordt hoog tijd dat softdrugs gelijk worden behandeld als alcohol en tabak. Onderzoek van een half jaar geleden door de econoom Martijn Boermans van de Hogeschool van Utrecht wees uit dat de legalisatie van cannabis de staatskas jaarlijks netto 850 miljoen oplevert. (Veel geld in deze tijd van bezuinigingen.) Haal softdrugs uit de criminaliteit en de georganiseerde misdaad heeft op dit gebied geen bestaansrecht meer, wat enorm bespaart op politie en justitie. Bindt de teelt en handel van wiet net zoals iedere andere product aan er op toegesneden regels en hef er behoorlijk accijns over. Maar de conservatieve Nederlandse politiek reageert vooralsnog zoals de Engelsen zeggen: “I made up my mind so don’t bother me with the facts.”
Lees de compilatie van reacties in de kranten van 9 augustus 2011.
donderdag 28 juli 2011
Weeshuis Anyakwata Ghana afgebrand.
Weeshuis afgebrand maar alle kinderen zijn veilig: help en stort op 4425042.
Op 30 juni 2011 kregen we het bericht van Tineke en Gerrit Koenders dat die nacht het weeshuis "Save our Lives" in Anyakwanta is afgebrand. Tineke werkt in dit weeshuis sinds ze in november vorig jaar naar Ghana zijn gegaan. Daarvoor was Tineke onder andere actief in het Dekenaal Missionair Beraad, Missie Ontwikkeling en Vrede in Landgraaf en HeerlenMondiaal.
Zij hebben de brand van dichtbij meegemaakt: “Ons hart stond stil toen we op weg naar het weeshuis al van verre de brand zagen. Het gebouw waar de 12 peuters en 6 baby's, directrice en verzorgsters sliepen, stond in lichterlaaie. Kinderen, verzorgers, directrice en 'moeders' waren allemaal gered.
Alle spullen zijn verbrand, bedden, medicijnen, verzorgingsartikelen, kleertjes, baby flessen, cash geld (waaronder maandsalarissen) dossiers, ALLES. Ook de persoonlijke spullen van de verzorgsters en directrice. Het hele hoofdgebouw is afgebrand. Alle kinderen zijn op tijd in veiligheid gebracht!!”
“Momenteel zitten de baby's en peuters (18) in ons huis in Denyase waar wij ze opvangen. Dus nu hebben we tijdelijk het weeshuis Koenders in Denyase. Verzorging en medicatie worden ingeslagen.
Drie baby's zijn ziek, waaronder de veel voorkomende ziekte malaria. We zijn onder de indruk van de kracht van de oudere kinderen, die sterk blijven in deze moeilijke tijd. We danken God dat iedereen er levend van af is gekomen.”
“We hebben a.u.b. uiteraard dringend geld nodig in deze overbruggingsfase: opvang en voeding, nieuwe kleding en spullen voor de baby's, kinderen en verzorgsters. Alles is verbrand en vragen heel direct jullie hulp. Stort op ING rekening nummer 4425042, ten name van Stichting kansvooropendoel te Utrecht.
Zie ook onze website: www.kansvooropendoel.nl/dagboek
Bij voorbaat dank,
Tineke en Gerrit.
Wellicht mede naar aanleiding van dit stukje in mijn Vanaf de Zijlijn publiceerde Marcel de Veen in het dagelijkse stukje MijnStreek van de regionale kranten hier ook een stukje over. Klik hier voor de link http://krantdigitaal.ddl.x-cago.net/DDL/20110819/public/pages/01002HE/articles/DDL-20110819-01002HE001.html.
Op 30 juni 2011 kregen we het bericht van Tineke en Gerrit Koenders dat die nacht het weeshuis "Save our Lives" in Anyakwanta is afgebrand. Tineke werkt in dit weeshuis sinds ze in november vorig jaar naar Ghana zijn gegaan. Daarvoor was Tineke onder andere actief in het Dekenaal Missionair Beraad, Missie Ontwikkeling en Vrede in Landgraaf en HeerlenMondiaal.
Zij hebben de brand van dichtbij meegemaakt: “Ons hart stond stil toen we op weg naar het weeshuis al van verre de brand zagen. Het gebouw waar de 12 peuters en 6 baby's, directrice en verzorgsters sliepen, stond in lichterlaaie. Kinderen, verzorgers, directrice en 'moeders' waren allemaal gered.
Alle spullen zijn verbrand, bedden, medicijnen, verzorgingsartikelen, kleertjes, baby flessen, cash geld (waaronder maandsalarissen) dossiers, ALLES. Ook de persoonlijke spullen van de verzorgsters en directrice. Het hele hoofdgebouw is afgebrand. Alle kinderen zijn op tijd in veiligheid gebracht!!”
“Momenteel zitten de baby's en peuters (18) in ons huis in Denyase waar wij ze opvangen. Dus nu hebben we tijdelijk het weeshuis Koenders in Denyase. Verzorging en medicatie worden ingeslagen.
Drie baby's zijn ziek, waaronder de veel voorkomende ziekte malaria. We zijn onder de indruk van de kracht van de oudere kinderen, die sterk blijven in deze moeilijke tijd. We danken God dat iedereen er levend van af is gekomen.”
“We hebben a.u.b. uiteraard dringend geld nodig in deze overbruggingsfase: opvang en voeding, nieuwe kleding en spullen voor de baby's, kinderen en verzorgsters. Alles is verbrand en vragen heel direct jullie hulp. Stort op ING rekening nummer 4425042, ten name van Stichting kansvooropendoel te Utrecht.
Zie ook onze website: www.kansvooropendoel.nl/dagboek
Bij voorbaat dank,
Tineke en Gerrit.
Wellicht mede naar aanleiding van dit stukje in mijn Vanaf de Zijlijn publiceerde Marcel de Veen in het dagelijkse stukje MijnStreek van de regionale kranten hier ook een stukje over. Klik hier voor de link http://krantdigitaal.ddl.x-cago.net/DDL/20110819/public/pages/01002HE/articles/DDL-20110819-01002HE001.html.
woensdag 27 juli 2011
Stichting VLot geeft informatieve nieuwsbrief uit.
De Stichting VLot zet zich in voor vluchtelingen in Zuid-Limburg. Ze begeleiden mensen met hun procedures, helpen mensen met hun terugkeer maar ook voeren ze acties voor mensen die onterecht dreigen op straat of het land te worden uitgezet. Ondanks het generaal pardon van enkele jaren geleden zijn er nogal wat schrijnende gevallen.
De Stichting VLot geeft sinds kort een nieuwsbrief uit. Zeer informatief en van harte aanbevolen voor iedereen die begaan is met het lot van vluchtelingen in Nederland / Zuid-Limburg en het hiervoor broodnodige vluchtelingenwerk.
Zie voor de tweede nieuwsbrief: http://us2.campaign-archive1.com/?u=c073d771163980076e082afc3&id=96200d78c4&e=2ec133d4fb
De Stichting VLot geeft sinds kort een nieuwsbrief uit. Zeer informatief en van harte aanbevolen voor iedereen die begaan is met het lot van vluchtelingen in Nederland / Zuid-Limburg en het hiervoor broodnodige vluchtelingenwerk.
Zie voor de tweede nieuwsbrief: http://us2.campaign-archive1.com/?u=c073d771163980076e082afc3&id=96200d78c4&e=2ec133d4fb
maandag 25 juli 2011
Koeien blijven op het rechte pad?
Toch wel een aardige foto van die koe op die koeienoversteekplaats. En koeien hebben voorrang. Er staan duidelijke verkeersborden voor het verkeer dat de koeienoversteekplaats nadert.
Het zal best vaak goed gaan als een koe terug naar de stal gaat om te worden gemolken. Maar naar de wei? Dan kunnen koeien ook afslaan naar die heerlijke ongemaaide berm met z’n sappige gras-kruidenvegetatie? Of ook voor koeien begrijpelijke verkeersborden bestaan om deze dames op het juiste pad te houden? Wellicht dat de boer wat koebellen uit Zwitserland kan laten komen?
Het zal best vaak goed gaan als een koe terug naar de stal gaat om te worden gemolken. Maar naar de wei? Dan kunnen koeien ook afslaan naar die heerlijke ongemaaide berm met z’n sappige gras-kruidenvegetatie? Of ook voor koeien begrijpelijke verkeersborden bestaan om deze dames op het juiste pad te houden? Wellicht dat de boer wat koebellen uit Zwitserland kan laten komen?
Motivatie bomaanslag en moordpartij ligt deels bij boodschap Wilders.
Anders Brehring Breivik pleegt op vrijdag 22 juli 2011 een bomaanslag op het regeringskwartier in Oslo met 8 doden tot gevolg. En hij doodt daarna 68 jongeren die deelnamen aan een zomerkamp op het eiland Utøya. Afschuwelijk daden, gepleegd door iemand die in zijn extremisme geen grenzen kende. Hoewel niemand zo’n daden voor mogelijk houdt, zijn er blijkbaar wel van deze maniakale mensen. En hoewel Breiviks daden weer uitzonderlijk zijn binnen deze categorie uitzonderingen, heeft hij ze wel met voorbedachten rade uitgevoerd.
Volgens de berichten hield Breivik de sociaaldemocratische partij van Noorwegen verantwoordelijk voor de islamisering van de samenleving en de immigratiepolitiek die in zijn ogen niet streng genoeg was. Breivik heeft zijn mening deels gevormd door de uitlatingen van Geert Wilders. Wilders voert een woordelijke kruistocht tegen de islam en de islamisering van onze samenleving. Als Geert Wilders reageert dat hij afstand neemt van “alles waar die man voor staat en heeft gedaan”, dan geldt dat ongetwijfeld voor zijn daden. Echter, Wilders en Breivik bekritiseren op vergelijkbare wijze de multiculturele samenleving.
Hoewel Wilders keer op keer aangeeft tegen geweld te zijn, roept dergelijke kritiek op de islam wel extreme reacties op. Denk daarbij ook aan de protesten in islamitische landen tegen de cartoons van onder andere Kurt Westergaard in de Deense krant Jyllands Posten in 2005 en de film Fitna, met brandstichtingen, geweld en doden tot gevolg. Maar ook dat Wilders bedreigd wordt waardoor hij al jarenlang politiebewaking krijgt. Deze consequenties aanvaardt Wilders. Voor een deel sterken deze reacties zelfs zijn mening over de islam. Maar moet je dergelijke reacties wel accepteren, mede in het besef dat je ze wel uitlokt? Breivik heeft die grenzen wel ruimschoots overtreden.
Had Geert Wilders de reikwijdte van zijn uitlatingen zelf beter moeten inschatten? Dat is achteraf praten. Dat iemand zijn denkbeelden zou gebruiken als reden voor dit excessieve geweld, kan Wilders niet hebben vermoed. Maar Wilders heeft wel vaak het verwijt gekregen van haat zaaien. (Zijn vertrouwelinge Laurence Stassen noemde in mei jl. een moskee een haatpaleis.)
Ondanks dat de vrijheid van meningsuiting belangrijker wordt geacht voor een veroordeling, moet deze afschuwelijke gebeurtenis Wilders toch aan het denken zetten? Wellicht dat hij vanuit zijn voorbeeldfunctie in de toekomst meer genuanceerde uitspraken doet met meer respect voor zijn opponenten?
Volgens de berichten hield Breivik de sociaaldemocratische partij van Noorwegen verantwoordelijk voor de islamisering van de samenleving en de immigratiepolitiek die in zijn ogen niet streng genoeg was. Breivik heeft zijn mening deels gevormd door de uitlatingen van Geert Wilders. Wilders voert een woordelijke kruistocht tegen de islam en de islamisering van onze samenleving. Als Geert Wilders reageert dat hij afstand neemt van “alles waar die man voor staat en heeft gedaan”, dan geldt dat ongetwijfeld voor zijn daden. Echter, Wilders en Breivik bekritiseren op vergelijkbare wijze de multiculturele samenleving.
Hoewel Wilders keer op keer aangeeft tegen geweld te zijn, roept dergelijke kritiek op de islam wel extreme reacties op. Denk daarbij ook aan de protesten in islamitische landen tegen de cartoons van onder andere Kurt Westergaard in de Deense krant Jyllands Posten in 2005 en de film Fitna, met brandstichtingen, geweld en doden tot gevolg. Maar ook dat Wilders bedreigd wordt waardoor hij al jarenlang politiebewaking krijgt. Deze consequenties aanvaardt Wilders. Voor een deel sterken deze reacties zelfs zijn mening over de islam. Maar moet je dergelijke reacties wel accepteren, mede in het besef dat je ze wel uitlokt? Breivik heeft die grenzen wel ruimschoots overtreden.
Had Geert Wilders de reikwijdte van zijn uitlatingen zelf beter moeten inschatten? Dat is achteraf praten. Dat iemand zijn denkbeelden zou gebruiken als reden voor dit excessieve geweld, kan Wilders niet hebben vermoed. Maar Wilders heeft wel vaak het verwijt gekregen van haat zaaien. (Zijn vertrouwelinge Laurence Stassen noemde in mei jl. een moskee een haatpaleis.)
Ondanks dat de vrijheid van meningsuiting belangrijker wordt geacht voor een veroordeling, moet deze afschuwelijke gebeurtenis Wilders toch aan het denken zetten? Wellicht dat hij vanuit zijn voorbeeldfunctie in de toekomst meer genuanceerde uitspraken doet met meer respect voor zijn opponenten?
Megastallen voor varkens? Liever niet.
Een maandje of wat geleden heeft staatssecretaris Henk Bleker opgeroepen tot een nationaal debat over megastallen. De media hebben er over bericht, maar voordat ik eraan toe kwam om deel te nemen aan dit ‘debat’, was de inzendtijd al verstreken. Nu heb ik ook niet zoveel toe te voegen. Maar vier zaken wil ik wel kwijt, ook al hebben die niet specifiek betrekking op megastallen, maar meer op de nu al te grote productie.
De plannen van onze provincie en deze landbouwsector zijn vooral gericht op schaalvergroting en groei. Meer varkens en kippen. Ze hebben het over 30 % meer de komende jaren. En ze zitten nu al hoofdzakelijk op een kluitje, met alle risico’s van overproductie (de ‘varkenscyclus’) en dierziekten. Daarbij zorgt de (preventieve) bestrijding door overmatig gebruik van geneesmiddelen al te vaak voor immune bacteriën die ook de gezondheid van mensen bedreigen.
‘We’ willen allemaal graag goedkoop vlees op tafel, maar al die beesten moeten ook eten. De productie van vlees kost een veelvoud aan voedingswaarde van plantaardig voedsel. En veel van het veevoer wordt uit ontwikkelingslanden geïmporteerd. Daar is daarvoor goede landbouwgrond in gebruik en wordt tropisch regenwoud ‘ontgonnen’. We weten allemaal dat er op de wereld veel honger wordt geleden. De toename van vleesproductie zal de honger in de wereld doen toenemen. Dus verminderen zou het devies moeten zijn.
De megastallen zouden niet ten koste gaan van het dierenwelzijn. De Nederlandse varkens en kippen hebben het toch al veel beter dan de meeste soortgenoten op de wereld. Maar kippen die te kort op elkaar leven, gaan elkaar pikken. Het verbod op het knippen van hun snavels is daarom onlangs weer met 10 jaar uitgesteld. En varkens zijn intelligente beesten. Ze weten misschien niet wat ze missen, maar of een speelbal nu zo’n grote verbetering is? Vergelijk het eens met die blije koeien die echt dansen en springen als ze in de lente weer voor de eerste keer in de wei mogen. Echt dierenwelzijn voor varkens zit er niet in als ze niet ook eens mogen wroeten en luieren in de modder.
Regelmatig worden er grote branden gemeld in varkens- en pluimveestallen. Er scharrelen dan rond de boerderij wel wat kippen en varken rond, maar de meeste, en dat zijn er vaak tienduizenden, overleven zo’n brand niet. Ik moet er niet aan denken wat zich bij brand voor schrijnende taferelen in zo’n stal afspelen. De voorschriften voor het voorkomen van brand worden om bedrijfseconomische redenen minimaal gehouden. En bij méér verdiepingen is het nog moeilijker voor het vee om de nooduitgang te vinden.
Volgens mij is verdere schaalvergroting alleen goed te praten vanwege eng economische redenen (winstmaximalisatie). Maar zijn er teveel (maatschappelijke) argumenten tegen de megastallen.
De plannen van onze provincie en deze landbouwsector zijn vooral gericht op schaalvergroting en groei. Meer varkens en kippen. Ze hebben het over 30 % meer de komende jaren. En ze zitten nu al hoofdzakelijk op een kluitje, met alle risico’s van overproductie (de ‘varkenscyclus’) en dierziekten. Daarbij zorgt de (preventieve) bestrijding door overmatig gebruik van geneesmiddelen al te vaak voor immune bacteriën die ook de gezondheid van mensen bedreigen.
‘We’ willen allemaal graag goedkoop vlees op tafel, maar al die beesten moeten ook eten. De productie van vlees kost een veelvoud aan voedingswaarde van plantaardig voedsel. En veel van het veevoer wordt uit ontwikkelingslanden geïmporteerd. Daar is daarvoor goede landbouwgrond in gebruik en wordt tropisch regenwoud ‘ontgonnen’. We weten allemaal dat er op de wereld veel honger wordt geleden. De toename van vleesproductie zal de honger in de wereld doen toenemen. Dus verminderen zou het devies moeten zijn.
De megastallen zouden niet ten koste gaan van het dierenwelzijn. De Nederlandse varkens en kippen hebben het toch al veel beter dan de meeste soortgenoten op de wereld. Maar kippen die te kort op elkaar leven, gaan elkaar pikken. Het verbod op het knippen van hun snavels is daarom onlangs weer met 10 jaar uitgesteld. En varkens zijn intelligente beesten. Ze weten misschien niet wat ze missen, maar of een speelbal nu zo’n grote verbetering is? Vergelijk het eens met die blije koeien die echt dansen en springen als ze in de lente weer voor de eerste keer in de wei mogen. Echt dierenwelzijn voor varkens zit er niet in als ze niet ook eens mogen wroeten en luieren in de modder.
Regelmatig worden er grote branden gemeld in varkens- en pluimveestallen. Er scharrelen dan rond de boerderij wel wat kippen en varken rond, maar de meeste, en dat zijn er vaak tienduizenden, overleven zo’n brand niet. Ik moet er niet aan denken wat zich bij brand voor schrijnende taferelen in zo’n stal afspelen. De voorschriften voor het voorkomen van brand worden om bedrijfseconomische redenen minimaal gehouden. En bij méér verdiepingen is het nog moeilijker voor het vee om de nooduitgang te vinden.
Volgens mij is verdere schaalvergroting alleen goed te praten vanwege eng economische redenen (winstmaximalisatie). Maar zijn er teveel (maatschappelijke) argumenten tegen de megastallen.
zondag 10 juli 2011
B&W van Heerlen vinden dat roken van wiet niet mag op straat
Ook in Heerlen mag blowen van wiet op straat.
De vergadering van de gemeenteraad van Heerlen haalde op 7 juli weer eens de krant. Nu bepaalt de krant wel mee wat belangwekkend nieuws vanuit de raad is, maar hier is toch echt sprake van een belangrijke discussie? Mogen op straat softdrugs worden gerookt? Het College van Burgemeester en Wethouders (meerderheid van SP en PvdA + PvdA burgemeester) vinden van niet. Zij stellen voor om de Algemene Plaatselijke Verordening te wijzigen. Zij willen het blowen aanpakken omdat dit vooral een probleem is nabij het NS-station en scholen.
Nu vinden veel mensen dat wiet stinkt, maar is dat een doorslaggevend criterium? Nu is in het station roken verboden, maar ik heb nog geen gemeentebestuur of -raad gehoord die zich druk maakt over het roken over het algemeen in de openbare ruimte. Dat stinkt ook. En die rook is nog ongezonder. Vooral sigaren stinken. Je ruikt het zelfs aan mensen die sigaren roken. Ik zag laatst zelfs nog iemand met een pijp lopen, maar zijn gesausde tabak rook ik niet want hij liep aan de overkant van de straat. Misschien had hij zijn pijp wel uit. Wanneer is iets een probleem? Waarom het roken van hasj wel verbieden in de openbare ruimte en roken over het algemeen niet?
Opvallend is dat de overheid vaak zoekend is naar het juiste instrument om iets te regelen en daarbij nogal eens doorschiet. Als de gezondheid van de burgers de zorg van de overheid is, dan moet deze zich meer richten op regels en gedragsbeïnvloeding (waaronder accijnzen) die roken ontmoedigen, ook buiten de openbare ruimte. Regelgeving alleen geldend voor de straat is symptoombestrijding.
Op straat moeten regels strikter toegesneden zijn op het probleem van overlast. Daarvoor kan men het zoeken bij bijvoorbeeld landloperij en openbare dronkenschap. Nu dreigt ook niet-aanstootgevend gedrag strafbaar te worden gesteld. Dat treft niet alleen onnodig veel meer mensen, het is ook voor de handhaver moeilijk om zonder extra regels onderscheid te maken tussen burgers die geen overlast veroorzaken en die dat blijkbaar om andere redenen wel doen.
De discussie in de raad werd verbreed tot het op straat drinken van alcohol (blikjes bier). Dat stinkt niet. Bier drinken in de openbare ruimte is nu volgens de APV verboden (wel toegestaan op een terrasje van een horecaondernemer). De SP lijkt dat biertje wel tolerabel te vinden. De Socialistische Partij komt daarmee op voor de vrijheid van de burgers. Mooie zaak. Een beetje meer liberalisme als contragewicht voor die rechtse partijen die de vrijheid willen inperken. Het is toch best overzichtelijk en voorspelbaar in de politiek.
Naschrift:
De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft onlangs het blowverbod in de APV van Amsterdam vernietigd. Zo zijn er, bleek uit het bericht in De Pers van 13 juli, 80 gemeenten gecorrigeerd. Verstoring van de openbare orde als gevolg van drugs moet worden geregeld via de Opiumwet en die heeft een heel gedoogbeleid voor softdrugs. Het vermeend veroorzaken van overlast, zoals bijvoorbeeld het op je gemak blowen op een bank in het park, is geen verstoring van de openbare orde. En geen bevoegdheid van de gemeente via de APV, oordeelde de RvSt.
En Heerlen? Heerlen handhaaft het verbod, maar er zal door de politie en toezichthouders niet worden opgetreden. Een doelbewuste gedoogsituatie in plaats van het handhaven van de oude APV op dit punt. Geen ‘goed geprobeerd, maar jammer dan’, maar stug en hypocriet je eigen ongelijk volhouden.
Oorspronkelijk bericht: Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 7-7-11, nieuw bericht op 14-7.
De vergadering van de gemeenteraad van Heerlen haalde op 7 juli weer eens de krant. Nu bepaalt de krant wel mee wat belangwekkend nieuws vanuit de raad is, maar hier is toch echt sprake van een belangrijke discussie? Mogen op straat softdrugs worden gerookt? Het College van Burgemeester en Wethouders (meerderheid van SP en PvdA + PvdA burgemeester) vinden van niet. Zij stellen voor om de Algemene Plaatselijke Verordening te wijzigen. Zij willen het blowen aanpakken omdat dit vooral een probleem is nabij het NS-station en scholen.
Nu vinden veel mensen dat wiet stinkt, maar is dat een doorslaggevend criterium? Nu is in het station roken verboden, maar ik heb nog geen gemeentebestuur of -raad gehoord die zich druk maakt over het roken over het algemeen in de openbare ruimte. Dat stinkt ook. En die rook is nog ongezonder. Vooral sigaren stinken. Je ruikt het zelfs aan mensen die sigaren roken. Ik zag laatst zelfs nog iemand met een pijp lopen, maar zijn gesausde tabak rook ik niet want hij liep aan de overkant van de straat. Misschien had hij zijn pijp wel uit. Wanneer is iets een probleem? Waarom het roken van hasj wel verbieden in de openbare ruimte en roken over het algemeen niet?
Opvallend is dat de overheid vaak zoekend is naar het juiste instrument om iets te regelen en daarbij nogal eens doorschiet. Als de gezondheid van de burgers de zorg van de overheid is, dan moet deze zich meer richten op regels en gedragsbeïnvloeding (waaronder accijnzen) die roken ontmoedigen, ook buiten de openbare ruimte. Regelgeving alleen geldend voor de straat is symptoombestrijding.
Op straat moeten regels strikter toegesneden zijn op het probleem van overlast. Daarvoor kan men het zoeken bij bijvoorbeeld landloperij en openbare dronkenschap. Nu dreigt ook niet-aanstootgevend gedrag strafbaar te worden gesteld. Dat treft niet alleen onnodig veel meer mensen, het is ook voor de handhaver moeilijk om zonder extra regels onderscheid te maken tussen burgers die geen overlast veroorzaken en die dat blijkbaar om andere redenen wel doen.
De discussie in de raad werd verbreed tot het op straat drinken van alcohol (blikjes bier). Dat stinkt niet. Bier drinken in de openbare ruimte is nu volgens de APV verboden (wel toegestaan op een terrasje van een horecaondernemer). De SP lijkt dat biertje wel tolerabel te vinden. De Socialistische Partij komt daarmee op voor de vrijheid van de burgers. Mooie zaak. Een beetje meer liberalisme als contragewicht voor die rechtse partijen die de vrijheid willen inperken. Het is toch best overzichtelijk en voorspelbaar in de politiek.
Naschrift:
De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft onlangs het blowverbod in de APV van Amsterdam vernietigd. Zo zijn er, bleek uit het bericht in De Pers van 13 juli, 80 gemeenten gecorrigeerd. Verstoring van de openbare orde als gevolg van drugs moet worden geregeld via de Opiumwet en die heeft een heel gedoogbeleid voor softdrugs. Het vermeend veroorzaken van overlast, zoals bijvoorbeeld het op je gemak blowen op een bank in het park, is geen verstoring van de openbare orde. En geen bevoegdheid van de gemeente via de APV, oordeelde de RvSt.
En Heerlen? Heerlen handhaaft het verbod, maar er zal door de politie en toezichthouders niet worden opgetreden. Een doelbewuste gedoogsituatie in plaats van het handhaven van de oude APV op dit punt. Geen ‘goed geprobeerd, maar jammer dan’, maar stug en hypocriet je eigen ongelijk volhouden.
Oorspronkelijk bericht: Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 7-7-11, nieuw bericht op 14-7.
Tolerantie neemt af
De tolerantie ten opzichte van kinderen neemt af
Uit een onderzoek blijkt dat de tolerantie ten opzichte van de omgeving afneemt. Niet zo’n verbazingwekkend nieuws. Dat wisten we toch al. En hoe dramatisch is het? Valt het onder de zomerberichten die ieder jaar terugkomen: spelende kinderen, samenkomende jongeren, scheurende brommers en ander lawaai? Waar ligt de grens: bij iedereen verschillend blijkbaar. Je zult maar bij een trapveldje wonen. Maar het geluid van spelende kinderen is geen overlast. Kinderen moeten de ruimte krijgen om te spelen en elkaar te ontmoeten. Dat hoeft wat mij betreft niet alleen in een speeltuin te zijn.
Waar liggen dan de maatschappelijk te stellen grenzen? Bij het overtreden van de wet natuurlijk. Maar hoe zit dat met de gemeentelijke wetten ofwel de plaatselijke verordening? Die stelt de gemeenteraad vast. En daarmee ook gedragsnormen van kinderen in de openbare ruimte. En hier botsen het normbesef van ouderen en kinderen.
Ik ga eens terug naar mijn jeugd, zoals ik me die herinner: we kwamen bij elkaar bij een muurtje op de hoek van de straat. Een tuinafscheiding van een huis waarin een alleenstaande vrouw woonde. Ik denk dat ze oud was, maar dat ben je al gauw in de ogen van een tiener. De kinderen van onze straat schoolden er samen. Die mevrouw lied ons begaan. Ik denk niet omdat ze bang voor ons was. Althans dat hoefde ze niet te zijn. We trapten er een balletje met op de muur van het rangeerterrein van de mijn Emma de goal getekend. En in de herfst ‘flepten’ we kastanjes met een ‘kuul’. Als er verkeer kwam, dan stopten we natuurlijk. Soms bleef dat stuk hout in de boom hangen , totdat het eruit werd gegooid of vanzelf waaide. Ik denk niet dat er sprake was van overlast. We werden tenminste getolereerd.
Ook wist je toen wie in de straat minder vriendelijk voor kinderen was. Waar je moest zorgen dat de bal niet in de tuin kwam. Maar ik weet niet meer of we daar dan ook wegbleven, of toch lekker spannend een balletje trapten.
Mijn vriendjes en ik behoorden tot de gelukkigen die ook een ruig speelterrein hadden bij garageboxen en in tuinen achter winkels die helemaal niet werden beheerd. Boomhutten maken, vuurtje stoken en piepers bakken. Het kon daar allemaal en het mocht van de omgeving. Maar ons gedrag liep dan ook niet de spuigaten uit.
Het onderzoek toont aan dat de tolerantie afneemt. Blijkbaar meetbaar, ook ten opzichte van wat jaren geleden. Het is een teken aan de wand. Onze samenleving verruwd. Geleidelijk, vanaf de individualisering van de jaren ’70 van de vorige eeuw. Met de toenemende materiële welvaart en de gedachte dat je een ander niet meer nodig hebt om het zelf goed te hebben. Het is ook vaak een zichzelf versterkend effect. En van plaats tot plaats verschillend. Waren het eerst eilandjes van intolerantie in de straat en krijgt het tegenwoordig meer de overhand? Het heeft alles te maken hoe we tegenover elkaar staan. Wat onze omgangsvormen zijn. En die veranderen niet zo snel. Ook niet terug de goeie kant op.
Berichten in de kranten Limburgs Dagblad en Dagblad De Limburger van 9 juli 2011.
Uit een onderzoek blijkt dat de tolerantie ten opzichte van de omgeving afneemt. Niet zo’n verbazingwekkend nieuws. Dat wisten we toch al. En hoe dramatisch is het? Valt het onder de zomerberichten die ieder jaar terugkomen: spelende kinderen, samenkomende jongeren, scheurende brommers en ander lawaai? Waar ligt de grens: bij iedereen verschillend blijkbaar. Je zult maar bij een trapveldje wonen. Maar het geluid van spelende kinderen is geen overlast. Kinderen moeten de ruimte krijgen om te spelen en elkaar te ontmoeten. Dat hoeft wat mij betreft niet alleen in een speeltuin te zijn.
Waar liggen dan de maatschappelijk te stellen grenzen? Bij het overtreden van de wet natuurlijk. Maar hoe zit dat met de gemeentelijke wetten ofwel de plaatselijke verordening? Die stelt de gemeenteraad vast. En daarmee ook gedragsnormen van kinderen in de openbare ruimte. En hier botsen het normbesef van ouderen en kinderen.
Ik ga eens terug naar mijn jeugd, zoals ik me die herinner: we kwamen bij elkaar bij een muurtje op de hoek van de straat. Een tuinafscheiding van een huis waarin een alleenstaande vrouw woonde. Ik denk dat ze oud was, maar dat ben je al gauw in de ogen van een tiener. De kinderen van onze straat schoolden er samen. Die mevrouw lied ons begaan. Ik denk niet omdat ze bang voor ons was. Althans dat hoefde ze niet te zijn. We trapten er een balletje met op de muur van het rangeerterrein van de mijn Emma de goal getekend. En in de herfst ‘flepten’ we kastanjes met een ‘kuul’. Als er verkeer kwam, dan stopten we natuurlijk. Soms bleef dat stuk hout in de boom hangen , totdat het eruit werd gegooid of vanzelf waaide. Ik denk niet dat er sprake was van overlast. We werden tenminste getolereerd.
Ook wist je toen wie in de straat minder vriendelijk voor kinderen was. Waar je moest zorgen dat de bal niet in de tuin kwam. Maar ik weet niet meer of we daar dan ook wegbleven, of toch lekker spannend een balletje trapten.
Mijn vriendjes en ik behoorden tot de gelukkigen die ook een ruig speelterrein hadden bij garageboxen en in tuinen achter winkels die helemaal niet werden beheerd. Boomhutten maken, vuurtje stoken en piepers bakken. Het kon daar allemaal en het mocht van de omgeving. Maar ons gedrag liep dan ook niet de spuigaten uit.
Het onderzoek toont aan dat de tolerantie afneemt. Blijkbaar meetbaar, ook ten opzichte van wat jaren geleden. Het is een teken aan de wand. Onze samenleving verruwd. Geleidelijk, vanaf de individualisering van de jaren ’70 van de vorige eeuw. Met de toenemende materiële welvaart en de gedachte dat je een ander niet meer nodig hebt om het zelf goed te hebben. Het is ook vaak een zichzelf versterkend effect. En van plaats tot plaats verschillend. Waren het eerst eilandjes van intolerantie in de straat en krijgt het tegenwoordig meer de overhand? Het heeft alles te maken hoe we tegenover elkaar staan. Wat onze omgangsvormen zijn. En die veranderen niet zo snel. Ook niet terug de goeie kant op.
Berichten in de kranten Limburgs Dagblad en Dagblad De Limburger van 9 juli 2011.
dinsdag 28 juni 2011
Vrijspraak Geert Wilders is grensverleggend.
In het verleden heb ik een paar keer geschreven over het proces van Wilders. Van mij had hij veroordeeld mogen worden. De Rechtbank van Amsterdam heeft op 23 juni anders besloten. Een grensverleggend vonnis dat (gelukkig) wel weer grenzen stelt. De rechtbank heeft geoordeeld dat het beter was om Wilders vrij te spreken dan hem te straffen voor een aantal van zijn uitingen. In het vonnis wordt goed uitgelegd wat de (nieuwe) grenzen zijn van de vrijheid van meningsuiting. Maar bij de interpretatie hebben de rechters zich soms toch wel in bochten moeten wringen.
Volgens de rechters is Wilders soms “grof” geweest, “denigrerend” en “opruiend”, maar dat vinden ze niet genoeg voor het strafbare “beledigen” of “haat zaaien”. Dat lijkt op woordenboekjuristerij maar de rechtbank heeft een en ander wel beargumenteerd. Wilders heeft in het debat nieuwe grenzen opgezocht, waarbij hij soms verwees naar andere voorbeelden. De rechters zijn daarin meegegaan. Maar de vrijspraak was zeker niet vanzelfsprekend.
Van sommige uitspraken stel de rechtbank dat ze op de grens van het strafrechtelijk toelaatbare waren, maar dat de context van het debat of betreffende artikel leidde tot niet-bestraffen. Hier stellen de rechters een nieuwe grens. Het was vanwege een arrest van de Hoge Raad al bekend dat er een (mijns inziens nogal knullig) onderscheid wordt gemaakt tussen het niet kunnen beledigen van een godsdienst en het wel strafbaar kunnen zijn van het beledigen van de betreffende gelovigen. Beledigen van de islam is niet strafbaar, beledigen van moslims kan dat wel zijn. Al wordt de reikwijdte daarvan in de parlementaire behandeling van de wet beperkt.
Toch constateert de rechtbank dat nogal wat uitspraken tegen mensen zijn gericht en niet alleen tegen de godsdienst. Dat sommige uitspraken aan het adres van moslims toch niet strafbaar werden gesteld, heeft Wilders ook te danken aan de toevalligheid dat hij tegelijkertijd ook stelde dat hij niets heeft tegen moslims. Soms nuanceert Wilders zijn opmerkingen door zich ook in positieve zin te uiten over moslims en dat het voor de grote groep voordelen heeft als kwaadwillenden worden aangepakt. Maar daarin onderscheidt hij zich niet van andere politici en die nuancering behoort niet tot de beeldvorming die Wilders over zich afroept.
De rechtbank stelt dat het niet om mensen gaat, maar om hun ideeën en gedrag. Wilders heeft voorgesteld moslims die zich niet aanpassen het land uit te zetten. De rechtbank acht dit discriminerend, maar ook weer niet omdat Wilders er niet álle moslims mee treft. Ik vind dat goedpraten op basis van een flinterdunne redenering: moslims zijn een dreiging … waartegen we ons verdedigen moeten, maar ik heb verder niets tegen je.
Ook het wijzen op zijn status als politicus is grensverleggend. In feite is de onschendbaarheid in het debat van politici verlegd van de raads- en statenzaal of Tweede Kamer naar het gehele publieke debat. Wilders mag zijn uitspraken doen als politicus. Daarmee wordt een nieuwe uitzonderingspositie gekweekt. Politici zijn volgens deze beslissing geen gewone burgers en de gelijke behandeling (artikel 1 van de Grondwet) is hiermee toch wel opgerekt. De verruwing van het politieke debat is daarmee een feit, maar gewone burgers moeten toch oppassen als ze zich op vergelijkbare wijze uiten.
Geert Wilders draaft weer een stuk verder door bij het interpreteren van de uitspraak. Dat dit een overwinning is voor de vrijheid van meningsuiting, valt niet te ontkennen. Maar het vonnis heeft vooral betrekking op politici. Zijn pleitdooi dat niemand meer met haat zaaien geconfronteerd mag worden gaat duidelijk verder dan de bedoeling van de rechters. En dat hij roept dat de betreffende artikelen uit het Wetboek van strafrecht kunnen worden geschrapt, gaat ook veel te ver. Hoe moeilijk de wet ook te interpreteren is, het ontkennen van de Holocaust en islamofobie mag niet. Het is al erg genoeg dat een politicus zich mag profileren met denigreren van bevolkingsgroepen en dus met zaaien van tweedracht in de samenleving en zich hiermee populair mag maken bij zijn eigen kiezers.
Er zijn nieuwe grenzen gesteld, ook voor Wilders. Of die blijvend zijn, zullen nieuwe toetsingen uitwijzen. Geert Wilders kan er niet zomaar een schepje bovenop doen. En dat is wel weer positief. Want politici zoals Wilders moeten vaak met iets nieuws komen, willen ze blijven aanspreken. Met de islam kan hij niet meer dan min of meer in herhaling vallen. En dat is niet goed voor zijn profilering. Een politicus die in dezelfde groef blijft ronddraaien, verliest zijn aantrekkingskracht?
Verder verwijs ik naar het vonnis van de Rechtbank van Amsterdam van 23 juni 2011 en het betreffende artikel in Dagblad De Pers van 24 juni.
Volgens de rechters is Wilders soms “grof” geweest, “denigrerend” en “opruiend”, maar dat vinden ze niet genoeg voor het strafbare “beledigen” of “haat zaaien”. Dat lijkt op woordenboekjuristerij maar de rechtbank heeft een en ander wel beargumenteerd. Wilders heeft in het debat nieuwe grenzen opgezocht, waarbij hij soms verwees naar andere voorbeelden. De rechters zijn daarin meegegaan. Maar de vrijspraak was zeker niet vanzelfsprekend.
Van sommige uitspraken stel de rechtbank dat ze op de grens van het strafrechtelijk toelaatbare waren, maar dat de context van het debat of betreffende artikel leidde tot niet-bestraffen. Hier stellen de rechters een nieuwe grens. Het was vanwege een arrest van de Hoge Raad al bekend dat er een (mijns inziens nogal knullig) onderscheid wordt gemaakt tussen het niet kunnen beledigen van een godsdienst en het wel strafbaar kunnen zijn van het beledigen van de betreffende gelovigen. Beledigen van de islam is niet strafbaar, beledigen van moslims kan dat wel zijn. Al wordt de reikwijdte daarvan in de parlementaire behandeling van de wet beperkt.
Toch constateert de rechtbank dat nogal wat uitspraken tegen mensen zijn gericht en niet alleen tegen de godsdienst. Dat sommige uitspraken aan het adres van moslims toch niet strafbaar werden gesteld, heeft Wilders ook te danken aan de toevalligheid dat hij tegelijkertijd ook stelde dat hij niets heeft tegen moslims. Soms nuanceert Wilders zijn opmerkingen door zich ook in positieve zin te uiten over moslims en dat het voor de grote groep voordelen heeft als kwaadwillenden worden aangepakt. Maar daarin onderscheidt hij zich niet van andere politici en die nuancering behoort niet tot de beeldvorming die Wilders over zich afroept.
De rechtbank stelt dat het niet om mensen gaat, maar om hun ideeën en gedrag. Wilders heeft voorgesteld moslims die zich niet aanpassen het land uit te zetten. De rechtbank acht dit discriminerend, maar ook weer niet omdat Wilders er niet álle moslims mee treft. Ik vind dat goedpraten op basis van een flinterdunne redenering: moslims zijn een dreiging … waartegen we ons verdedigen moeten, maar ik heb verder niets tegen je.
Ook het wijzen op zijn status als politicus is grensverleggend. In feite is de onschendbaarheid in het debat van politici verlegd van de raads- en statenzaal of Tweede Kamer naar het gehele publieke debat. Wilders mag zijn uitspraken doen als politicus. Daarmee wordt een nieuwe uitzonderingspositie gekweekt. Politici zijn volgens deze beslissing geen gewone burgers en de gelijke behandeling (artikel 1 van de Grondwet) is hiermee toch wel opgerekt. De verruwing van het politieke debat is daarmee een feit, maar gewone burgers moeten toch oppassen als ze zich op vergelijkbare wijze uiten.
Geert Wilders draaft weer een stuk verder door bij het interpreteren van de uitspraak. Dat dit een overwinning is voor de vrijheid van meningsuiting, valt niet te ontkennen. Maar het vonnis heeft vooral betrekking op politici. Zijn pleitdooi dat niemand meer met haat zaaien geconfronteerd mag worden gaat duidelijk verder dan de bedoeling van de rechters. En dat hij roept dat de betreffende artikelen uit het Wetboek van strafrecht kunnen worden geschrapt, gaat ook veel te ver. Hoe moeilijk de wet ook te interpreteren is, het ontkennen van de Holocaust en islamofobie mag niet. Het is al erg genoeg dat een politicus zich mag profileren met denigreren van bevolkingsgroepen en dus met zaaien van tweedracht in de samenleving en zich hiermee populair mag maken bij zijn eigen kiezers.
Er zijn nieuwe grenzen gesteld, ook voor Wilders. Of die blijvend zijn, zullen nieuwe toetsingen uitwijzen. Geert Wilders kan er niet zomaar een schepje bovenop doen. En dat is wel weer positief. Want politici zoals Wilders moeten vaak met iets nieuws komen, willen ze blijven aanspreken. Met de islam kan hij niet meer dan min of meer in herhaling vallen. En dat is niet goed voor zijn profilering. Een politicus die in dezelfde groef blijft ronddraaien, verliest zijn aantrekkingskracht?
Verder verwijs ik naar het vonnis van de Rechtbank van Amsterdam van 23 juni 2011 en het betreffende artikel in Dagblad De Pers van 24 juni.
dinsdag 14 juni 2011
Gebiedsgericht werken: plantje is bijna verdord maar wel mooie bloemetjes
Bloemetje Gebiedsgericht werken bloeit.
Ter gelegenheid van de opheffing van de Gebiedscommissies voor het Gebiedsgericht werken in Limburg (met een feestelijke? bijeenkomst voor bestuurders vorig najaar), kregen de medewerkers van de diverse deelnemende organisaties een miniset tuingereedschap (voor het bewerken van bloempotten) en een zakje bolletjes ‘miniatuur Agapanthus’. Dit is een versie van de Afrikaanse Lelie of ‘Lily of the Nile’? Eronder staat Brodiaea Koningin Fabiola en dat is de Triteleia ixioides ofwel (Brodiaea lutea) van de familie Alliaceae en afkomstig uit Californië. Familie van de ui (Allium) dus maar dat komt vaker voor bij bloembollen.
Tot zover de botaniek. Ik heb de bolletjes een paar maanden geleden netjes in een pot gezet en al snel kwam het groen: veel brede grasachtige stengels. Maar ondanks water geven verkleurden en verdorden veel blaadjes. Stonden die bolletjes dan symbool voor de ‘opkomst en ondergang van het gebiedsgericht werken’? Zonder veel opzienbarend resultaat?
Maar ineens kwamen er toch bloemetjes, best wel veel en ook heel aardig.
Is er weer een parallel waarneembaar: moesten de gebiedscommissies en gedeputeerde Ger Driessen eerst het veld ruimen voordat het gebiedsgericht werken succesvol wordt?
Ter gelegenheid van de opheffing van de Gebiedscommissies voor het Gebiedsgericht werken in Limburg (met een feestelijke? bijeenkomst voor bestuurders vorig najaar), kregen de medewerkers van de diverse deelnemende organisaties een miniset tuingereedschap (voor het bewerken van bloempotten) en een zakje bolletjes ‘miniatuur Agapanthus’. Dit is een versie van de Afrikaanse Lelie of ‘Lily of the Nile’? Eronder staat Brodiaea Koningin Fabiola en dat is de Triteleia ixioides ofwel (Brodiaea lutea) van de familie Alliaceae en afkomstig uit Californië. Familie van de ui (Allium) dus maar dat komt vaker voor bij bloembollen.
Tot zover de botaniek. Ik heb de bolletjes een paar maanden geleden netjes in een pot gezet en al snel kwam het groen: veel brede grasachtige stengels. Maar ondanks water geven verkleurden en verdorden veel blaadjes. Stonden die bolletjes dan symbool voor de ‘opkomst en ondergang van het gebiedsgericht werken’? Zonder veel opzienbarend resultaat?
Maar ineens kwamen er toch bloemetjes, best wel veel en ook heel aardig.
Is er weer een parallel waarneembaar: moesten de gebiedscommissies en gedeputeerde Ger Driessen eerst het veld ruimen voordat het gebiedsgericht werken succesvol wordt?
maandag 13 juni 2011
Shell, hou op in Syrië!
Het Syrische regime voert een oorlog tegen zijn burgers. Oliemaatschappij Shell is een grote Europese investeerder in Syrië. Shell heeft een substantieel belang in de staatsoliemaatschappij die de binnenlandse markt beheerst. Waarschijnlijk rijden de Syrische tanks die nu burgers beschieten op brandstof van Shell.
Wie ervan overtuigd is dat een onderneming brede steun in de samenleving moet hebben, kan nu geen zaken in Syrië doen. Wie vóór de mensenrechten is, kan marteling en moord niet negeren en moet volledig afstand nemen van de daders.
IKV Pax Christi roept Shell op het geweld in Syrië publiekelijk te veroordelen en alle werkzaamheden in Syrië op te schorten tot de gewelddadige repressie van protest voorbij is. Vrijdag 17 juni heeft IKV Pax Christi hierover een gesprek met Shell Nederland. Om duidelijk te maken hoe urgent de situatie is vragen wij u om nu al uw bezorgdheid te tonen.
Help Shell om de mensenrechten te verdedigen en stuur daarom vandaag nog een digitale briefkaart rechtstreeks aan Shell!
Kom nu in actie en teken hier: http://www.ikvpaxchristi.nl/mailit/?v=2&id=30
Wie ervan overtuigd is dat een onderneming brede steun in de samenleving moet hebben, kan nu geen zaken in Syrië doen. Wie vóór de mensenrechten is, kan marteling en moord niet negeren en moet volledig afstand nemen van de daders.
IKV Pax Christi roept Shell op het geweld in Syrië publiekelijk te veroordelen en alle werkzaamheden in Syrië op te schorten tot de gewelddadige repressie van protest voorbij is. Vrijdag 17 juni heeft IKV Pax Christi hierover een gesprek met Shell Nederland. Om duidelijk te maken hoe urgent de situatie is vragen wij u om nu al uw bezorgdheid te tonen.
Help Shell om de mensenrechten te verdedigen en stuur daarom vandaag nog een digitale briefkaart rechtstreeks aan Shell!
Kom nu in actie en teken hier: http://www.ikvpaxchristi.nl/mailit/?v=2&id=30
dinsdag 7 juni 2011
Uri Rosenthal moet Israël ter verantwoording roepen voor beschieting Golanhoogte
Aan de heer Uri Rosenthal
Minister van Buitenlandse zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag
Ook per e-mail: sandra.wilton@minbuza.nl
Betreft: demonstratie en beschieting Golanhoogte
Geachte heer Rosenthal,
Namens HeerlenMondiaal vraag ik indringend uw aandacht voor de demonstratie van Syrische burgers op de Golanhoogte nabij de door Israël bepaalde grens met Syrië afgelopen zondag 5 juni. Zoals u ongetwijfeld weet werden deze demonstranten door Israëlische soldaten beschoten. Volgens de berichtgeving zijn 20 of meer doden te betreuren en waarschijnlijk enkele honderden gewonden. Hoewel de demonstratie op het vragen van aandacht voor deze bezetting gericht was, valt niet uit te sluiten dat deze ook provocerend bedoeld was en moest afleiden van interne Syrische problemen. Maar als het geboden nieuws klopt, dan was het een vreedzame demonstratie en waren deze burgers niet bewapend; althans er was geen tegenvuur waarneembaar.
Wij concluderen op dit moment dat de Israëlische soldaten eenzijdig met scherp schoten op onbewapende burgers. Dit is in ieder geval een buitenproportionele reactie, waarbij ook een vreedzame oplossing van deze demonstratie mogelijk moet zijn geweest. En al is het goed mogelijk dat gewonden en doden zijn gevallen door aanwezige mijnenvelden, het beschieten van deze burgers is een wandaad en waarschijnlijk een misdaad, een democratische beschaving onwaardig. Daarbij is het doelgericht beschieten van ongewapende burgers strijdig met het oorlogsrecht en de Conventie van Genève.
In een aantal Arabische landen proberen dictatoriale en gewelddadige regimes zo hun bevolking te intimideren in hun streven naar een betere regering. Daar waar bijvoorbeeld sluitschutters worden ingezet tegen burgers, is de roep vanuit ‘het Westen’ dat die dictators voor het internationaal strafhof in Den Haag moeten worden gebracht. HeerlenMondiaal is van mening dat het meedogenloze handelen van de Israëlische soldaten op de Golanhoogte vergelijkbaar is.
Wij vragen u om het bovenstaande te verifiëren en als het klopt dan de Israëlische regering hierover ter verantwoording te roepen. U zou tenminste de ambassadeur van Israël, de heer Harry Kney – Tal, kunnen ontbieden en hem kenbaar maken dat de Nederlandse regering zijn afkeuring over dit handelen uitspreekt. Wij dringen er bij u op aan dat u de juiste, niet mis te verstane diplomatieke bewoordingen kiest en doelgerichte acties onderneemt die Israël ertoe bewegen om dergelijke excessen niet meer te laten voorkomen.
Alvast hartelijk dank voor uw aandacht. Een reactie uwerzijds stellen wij op prijs.
Met vriendelijke groet,
namens HeerlenMondiaal,
Harrie Winteraeken,
voorzitter
Ps. 1: Deze brief zal u ook spoedig ondertekend per post worden gestuurd.
Ps. 2: HeerlenMondiaal is een samenwerkingsverband (vereniging) van vredesgroepen, milieugroepen en groepen die zich inzetten voor ontwikkelingssamenwerking en Millenniumdoelen in Heerlen.
Minister van Buitenlandse zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag
Ook per e-mail: sandra.wilton@minbuza.nl
Betreft: demonstratie en beschieting Golanhoogte
Geachte heer Rosenthal,
Namens HeerlenMondiaal vraag ik indringend uw aandacht voor de demonstratie van Syrische burgers op de Golanhoogte nabij de door Israël bepaalde grens met Syrië afgelopen zondag 5 juni. Zoals u ongetwijfeld weet werden deze demonstranten door Israëlische soldaten beschoten. Volgens de berichtgeving zijn 20 of meer doden te betreuren en waarschijnlijk enkele honderden gewonden. Hoewel de demonstratie op het vragen van aandacht voor deze bezetting gericht was, valt niet uit te sluiten dat deze ook provocerend bedoeld was en moest afleiden van interne Syrische problemen. Maar als het geboden nieuws klopt, dan was het een vreedzame demonstratie en waren deze burgers niet bewapend; althans er was geen tegenvuur waarneembaar.
Wij concluderen op dit moment dat de Israëlische soldaten eenzijdig met scherp schoten op onbewapende burgers. Dit is in ieder geval een buitenproportionele reactie, waarbij ook een vreedzame oplossing van deze demonstratie mogelijk moet zijn geweest. En al is het goed mogelijk dat gewonden en doden zijn gevallen door aanwezige mijnenvelden, het beschieten van deze burgers is een wandaad en waarschijnlijk een misdaad, een democratische beschaving onwaardig. Daarbij is het doelgericht beschieten van ongewapende burgers strijdig met het oorlogsrecht en de Conventie van Genève.
In een aantal Arabische landen proberen dictatoriale en gewelddadige regimes zo hun bevolking te intimideren in hun streven naar een betere regering. Daar waar bijvoorbeeld sluitschutters worden ingezet tegen burgers, is de roep vanuit ‘het Westen’ dat die dictators voor het internationaal strafhof in Den Haag moeten worden gebracht. HeerlenMondiaal is van mening dat het meedogenloze handelen van de Israëlische soldaten op de Golanhoogte vergelijkbaar is.
Wij vragen u om het bovenstaande te verifiëren en als het klopt dan de Israëlische regering hierover ter verantwoording te roepen. U zou tenminste de ambassadeur van Israël, de heer Harry Kney – Tal, kunnen ontbieden en hem kenbaar maken dat de Nederlandse regering zijn afkeuring over dit handelen uitspreekt. Wij dringen er bij u op aan dat u de juiste, niet mis te verstane diplomatieke bewoordingen kiest en doelgerichte acties onderneemt die Israël ertoe bewegen om dergelijke excessen niet meer te laten voorkomen.
Alvast hartelijk dank voor uw aandacht. Een reactie uwerzijds stellen wij op prijs.
Met vriendelijke groet,
namens HeerlenMondiaal,
Harrie Winteraeken,
voorzitter
Ps. 1: Deze brief zal u ook spoedig ondertekend per post worden gestuurd.
Ps. 2: HeerlenMondiaal is een samenwerkingsverband (vereniging) van vredesgroepen, milieugroepen en groepen die zich inzetten voor ontwikkelingssamenwerking en Millenniumdoelen in Heerlen.
vrijdag 3 juni 2011
Proces Wilders: de rechters zijn nu aan zet
Rechters zijn in zaak Wilders nu aan zet.
Op de uitspraak na is het proces tegen Geert Wilders beëindigd. De rechters zijn nu aan zet. Zij hebben de taak om te toetsen of Wilders de wet heeft overtreden. Niet meer en niet minder. Ook de vrijheid van meningsuiting wordt door de wet begrensd. Volgens de wet mag je (groepen) burgers niet beledigen. Er is dus al helemaal geen recht op beledigen. In Nederland is belediging van een individuele persoon strafbaar gesteld in art. 266 van het Wetboek van strafrecht. (Smaad in art. 261 en laster in art. 262.) Uitspraken tegen de islam zijn volgens de wet niet beledigend, de uitspraken van Wilders tegen moslims wellicht wel. Het is dus goed mogelijk dat Wilders maar enkele ‘echt’ beledigende uitspraken heeft gedaan. Alleen daarvoor kunnen de rechters hem veroordelen.
Wilders kan zich waarschijnlijk niet terecht beroepen op zijn onschendbaarheid als lid van de Tweede Kamer, want hij heeft zijn betwiste uitspraken buiten deze locatie gedaan. Binnen de Tweede Kamer moet onschendbaarheid garanderen dat het debat in volle omvang mogelijk is, maar daar zijn de andere Tweede Kamerleden in de gelegenheid om weerwoord te bieden.
Voor de uitleg van de wet kunnen de rechters terugvallen op eerdere uitspraken (jurisprudentie). Hier zijn ook mogelijkheden voor interpretatie en het meewegen van bijzondere omstandigheden of maatschappelijke ontwikkelingen. De uitspraak kan dus grensverleggend worden. Of de samenleving en de rechtstaat hiermee gediend zijn, ligt in het oordeel van de rechters. Uitspraak volgt op 23 juni.
Op de uitspraak na is het proces tegen Geert Wilders beëindigd. De rechters zijn nu aan zet. Zij hebben de taak om te toetsen of Wilders de wet heeft overtreden. Niet meer en niet minder. Ook de vrijheid van meningsuiting wordt door de wet begrensd. Volgens de wet mag je (groepen) burgers niet beledigen. Er is dus al helemaal geen recht op beledigen. In Nederland is belediging van een individuele persoon strafbaar gesteld in art. 266 van het Wetboek van strafrecht. (Smaad in art. 261 en laster in art. 262.) Uitspraken tegen de islam zijn volgens de wet niet beledigend, de uitspraken van Wilders tegen moslims wellicht wel. Het is dus goed mogelijk dat Wilders maar enkele ‘echt’ beledigende uitspraken heeft gedaan. Alleen daarvoor kunnen de rechters hem veroordelen.
Wilders kan zich waarschijnlijk niet terecht beroepen op zijn onschendbaarheid als lid van de Tweede Kamer, want hij heeft zijn betwiste uitspraken buiten deze locatie gedaan. Binnen de Tweede Kamer moet onschendbaarheid garanderen dat het debat in volle omvang mogelijk is, maar daar zijn de andere Tweede Kamerleden in de gelegenheid om weerwoord te bieden.
Voor de uitleg van de wet kunnen de rechters terugvallen op eerdere uitspraken (jurisprudentie). Hier zijn ook mogelijkheden voor interpretatie en het meewegen van bijzondere omstandigheden of maatschappelijke ontwikkelingen. De uitspraak kan dus grensverleggend worden. Of de samenleving en de rechtstaat hiermee gediend zijn, ligt in het oordeel van de rechters. Uitspraak volgt op 23 juni.
donderdag 2 juni 2011
Schrappen PGB kan desastreus zijn voor gehandicapte
Hieronder publiceer ik delen van de oproep van Anne Marie Fisscher - Otten om de petitie te ondertekenen tegen de exorbitante bezuinigingen bij de persoonsgebonden budgetten (PGB).
Anne Marie is rolstoelafhankelijk en kan haar handen niet meer gecontroleerd gebruiken: "Jullie weten ook allemaal dat ik niet zielig ben en zeker ook niet zielig gezien wil worden. Dit goede gevoel, tussen de mensen te staan en toch nog redelijk zelfstandig te kunnen leven dank ik aan het feit dat er een PGB bestaat. Ik kan tot op een grote hoogte zelf bepalen wanneer ik op wil staan en aangekleed wil worden, wanneer ik ontbijten wil en wanneer ik (heel basaal) naar het toilet wil gaan".
Het PGB maakt het voor mij mogelijk tussen de mensen te staan, voorzitter te zijn van het Vrouwengilde in Kerkrade en workshops te geven over het leven met een handicap en wat de (on)mogelijkheden zijn in een groot stuk van ons land. Ook sporten behoort tot de mogelijkheden."
Anne Marie is twaalf jaar met veel plezier raadslid geweest in de gemeente Kerkrade: dat dit, ook toen ik ziek was en zieker werd, mogelijk was dank ik voor een groot gedeelte aan de lieve mensen om me heen en aan het PGB". "Lieve mensen om me heen kan ik toch niet met een soort dagtaak opschepen? Nu doen ze het met plezier en durf ik hulp te vragen".
"Wat gaat het voor mij betekenen als ik door de plannen van de gezonde premier Rutte maar steeds afwachten moet wie er komt en wanneer, want op afroep is niets meer mogelijk? Wachten, daaruit zal mijn tot nu toe actieve leven gaan bestaan?"
"Het onzalige plan van deze regering met de gedoogsteun van de PVV zorgt ervoor dat het fundament onder mijn rolstoel wegzakt, en voor veel mensen het leven niet meer levenswaard zal zijn!"
Dat er bezuinigingen moeten komen, snapt Anne Marie ook, maar zij vindt dat er genoeg mogelijkheden zijn om te bezuinigen zonder dat er een botte bijl aan te pas moet komen, Nadenken, ook over de mensen die aan de zieke kant van onze maatschappij staan, laat hen ook met trots in de spiegel kunnen kijken".
Anne Marie en ik vragen dan ook iedereen om de petitie te tekenen die staat op:http://petities.nl/petitie/maak-de-zorg-thuis-en-in-pgb-wooninitiatieven-niet-kapot--2
Anne Marie is rolstoelafhankelijk en kan haar handen niet meer gecontroleerd gebruiken: "Jullie weten ook allemaal dat ik niet zielig ben en zeker ook niet zielig gezien wil worden. Dit goede gevoel, tussen de mensen te staan en toch nog redelijk zelfstandig te kunnen leven dank ik aan het feit dat er een PGB bestaat. Ik kan tot op een grote hoogte zelf bepalen wanneer ik op wil staan en aangekleed wil worden, wanneer ik ontbijten wil en wanneer ik (heel basaal) naar het toilet wil gaan".
Het PGB maakt het voor mij mogelijk tussen de mensen te staan, voorzitter te zijn van het Vrouwengilde in Kerkrade en workshops te geven over het leven met een handicap en wat de (on)mogelijkheden zijn in een groot stuk van ons land. Ook sporten behoort tot de mogelijkheden."
Anne Marie is twaalf jaar met veel plezier raadslid geweest in de gemeente Kerkrade: dat dit, ook toen ik ziek was en zieker werd, mogelijk was dank ik voor een groot gedeelte aan de lieve mensen om me heen en aan het PGB". "Lieve mensen om me heen kan ik toch niet met een soort dagtaak opschepen? Nu doen ze het met plezier en durf ik hulp te vragen".
"Wat gaat het voor mij betekenen als ik door de plannen van de gezonde premier Rutte maar steeds afwachten moet wie er komt en wanneer, want op afroep is niets meer mogelijk? Wachten, daaruit zal mijn tot nu toe actieve leven gaan bestaan?"
"Het onzalige plan van deze regering met de gedoogsteun van de PVV zorgt ervoor dat het fundament onder mijn rolstoel wegzakt, en voor veel mensen het leven niet meer levenswaard zal zijn!"
Dat er bezuinigingen moeten komen, snapt Anne Marie ook, maar zij vindt dat er genoeg mogelijkheden zijn om te bezuinigen zonder dat er een botte bijl aan te pas moet komen, Nadenken, ook over de mensen die aan de zieke kant van onze maatschappij staan, laat hen ook met trots in de spiegel kunnen kijken".
Anne Marie en ik vragen dan ook iedereen om de petitie te tekenen die staat op:http://petities.nl/petitie/maak-de-zorg-thuis-en-in-pgb-wooninitiatieven-niet-kapot--2
zaterdag 14 mei 2011
PVV creëert zelf problemen.
PVV voorvrouw Laurence Stassen noemt een moskee een haatpaleis. Dit naar aanleiding van de bouw van een nieuwe moskee in Roermond in plaats van twee bestaande gebedshuizen. Deze moskeeën hebben bij mijn weten nooit aanleiding gegeven voor deze kwalificatie. Er is volgens mij nooit wat gebeurd dat zo belangrijk was dat het ook de editie van Parkstad van de krant haalde.
Zo’n uitspraak, waarschijnlijk gemaakt uit profileringsdrang, is intriest. Wellicht overziet ze de reikwijdte niet en was het pure dommigheid. Er volgde echter bij nader inzicht geen excuus. Dan lijkt het erop dat het ook doelbewust is gezegd en dat is veel gevaarlijker. Belediging en provocatie. Het verziekt de samenleving en het leidt tot tweespalt. Verstoring van onderlinge verhoudingen tussen groepen mensen, wat weer een voedingsbodem wordt voor nieuwe onverkwikkelijkheden. Zo draagt Stassen zelf bij aan de problemen waar de PVV dan weer tegen tekeer kan gaan.
Dit lijkt een herhaling in de geschiedenis. Later zal de PVV verontwaardigd zijn en als de kritiek tegen hen keert de vermoorde onschuld spelen. Ik vind dit dergelijke geniepigheid een teken van fascisme. Veel gewelddadige regimes maken gebruik van deze tactiek om later geweld te rechtvaardigen.
Bron: Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad, 13-5-11.
Zo’n uitspraak, waarschijnlijk gemaakt uit profileringsdrang, is intriest. Wellicht overziet ze de reikwijdte niet en was het pure dommigheid. Er volgde echter bij nader inzicht geen excuus. Dan lijkt het erop dat het ook doelbewust is gezegd en dat is veel gevaarlijker. Belediging en provocatie. Het verziekt de samenleving en het leidt tot tweespalt. Verstoring van onderlinge verhoudingen tussen groepen mensen, wat weer een voedingsbodem wordt voor nieuwe onverkwikkelijkheden. Zo draagt Stassen zelf bij aan de problemen waar de PVV dan weer tegen tekeer kan gaan.
Dit lijkt een herhaling in de geschiedenis. Later zal de PVV verontwaardigd zijn en als de kritiek tegen hen keert de vermoorde onschuld spelen. Ik vind dit dergelijke geniepigheid een teken van fascisme. Veel gewelddadige regimes maken gebruik van deze tactiek om later geweld te rechtvaardigen.
Bron: Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad, 13-5-11.
zaterdag 30 april 2011
De Heksenketel gaat naar Disneyland Parijs
De Heksenketel gaat naar Disneyland Parijs
De vrijwilligers en bezoekers van De Heksenketel zijn van plan om tijdens de herfstvakantie een driedaagse reis te maken naar Disneyland Parijs. Dit in plaats van het traditionele zomerkamp. Er wordt uitgegaan van 50 volwassenen en 50 kinderen. Voor de mensen die meegaan is deze reis zeker bijzonder. Bijna zonder uitzondering leven deze mensen op het sociale minimum, wat eigenlijk armoede betekent. Op vakantie gaan is normaal gesproken voor ze niet mogelijk.
De vrouwen van De Heksenketel zorgen ook voor de organisatie. Dit bevordert hun vaardigheden, organisatorisch vermogen en daarmee ook hun zelfvertrouwen. Een deel van de reis wordt betaald door het gebruiken van hun bijzondere bijstand. Daar werkt de gemeente volop aan mee. Nadeel is wel dat men voor andere activiteiten voor 2011hier geen beroep meer op kan doen. Daarnaast worden er door de deelnemers diverse activiteiten georganiseerd waarvan de opbrengst voor deze reis is bestemd. Ook het hieraan meedoen is positief voor deze mensen, die veelal minder participeren aan onze maatschappij.
Hoewel er al enkele sponsoren zijn gevonden om het begrotingstekort te verkleinen, zijn er zeker nog bijdragen welkom. U kunt dit hoogtepunt voor deze mensen en kinderen mee mogelijk maken door een bijdrage te storten op rekeningnummer 130 86 22 74 ten name van Stichting Moedercentrum De Heksenketel, onder vermelding van Disney. Meer informatie is te krijgen van Marij van Cleef of Ellie Consten, tel.nr. 045 561 54 90.
De vrijwilligers en bezoekers van De Heksenketel zijn van plan om tijdens de herfstvakantie een driedaagse reis te maken naar Disneyland Parijs. Dit in plaats van het traditionele zomerkamp. Er wordt uitgegaan van 50 volwassenen en 50 kinderen. Voor de mensen die meegaan is deze reis zeker bijzonder. Bijna zonder uitzondering leven deze mensen op het sociale minimum, wat eigenlijk armoede betekent. Op vakantie gaan is normaal gesproken voor ze niet mogelijk.
De vrouwen van De Heksenketel zorgen ook voor de organisatie. Dit bevordert hun vaardigheden, organisatorisch vermogen en daarmee ook hun zelfvertrouwen. Een deel van de reis wordt betaald door het gebruiken van hun bijzondere bijstand. Daar werkt de gemeente volop aan mee. Nadeel is wel dat men voor andere activiteiten voor 2011hier geen beroep meer op kan doen. Daarnaast worden er door de deelnemers diverse activiteiten georganiseerd waarvan de opbrengst voor deze reis is bestemd. Ook het hieraan meedoen is positief voor deze mensen, die veelal minder participeren aan onze maatschappij.
Hoewel er al enkele sponsoren zijn gevonden om het begrotingstekort te verkleinen, zijn er zeker nog bijdragen welkom. U kunt dit hoogtepunt voor deze mensen en kinderen mee mogelijk maken door een bijdrage te storten op rekeningnummer 130 86 22 74 ten name van Stichting Moedercentrum De Heksenketel, onder vermelding van Disney. Meer informatie is te krijgen van Marij van Cleef of Ellie Consten, tel.nr. 045 561 54 90.
donderdag 28 april 2011
Discussieavond over de toekomst van Afghanistan
Persbericht - uitnodiging
De toekomst van Afghanistan?
Discussieavond op 10 mei, aanvang 19.30 uur, Luciushof - Heerlen.
Georganiseerd door het Vredesplatform Heerlen en de Stichting Solidariteitscomité Afghanistan Nederland.
Afghanistan houdt de gemoederen bezig. Vorig jaar is een militair missie in Uruzgan, met als mededoelstelling ‘opbouwen’ beëindigd. En begin februari heeft de Tweede Kamer onder voorwaarden besloten tot het sturen van een politie trainingsmissie naar de provincie Kunduz met als doel het opleiden van politie. En nog pas geleden zijn er in Kunduz enkele zware aanslagen geweest met vele tientallen doden en gewonden en is het hoofd van de politie vermoord.
Wat is de toekomst van Afghanistan? Dat is het thema van deze discussieavond. Is er hoop? En kunnen we vanuit Nederland bijdragen aan een betere toekomst van Afghanistan of moeten we de bevolking aan hun lot overlaten? Wat leren ons de fouten uit het verleden en wat is er wel bereikt? Welke verwachtingen mag men hebben als je de ontwikkeling van de samenleving daar ondersteunt?
Wij hebben voor deze bijeenkomst Seddiq Mossadeq uitgenodigd. Hij is na 21 jaar in Nederland te hebben gewoond, waarvan de laatste 11 jaar Heerlen, in 2003 weer naar Afghanistan teruggekeerd. Hij heeft de afgelopen 6 jaar in Afghanistan geprobeerd weer een bestaan op te bouwen en een bijdrage te leveren aan de opbouw van de samenleving. Nu woont hij weer voorlopig in Nederland.
Verder hebben we Albert van Hal uitgenodigd. Hij werkt bij Cordaid, een Nederlandse organisatie voor ontwikkelingshulp. Van Hal is sinds januari 2008 verantwoordelijk voor de ontwikkeling en de uitvoering van de activiteiten van Cordaid in Afghanistan. Albert bezoekt Afghanistan drie keer per jaar. Cordaid werkt sinds 10 jaar in zes Afghaanse provincies aan gezondheidszorg, landbouwontwikkeling, versterking maatschappelijk middenveld en versterking van de positie van de Afghaanse vrouw.
U bent van harte uitgenodigd om naar onze gasten te luisteren en mee te praten.
De bijeenkomst vindt plaats op dinsdag 10 mei, (een dag die ons herinnert aan de 5 donkerste jaren van de Nederlandse samenleving). De aanvang zal zijn om 19.30 uur (tot uiterlijk 22.00 uur), Luciushof. Putgraaf 3, Heerlen.
Met vriendelijke groeten,
Namens het Vredesplatform Heerlen, Harrie Winteraeken en
Namens het Solidariteitscomité Afghanistan – Nederland, Ali Daliry
De toekomst van Afghanistan?
Discussieavond op 10 mei, aanvang 19.30 uur, Luciushof - Heerlen.
Georganiseerd door het Vredesplatform Heerlen en de Stichting Solidariteitscomité Afghanistan Nederland.
Afghanistan houdt de gemoederen bezig. Vorig jaar is een militair missie in Uruzgan, met als mededoelstelling ‘opbouwen’ beëindigd. En begin februari heeft de Tweede Kamer onder voorwaarden besloten tot het sturen van een politie trainingsmissie naar de provincie Kunduz met als doel het opleiden van politie. En nog pas geleden zijn er in Kunduz enkele zware aanslagen geweest met vele tientallen doden en gewonden en is het hoofd van de politie vermoord.
Wat is de toekomst van Afghanistan? Dat is het thema van deze discussieavond. Is er hoop? En kunnen we vanuit Nederland bijdragen aan een betere toekomst van Afghanistan of moeten we de bevolking aan hun lot overlaten? Wat leren ons de fouten uit het verleden en wat is er wel bereikt? Welke verwachtingen mag men hebben als je de ontwikkeling van de samenleving daar ondersteunt?
Wij hebben voor deze bijeenkomst Seddiq Mossadeq uitgenodigd. Hij is na 21 jaar in Nederland te hebben gewoond, waarvan de laatste 11 jaar Heerlen, in 2003 weer naar Afghanistan teruggekeerd. Hij heeft de afgelopen 6 jaar in Afghanistan geprobeerd weer een bestaan op te bouwen en een bijdrage te leveren aan de opbouw van de samenleving. Nu woont hij weer voorlopig in Nederland.
Verder hebben we Albert van Hal uitgenodigd. Hij werkt bij Cordaid, een Nederlandse organisatie voor ontwikkelingshulp. Van Hal is sinds januari 2008 verantwoordelijk voor de ontwikkeling en de uitvoering van de activiteiten van Cordaid in Afghanistan. Albert bezoekt Afghanistan drie keer per jaar. Cordaid werkt sinds 10 jaar in zes Afghaanse provincies aan gezondheidszorg, landbouwontwikkeling, versterking maatschappelijk middenveld en versterking van de positie van de Afghaanse vrouw.
U bent van harte uitgenodigd om naar onze gasten te luisteren en mee te praten.
De bijeenkomst vindt plaats op dinsdag 10 mei, (een dag die ons herinnert aan de 5 donkerste jaren van de Nederlandse samenleving). De aanvang zal zijn om 19.30 uur (tot uiterlijk 22.00 uur), Luciushof. Putgraaf 3, Heerlen.
Met vriendelijke groeten,
Namens het Vredesplatform Heerlen, Harrie Winteraeken en
Namens het Solidariteitscomité Afghanistan – Nederland, Ali Daliry
Abonneren op:
Posts (Atom)