De Heksenketel gaat naar Disneyland Parijs
De vrijwilligers en bezoekers van De Heksenketel zijn van plan om tijdens de herfstvakantie een driedaagse reis te maken naar Disneyland Parijs. Dit in plaats van het traditionele zomerkamp. Er wordt uitgegaan van 50 volwassenen en 50 kinderen. Voor de mensen die meegaan is deze reis zeker bijzonder. Bijna zonder uitzondering leven deze mensen op het sociale minimum, wat eigenlijk armoede betekent. Op vakantie gaan is normaal gesproken voor ze niet mogelijk.
De vrouwen van De Heksenketel zorgen ook voor de organisatie. Dit bevordert hun vaardigheden, organisatorisch vermogen en daarmee ook hun zelfvertrouwen. Een deel van de reis wordt betaald door het gebruiken van hun bijzondere bijstand. Daar werkt de gemeente volop aan mee. Nadeel is wel dat men voor andere activiteiten voor 2011hier geen beroep meer op kan doen. Daarnaast worden er door de deelnemers diverse activiteiten georganiseerd waarvan de opbrengst voor deze reis is bestemd. Ook het hieraan meedoen is positief voor deze mensen, die veelal minder participeren aan onze maatschappij.
Hoewel er al enkele sponsoren zijn gevonden om het begrotingstekort te verkleinen, zijn er zeker nog bijdragen welkom. U kunt dit hoogtepunt voor deze mensen en kinderen mee mogelijk maken door een bijdrage te storten op rekeningnummer 130 86 22 74 ten name van Stichting Moedercentrum De Heksenketel, onder vermelding van Disney. Meer informatie is te krijgen van Marij van Cleef of Ellie Consten, tel.nr. 045 561 54 90.
zaterdag 30 april 2011
donderdag 28 april 2011
Discussieavond over de toekomst van Afghanistan
Persbericht - uitnodiging
De toekomst van Afghanistan?
Discussieavond op 10 mei, aanvang 19.30 uur, Luciushof - Heerlen.
Georganiseerd door het Vredesplatform Heerlen en de Stichting Solidariteitscomité Afghanistan Nederland.
Afghanistan houdt de gemoederen bezig. Vorig jaar is een militair missie in Uruzgan, met als mededoelstelling ‘opbouwen’ beëindigd. En begin februari heeft de Tweede Kamer onder voorwaarden besloten tot het sturen van een politie trainingsmissie naar de provincie Kunduz met als doel het opleiden van politie. En nog pas geleden zijn er in Kunduz enkele zware aanslagen geweest met vele tientallen doden en gewonden en is het hoofd van de politie vermoord.
Wat is de toekomst van Afghanistan? Dat is het thema van deze discussieavond. Is er hoop? En kunnen we vanuit Nederland bijdragen aan een betere toekomst van Afghanistan of moeten we de bevolking aan hun lot overlaten? Wat leren ons de fouten uit het verleden en wat is er wel bereikt? Welke verwachtingen mag men hebben als je de ontwikkeling van de samenleving daar ondersteunt?
Wij hebben voor deze bijeenkomst Seddiq Mossadeq uitgenodigd. Hij is na 21 jaar in Nederland te hebben gewoond, waarvan de laatste 11 jaar Heerlen, in 2003 weer naar Afghanistan teruggekeerd. Hij heeft de afgelopen 6 jaar in Afghanistan geprobeerd weer een bestaan op te bouwen en een bijdrage te leveren aan de opbouw van de samenleving. Nu woont hij weer voorlopig in Nederland.
Verder hebben we Albert van Hal uitgenodigd. Hij werkt bij Cordaid, een Nederlandse organisatie voor ontwikkelingshulp. Van Hal is sinds januari 2008 verantwoordelijk voor de ontwikkeling en de uitvoering van de activiteiten van Cordaid in Afghanistan. Albert bezoekt Afghanistan drie keer per jaar. Cordaid werkt sinds 10 jaar in zes Afghaanse provincies aan gezondheidszorg, landbouwontwikkeling, versterking maatschappelijk middenveld en versterking van de positie van de Afghaanse vrouw.
U bent van harte uitgenodigd om naar onze gasten te luisteren en mee te praten.
De bijeenkomst vindt plaats op dinsdag 10 mei, (een dag die ons herinnert aan de 5 donkerste jaren van de Nederlandse samenleving). De aanvang zal zijn om 19.30 uur (tot uiterlijk 22.00 uur), Luciushof. Putgraaf 3, Heerlen.
Met vriendelijke groeten,
Namens het Vredesplatform Heerlen, Harrie Winteraeken en
Namens het Solidariteitscomité Afghanistan – Nederland, Ali Daliry
De toekomst van Afghanistan?
Discussieavond op 10 mei, aanvang 19.30 uur, Luciushof - Heerlen.
Georganiseerd door het Vredesplatform Heerlen en de Stichting Solidariteitscomité Afghanistan Nederland.
Afghanistan houdt de gemoederen bezig. Vorig jaar is een militair missie in Uruzgan, met als mededoelstelling ‘opbouwen’ beëindigd. En begin februari heeft de Tweede Kamer onder voorwaarden besloten tot het sturen van een politie trainingsmissie naar de provincie Kunduz met als doel het opleiden van politie. En nog pas geleden zijn er in Kunduz enkele zware aanslagen geweest met vele tientallen doden en gewonden en is het hoofd van de politie vermoord.
Wat is de toekomst van Afghanistan? Dat is het thema van deze discussieavond. Is er hoop? En kunnen we vanuit Nederland bijdragen aan een betere toekomst van Afghanistan of moeten we de bevolking aan hun lot overlaten? Wat leren ons de fouten uit het verleden en wat is er wel bereikt? Welke verwachtingen mag men hebben als je de ontwikkeling van de samenleving daar ondersteunt?
Wij hebben voor deze bijeenkomst Seddiq Mossadeq uitgenodigd. Hij is na 21 jaar in Nederland te hebben gewoond, waarvan de laatste 11 jaar Heerlen, in 2003 weer naar Afghanistan teruggekeerd. Hij heeft de afgelopen 6 jaar in Afghanistan geprobeerd weer een bestaan op te bouwen en een bijdrage te leveren aan de opbouw van de samenleving. Nu woont hij weer voorlopig in Nederland.
Verder hebben we Albert van Hal uitgenodigd. Hij werkt bij Cordaid, een Nederlandse organisatie voor ontwikkelingshulp. Van Hal is sinds januari 2008 verantwoordelijk voor de ontwikkeling en de uitvoering van de activiteiten van Cordaid in Afghanistan. Albert bezoekt Afghanistan drie keer per jaar. Cordaid werkt sinds 10 jaar in zes Afghaanse provincies aan gezondheidszorg, landbouwontwikkeling, versterking maatschappelijk middenveld en versterking van de positie van de Afghaanse vrouw.
U bent van harte uitgenodigd om naar onze gasten te luisteren en mee te praten.
De bijeenkomst vindt plaats op dinsdag 10 mei, (een dag die ons herinnert aan de 5 donkerste jaren van de Nederlandse samenleving). De aanvang zal zijn om 19.30 uur (tot uiterlijk 22.00 uur), Luciushof. Putgraaf 3, Heerlen.
Met vriendelijke groeten,
Namens het Vredesplatform Heerlen, Harrie Winteraeken en
Namens het Solidariteitscomité Afghanistan – Nederland, Ali Daliry
zaterdag 23 april 2011
Afghanen bijzonder optimistisch
Op woensdag 20 april ontving het Waterschap Roer en Overmaas een excursie van een delegatie van 9 personen van het ministerie van Verkeer en Water van Afghanistan. Samen met een collega mocht ik ze rondleiden door ons Zuid-Limburgse landschap en ook nog een uurtje naar de Maas en de Jeker in Maastricht (en de ommuring + Helpoort wat ons ook wel aardig leek voor de warlords onder hen).
Zij waren een maand in Nederland voor een training in watermanagement, voor ons een kennisexportproduct. En hoewel de waterhuishouding, het landschap, het klimaat, eigenlijk alles anders is, zijn de basisbeginselen het zelfde. En ze hadden vooral interesse over hoe we het waterbeheer hier hebben georganiseerd. Nog enkele opvallende punten.
Ze begrepen niet dat we geld durfden te vragen voor water. Dat is hier toch zo uitbundig voorradig, dat moet toch gratis zijn. Wel vonden ze dat de overheid verantwoordelijk moet zijn voor de distributie. Dit vooral gedacht vanuit schaarste en een zo eerlijk mogelijke verdeling. Die overheidsbemoeienis is in Nederland wel weer min of meer het geval, ook om de beschikbaarheid van water te garanderen. De overheden zijn de aandeelhouders van onze waterleidingbedrijven. En verder krijgt hier iedereen het water via leidingen fijn thuis bezorgd. Dat kost ook geld.
Ik heb ook een handelwijze verteld bij de Masaï in Kenia. Daar worden grondwaterputten geslagen. De mensen kunnen daar gratis water halen. Maar voor het drenken van het vee moet worden betaald. Daar hebben ze ook financieel profijt van omdat het vee hun inkomstenbron is. Dat ze voor een productiemiddel moeten betalen, ondervond meer begrip.
Ze waren buitengewoon dankbaar voor de hulp die ze uit Nederland kregen en ook dat ze deze opleiding mochten krijgen. Ze weten ook dat ze nog een enorm lange weg te gaan hebben bij het opbouwen van het waterbeheer in Afghanistan. Maar we hebben wel een onvolledig beeld omdat we ons vooral laten leiden door het nieuws over geweld in Afghanistan. Ze zijn bijzonder optimistisch dat hun land weer de ontwikkeling van een gewone samenleving krijgt.
En het eerste wat ze deden toen ze aan de lunchtafel zaten, was het tietsjen van een paaseitje.
Zij waren een maand in Nederland voor een training in watermanagement, voor ons een kennisexportproduct. En hoewel de waterhuishouding, het landschap, het klimaat, eigenlijk alles anders is, zijn de basisbeginselen het zelfde. En ze hadden vooral interesse over hoe we het waterbeheer hier hebben georganiseerd. Nog enkele opvallende punten.
Ze begrepen niet dat we geld durfden te vragen voor water. Dat is hier toch zo uitbundig voorradig, dat moet toch gratis zijn. Wel vonden ze dat de overheid verantwoordelijk moet zijn voor de distributie. Dit vooral gedacht vanuit schaarste en een zo eerlijk mogelijke verdeling. Die overheidsbemoeienis is in Nederland wel weer min of meer het geval, ook om de beschikbaarheid van water te garanderen. De overheden zijn de aandeelhouders van onze waterleidingbedrijven. En verder krijgt hier iedereen het water via leidingen fijn thuis bezorgd. Dat kost ook geld.
Ik heb ook een handelwijze verteld bij de Masaï in Kenia. Daar worden grondwaterputten geslagen. De mensen kunnen daar gratis water halen. Maar voor het drenken van het vee moet worden betaald. Daar hebben ze ook financieel profijt van omdat het vee hun inkomstenbron is. Dat ze voor een productiemiddel moeten betalen, ondervond meer begrip.
Ze waren buitengewoon dankbaar voor de hulp die ze uit Nederland kregen en ook dat ze deze opleiding mochten krijgen. Ze weten ook dat ze nog een enorm lange weg te gaan hebben bij het opbouwen van het waterbeheer in Afghanistan. Maar we hebben wel een onvolledig beeld omdat we ons vooral laten leiden door het nieuws over geweld in Afghanistan. Ze zijn bijzonder optimistisch dat hun land weer de ontwikkeling van een gewone samenleving krijgt.
En het eerste wat ze deden toen ze aan de lunchtafel zaten, was het tietsjen van een paaseitje.
donderdag 21 april 2011
Intensieve veehouderij met biogas is gewoon de verkeerde kant uit boeren
Niks ‘hele keten in één hand', gewoon de verkeerde kant uit boeren.
Vandaag werd in het L1 programma Koplopers een agrarisch ondernemer geïnterviewd. Hij had weliswaar al in 8 stallen samen 50.000 varkens maar hij wilde fors verbreden. Hij wilde zelf de varkens gaan kweken met een zeugenbedrijf. Dan had hij aan 30.000 varkens voldoende (exclusief die zeugen en biggen). Daarvoor wil hij in een ‘landbouw ontwikkelingsgebied’ een nieuwe twee etages hoge stal bouwen, die overigens veel beter is (in)gericht op het welzijn van zijn varkens dan die oude stallen. Zou heeft hij de hele keten in de varkenshouderij in eigen hand. Daarnaast vond hij dat hij vleeskuikens (die worden niet zo oud dat ze zich kip mogen noemen) moest gaan houden. Alles bij elkaar één miljoen. Bij dat aantal loont het zich ook om een eigen kippenslachterij erbij te nemen.
Het geheel sjiet ook genoeg stront om een eigen verwerkingsinstallatie erbij te bouwen die goed verwerkbare mestkorrels en met vergisting biogas produceert. Dat is allemaal heel erg duurzaam en groene energie, was het betoog van de boer.
De interviewster ging mee in dit verhaal van ‘innovatie’. Ze vergat maar één vraag: “Wat eten al die beesten?” Er is namelijk als je de voedsel en energiebalans bekijkt, helemaal geen sprake van een ‘keten in eigen hand’ en helemaal geen kringloop. Ik denk dat al die beesten en beestjes amper voer krijgen (en dat geldt voor een groot deel van de intensieve veehouderij) uit de eigen omgeving dat met eigen mest is geteeld. Niet alleen gaat er in die varkens en kippen veel meer voedsel en energie in, dan dat ze aan vlees produceren.
Het meeste veevoer komt van andere werelddelen. Daar ligt een forse voetafdruk van onze intensieve veehouderij. De schaalvergroting van onze intensieve veehouderij kost energie en voedsel die elders beter gebruikt kunnen worden. En het kost ruimte die de druk op de schaarse grond vergroot. Het landbouwareaal voor de export neemt toe ten kosten van eigen voedselproductie. Het is zeer vergelijkbaar met suikerriet in Brazilië voor alcohol in plaats van benzine of palmolie uit Indonesië onder andere als bijmenging bij onze benzine: het tropisch regenwoud wordt gekapt voor plantages. Dat biogas is geen duurzame energie.
En onze provincie wil dat allemaal stimuleren onder het motto ‘innovatie’ en ‘duurzaamheid’. Wie even doordenkt ziet dat we hiermee gewoon de verkeerde kant uit boeren.
Vandaag werd in het L1 programma Koplopers een agrarisch ondernemer geïnterviewd. Hij had weliswaar al in 8 stallen samen 50.000 varkens maar hij wilde fors verbreden. Hij wilde zelf de varkens gaan kweken met een zeugenbedrijf. Dan had hij aan 30.000 varkens voldoende (exclusief die zeugen en biggen). Daarvoor wil hij in een ‘landbouw ontwikkelingsgebied’ een nieuwe twee etages hoge stal bouwen, die overigens veel beter is (in)gericht op het welzijn van zijn varkens dan die oude stallen. Zou heeft hij de hele keten in de varkenshouderij in eigen hand. Daarnaast vond hij dat hij vleeskuikens (die worden niet zo oud dat ze zich kip mogen noemen) moest gaan houden. Alles bij elkaar één miljoen. Bij dat aantal loont het zich ook om een eigen kippenslachterij erbij te nemen.
Het geheel sjiet ook genoeg stront om een eigen verwerkingsinstallatie erbij te bouwen die goed verwerkbare mestkorrels en met vergisting biogas produceert. Dat is allemaal heel erg duurzaam en groene energie, was het betoog van de boer.
De interviewster ging mee in dit verhaal van ‘innovatie’. Ze vergat maar één vraag: “Wat eten al die beesten?” Er is namelijk als je de voedsel en energiebalans bekijkt, helemaal geen sprake van een ‘keten in eigen hand’ en helemaal geen kringloop. Ik denk dat al die beesten en beestjes amper voer krijgen (en dat geldt voor een groot deel van de intensieve veehouderij) uit de eigen omgeving dat met eigen mest is geteeld. Niet alleen gaat er in die varkens en kippen veel meer voedsel en energie in, dan dat ze aan vlees produceren.
Het meeste veevoer komt van andere werelddelen. Daar ligt een forse voetafdruk van onze intensieve veehouderij. De schaalvergroting van onze intensieve veehouderij kost energie en voedsel die elders beter gebruikt kunnen worden. En het kost ruimte die de druk op de schaarse grond vergroot. Het landbouwareaal voor de export neemt toe ten kosten van eigen voedselproductie. Het is zeer vergelijkbaar met suikerriet in Brazilië voor alcohol in plaats van benzine of palmolie uit Indonesië onder andere als bijmenging bij onze benzine: het tropisch regenwoud wordt gekapt voor plantages. Dat biogas is geen duurzame energie.
En onze provincie wil dat allemaal stimuleren onder het motto ‘innovatie’ en ‘duurzaamheid’. Wie even doordenkt ziet dat we hiermee gewoon de verkeerde kant uit boeren.
maandag 18 april 2011
GOEDE VRIJDAGVIERING IN HEERLEN
Op goede vrijdag vindt in het Savelbergklooster een Goede Vrijdagviering plaats. Deze Goede Vrijdagbijeenkomst wordt georganiseerd door HeerlenMondiaal, een samenwerkingsverband in Parkstad Limburg dat zich bezig houden met mondiale thema’s.
Deze dag staat in het teken van lijden – wereldwijd, mensenrechten, strijd en inzet, verbondenheid en solidariteit, maar ook van bezinning. De naam van Jezus van Nazareth is verbonden aan deze dag. Iemand die te maken kreeg met bruut geweld, zoals zo vele mensen elke dag.
Inzet voor een duurzame wereld
Deze keer wordt stil gestaan bij de mensen die zich ver weg en hier werken aan een duurzame wereld, aan een samenleving waarin gerechtigheid en rechtvaardigheid de boventoon voeren. Nog steeds lopen mensen daarbij levensgrote risico’s. Wellicht niet hier, maar zeker wel in op veel plaatsen het Zuiden en (Verre) Oosten.
In de Filippijnen bijvoorbeeld, waar onlangs de activist Gerry Ortega vermoord werd. Hij verzette zich met vele anderen tegen de dreigende mijnbouw op het eiland Palawan. Mijnbouw waarvan de rijke, vaak buitenlandse investeerders profiteren, maar waarvan de inheemse bevolking de lasten als milieuschade en verlies aan landbouwgrond moet dragen.
In een project van de Vastenactie maken mensen zich weerbaar tegen die dreigende mijnbouw en vechten voor eigendomspapieren van de grond. Mensen in de Filippijnen kunnen ons zo een spiegel voorhouden. Ook wij zullen in actie moeten komen tegen onrechtvaardigheid en uitbuiting. En daarbij geldt ook voor ons dat het hart van de duurzaamheid de duurzaamheid van het hart is. Het motto van de Vastenactie in 2011 is dan ook: ‘Plant iets moois voor een ander’.
Programma:
14.30: ontvangst met koffie
15.00: viering geleid door Guus Prevoo met muzikale omlijsting door Ben Dassen.
Na afloop gelegenheid tot napraten.
Plaats: Savelbergklooster, Gasthuisstraat 2, Heerlen – Centrum
Organisatie: HeerlenMondiaal - Informatie: 045 – 5724626.
Deze dag staat in het teken van lijden – wereldwijd, mensenrechten, strijd en inzet, verbondenheid en solidariteit, maar ook van bezinning. De naam van Jezus van Nazareth is verbonden aan deze dag. Iemand die te maken kreeg met bruut geweld, zoals zo vele mensen elke dag.
Inzet voor een duurzame wereld
Deze keer wordt stil gestaan bij de mensen die zich ver weg en hier werken aan een duurzame wereld, aan een samenleving waarin gerechtigheid en rechtvaardigheid de boventoon voeren. Nog steeds lopen mensen daarbij levensgrote risico’s. Wellicht niet hier, maar zeker wel in op veel plaatsen het Zuiden en (Verre) Oosten.
In de Filippijnen bijvoorbeeld, waar onlangs de activist Gerry Ortega vermoord werd. Hij verzette zich met vele anderen tegen de dreigende mijnbouw op het eiland Palawan. Mijnbouw waarvan de rijke, vaak buitenlandse investeerders profiteren, maar waarvan de inheemse bevolking de lasten als milieuschade en verlies aan landbouwgrond moet dragen.
In een project van de Vastenactie maken mensen zich weerbaar tegen die dreigende mijnbouw en vechten voor eigendomspapieren van de grond. Mensen in de Filippijnen kunnen ons zo een spiegel voorhouden. Ook wij zullen in actie moeten komen tegen onrechtvaardigheid en uitbuiting. En daarbij geldt ook voor ons dat het hart van de duurzaamheid de duurzaamheid van het hart is. Het motto van de Vastenactie in 2011 is dan ook: ‘Plant iets moois voor een ander’.
Programma:
14.30: ontvangst met koffie
15.00: viering geleid door Guus Prevoo met muzikale omlijsting door Ben Dassen.
Na afloop gelegenheid tot napraten.
Plaats: Savelbergklooster, Gasthuisstraat 2, Heerlen – Centrum
Organisatie: HeerlenMondiaal - Informatie: 045 – 5724626.
donderdag 14 april 2011
Wilders proces: aanval op rechter Ton Schalken is grote luchtballon.
Als de berichtgeving in onze regionale kranten Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad van 14 april correct is en geen belangrijke zaken onvermeld zijn, dan kan ik maar één conclusie trekken over de aanvallen op rechter Ton Schalken in het kader van het proces over de discriminatie door Wilders: hier is sprake van een grote afleidingsmanoeuvre.
De aanval van arabist Hans Jansen op rechter Tom Schalken is een grote luchtballon. Opgeblazen vragen om aandacht. In een column kan Janssen van alles beweren, maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat zijn aantijgingen ook aannemelijk zijn. En dan ook nog zo belangrijk zijn dat het proces niet meer zou kunnen doorgaan? Door de opmerking: “Maar gezien alle commotie was het niet handig om bij dat etentje te zijn” verontschuldigt raadsheer Ton Schalken zich al veel meer dan nodig.
Het was voor Wilders c.s.. een goede gelegenheid om wraak te nemen op de rechter die er mede voor gezorgd heeft dat hij nu terecht staat. En verder is het vooral ‘rechtbankje pesten’, een instituut dat ook al eerder de hoon van Wilders kreeg, omdat die onafhankelijkheid niet in zijn kraam te pas komt (een kwalijke politieke aanval op onze rechtstaat overigens).
Of er is sprake van ‘een kat in nood maakt rare sprongen’, een wanhoopspoging om het proces te beëindigen? Geert Wilders en zijn advocaat Bram Moszkowicz weten dat Wilders schuldig is aan de in de aanklacht genoemde feiten. De vraag is of hij ervoor wordt veroordeeld of dat de politicus Geert Wilders zich beduidend meer mag permitteren dan gewone burgers?
Maar de dag erna (vrijdag 15 april) blijkt dat het nog allemaal veel idioter is. Eerst bericht Dagblad De Pers dat arabist Hans Jansen zichzelf tegenspreekt. In de rechtszaal houdt hij bij herhaling vol (onder ede, neem ik aan) dat rechter Schalken hem heeft geprobeerd van mening te laten veranderen tijdens dat beruchte etentje. Dat is ook de kern van het betoog van de verdediging om het proces voortijdig te kunnen beëindigen. De Pers duikelde echter een citaat op uit het boek De onzichtbare Ayatollah van Carel Brendel (nov. 2010) waaraan Janssen heeft meegewerkt. Jansen schreef achter zijn opnieuw gepubliceerde column het compleet omgekeerde: "achteraf is het bovenstaande op een aantal plekken net niet nauwkeurig genoeg geformuleerd. Schalken heeft geprobeerd mij van de 'redelijkheid van zijn standpunt' te overtuigen, die woorden herinner ik mij precies, maar hij heeft geen moment geprobeerd, of gezegd, dat ik mijn mening, dat het hier een ketterproces betrof, diende te herzien".
Het is waarschijnlijk ondoenlijk om bijna een jaar later de precieze toedracht tijdens dat etentje (mei 2010) te achterhalen gebaseerd op indrukken van dergelijk selectieve geheugens. Maar uit het citaat blijkt in ieder geval hoe slecht het geheugen van Hans Jansen tijdens de rechtszitting is. Of zou het moedwillig zijn? Dat maakt hem dan ook volstrekt ongeloofwaardig.
Wilders en Moszkowicz halen alles uit de kast om het proces maar niet tot een inhoudelijke behandeling te laten komen. Tijdens de zitting zelf richten zij hun peilen gelijk op een andere getuige van dat etentje: organisator en Midden-Oostendeskundige Bertus Hendriks. Hij zou twee totaal verschillende verklaringen hebben afgelegd over het thema van het etentje (islamisering) en de reden om Jansen uit te nodigen (hij is als arabist getuige-deskundige in het proces Wilders). De verdediging beschuldigt Hendriks van meineed. De rechtbank vindt met Hendriks dat beide verklaringen in elkaars verlengde liggen en gaat niet in op het verzoek om Hendriks voor meineed te vervolgen. Dat leidde weer tot een verzoek tot wraking van de rechtbank. Weer oponthoud, weer een schijnbeweging.
Dat opvoeren van het etentje en alles erom heen komt uit de koker van de verdediging. Maar de 'vondst' begint tegen de verdediging te werken. Wilders c.s.. lopen in hun eigen valkuil. Bertus Hendriks, waarvan ik aanneem dat hij ook door de verdediging is opgeroepen, zegt niet wat van hem wordt verwacht en dus krijgt hij de wind van voren. Jansen beweert echt tegenovergestelde zaken. Hij zou eerder voor een beschuldiging van meineed in aanmerking moeten komen.
Ik kan me niet voorstellen dat de rechtbank uiteindelijk in al deze escapades trapt. Er ligt (gelukkig) een stevige wens om tot vervolging over te gaan. Alle ophef heeft eigenlijk alleen maar geleid tot veel media-aandacht en beïnvloeding van de publieke opinie. Nu wordt het tijd dat er daadwerkelijk wordt overgegaan tot de orde van de dag. En dat is rechtspreken over de uitingen van Geert Wilders. Want je zou bijna de indruk krijgen dat niet Wilders maar de rechtbank en de getuigen terecht staan.
Naschrift: Op maandag 18 april werd het (derde) verzoek om wraking van de rechtbank afgewezen. Geert Wilders moet volgens de Wrakingskamer maar een procedure voeren tegen Bertus Hendriks en zich niet afreageren op de rechtbank als die een andere afweging maakt.
Misschien dat het proces zich dan nu toch op Wilders zelf gaat richten.
De aanval van arabist Hans Jansen op rechter Tom Schalken is een grote luchtballon. Opgeblazen vragen om aandacht. In een column kan Janssen van alles beweren, maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat zijn aantijgingen ook aannemelijk zijn. En dan ook nog zo belangrijk zijn dat het proces niet meer zou kunnen doorgaan? Door de opmerking: “Maar gezien alle commotie was het niet handig om bij dat etentje te zijn” verontschuldigt raadsheer Ton Schalken zich al veel meer dan nodig.
Het was voor Wilders c.s.. een goede gelegenheid om wraak te nemen op de rechter die er mede voor gezorgd heeft dat hij nu terecht staat. En verder is het vooral ‘rechtbankje pesten’, een instituut dat ook al eerder de hoon van Wilders kreeg, omdat die onafhankelijkheid niet in zijn kraam te pas komt (een kwalijke politieke aanval op onze rechtstaat overigens).
Of er is sprake van ‘een kat in nood maakt rare sprongen’, een wanhoopspoging om het proces te beëindigen? Geert Wilders en zijn advocaat Bram Moszkowicz weten dat Wilders schuldig is aan de in de aanklacht genoemde feiten. De vraag is of hij ervoor wordt veroordeeld of dat de politicus Geert Wilders zich beduidend meer mag permitteren dan gewone burgers?
Maar de dag erna (vrijdag 15 april) blijkt dat het nog allemaal veel idioter is. Eerst bericht Dagblad De Pers dat arabist Hans Jansen zichzelf tegenspreekt. In de rechtszaal houdt hij bij herhaling vol (onder ede, neem ik aan) dat rechter Schalken hem heeft geprobeerd van mening te laten veranderen tijdens dat beruchte etentje. Dat is ook de kern van het betoog van de verdediging om het proces voortijdig te kunnen beëindigen. De Pers duikelde echter een citaat op uit het boek De onzichtbare Ayatollah van Carel Brendel (nov. 2010) waaraan Janssen heeft meegewerkt. Jansen schreef achter zijn opnieuw gepubliceerde column het compleet omgekeerde: "achteraf is het bovenstaande op een aantal plekken net niet nauwkeurig genoeg geformuleerd. Schalken heeft geprobeerd mij van de 'redelijkheid van zijn standpunt' te overtuigen, die woorden herinner ik mij precies, maar hij heeft geen moment geprobeerd, of gezegd, dat ik mijn mening, dat het hier een ketterproces betrof, diende te herzien".
Het is waarschijnlijk ondoenlijk om bijna een jaar later de precieze toedracht tijdens dat etentje (mei 2010) te achterhalen gebaseerd op indrukken van dergelijk selectieve geheugens. Maar uit het citaat blijkt in ieder geval hoe slecht het geheugen van Hans Jansen tijdens de rechtszitting is. Of zou het moedwillig zijn? Dat maakt hem dan ook volstrekt ongeloofwaardig.
Wilders en Moszkowicz halen alles uit de kast om het proces maar niet tot een inhoudelijke behandeling te laten komen. Tijdens de zitting zelf richten zij hun peilen gelijk op een andere getuige van dat etentje: organisator en Midden-Oostendeskundige Bertus Hendriks. Hij zou twee totaal verschillende verklaringen hebben afgelegd over het thema van het etentje (islamisering) en de reden om Jansen uit te nodigen (hij is als arabist getuige-deskundige in het proces Wilders). De verdediging beschuldigt Hendriks van meineed. De rechtbank vindt met Hendriks dat beide verklaringen in elkaars verlengde liggen en gaat niet in op het verzoek om Hendriks voor meineed te vervolgen. Dat leidde weer tot een verzoek tot wraking van de rechtbank. Weer oponthoud, weer een schijnbeweging.
Dat opvoeren van het etentje en alles erom heen komt uit de koker van de verdediging. Maar de 'vondst' begint tegen de verdediging te werken. Wilders c.s.. lopen in hun eigen valkuil. Bertus Hendriks, waarvan ik aanneem dat hij ook door de verdediging is opgeroepen, zegt niet wat van hem wordt verwacht en dus krijgt hij de wind van voren. Jansen beweert echt tegenovergestelde zaken. Hij zou eerder voor een beschuldiging van meineed in aanmerking moeten komen.
Ik kan me niet voorstellen dat de rechtbank uiteindelijk in al deze escapades trapt. Er ligt (gelukkig) een stevige wens om tot vervolging over te gaan. Alle ophef heeft eigenlijk alleen maar geleid tot veel media-aandacht en beïnvloeding van de publieke opinie. Nu wordt het tijd dat er daadwerkelijk wordt overgegaan tot de orde van de dag. En dat is rechtspreken over de uitingen van Geert Wilders. Want je zou bijna de indruk krijgen dat niet Wilders maar de rechtbank en de getuigen terecht staan.
Naschrift: Op maandag 18 april werd het (derde) verzoek om wraking van de rechtbank afgewezen. Geert Wilders moet volgens de Wrakingskamer maar een procedure voeren tegen Bertus Hendriks en zich niet afreageren op de rechtbank als die een andere afweging maakt.
Misschien dat het proces zich dan nu toch op Wilders zelf gaat richten.
donderdag 7 april 2011
Aardige campagne vriendelijk verkeer
Op 4 april mocht ik weer naar TV Limburg (netjes met de vouwfiets in te trein naar Roermond, want de studio ligt in het nieuwe winkelcentrum aan de rand van stad). De secretaris van het Regionaal Orgaan Verkeersveiligheid Limburg Bart Pastoor heeft me voor een dubbelinterview uitgenodigd in de (gekochte) zendtijd van het ROVL. Het onderwerp is ‘vriendelijk verkeer’. Dit is een initiatief van de Fietsersbond waar inmiddels al heel wat verkeersorganisaties aan deelnemen. Belangrijkste doel: minder ergeren in het verkeer door een vriendelijker gedrag. Voor meer informatie zie ook de website www.vriendelijkverkeer.nl. Aardig is dat er behalve een enquête voor je eigen weggedrag ook een dubbele kolom ‘ergeren’ in is opgenomen. Wat zijn je grootste ergernissen bij fietsers, en waar erger je je het meest aan bij automobilisten. Gelijke behandeling en daar wordt ook behoorlijk gebruik van gemaakt. Maar misschien krijgt men wel meer oog en meer begrip voor elkaar.
Hierbij de link naar het onderwerp vriendelijk verkeer op TV Limburg waar ik op figureer. Klik voor de link naar het item op TVL op de titel van dit stukje of neem over: http://www.tvl.nl/nl/programmas/limburg-vandaag/rubrieken/gasten/wat-houdt-de-campagne-vriendelijkverkeer-nl-in/
Hierbij de link naar het onderwerp vriendelijk verkeer op TV Limburg waar ik op figureer. Klik voor de link naar het item op TVL op de titel van dit stukje of neem over: http://www.tvl.nl/nl/programmas/limburg-vandaag/rubrieken/gasten/wat-houdt-de-campagne-vriendelijkverkeer-nl-in/
Rover 75 Y174 PGM
Are you looking for a dark blue Rover 75? Number Y174 PGM. It is parked in in front of our house for I think 10 months. Please contact me with a reaction on this blog.
Gerd Leers kiest voor menselijkheid.
Vernederlandste meisjes. Meestal dochters van asielzoekers die dreigen te worden teruggestuurd naar het land van herkomst van de ouders. Minister Gerd Leers schat in dat er ongeveer 400 meisjes zijn die zo lang zijn opgegroeid in Nederland dat zij geen binding hebben met de cultuur in het oorspronkelijke land van hun ouders. Veel van deze meisjes zijn zelfs in Nederland geboren.
In die culturen hebben meisjes en vrouwen een totaal ondergeschikte positie en worden volgens onze normen gediscrimineerd. Een aantal meisjes dreigt te worden terug gestuurd naar Afghanistan.
Niet alleen zouden die meisjes de grootst mogelijke moeite krijgen met het zich aanpassen. Een ambtsbericht dat op verzoek van Leers werd opgesteld, sprak van vernedering door leraren, mishandeling waaronder stokslagen, op straat lastig worden gevallen. Voor deze meisjes dreigt een perspectiefloos en ongelukkig leven, zo niet erger.
Wellicht wist Leers dit en vroeg hij om de bekende weg, mede om beter gefundeerd te handelen tegenover de PVV? Want de PVV is hardvochtig. Bij de PVV tellen de mensenrechten niet voor deze meisjes?
Op 8 april heeft Gerd Leers besloten dat het Afghaanse ‘voorbeeldmeisje’ Sahar met haar familie een verblijfsvergunning voor Nederland krijgt. Een terugkeer van Sahar zou door haar westerse
levensstijl zorgen voor ‘een onevenredige psychosociale druk’.
Leers heeft gekozen voor een individuele aanpak, waarbij wel vergelijkbare gevallen gelijk zullen worden bevallen. Pluspunt is dat ‘verwestering’ van Afghaanse meisjes een vast onderdeel
wordt van de beoordeling of ze mogen worden teruggestuurd. Vrees voor een onmenselijke behandeling is een van de criteria die het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens noemt tegen terugsturen van asielzoekers.
Wanneer wel een beroep kan worden gedaan op ‘verwestering’ en wanneer gevraagd kan worden dat meisjes zich (nog of weer) aanpassen, blijft natuurlijk moeilijk. „Als je twee jaar oud bent, is er geen sprake van verwesterd zijn, maar als je ergens tussen de tien en achttien jaar oud bent en al acht jaar hier bent waarschijnlijk wel”, zei minister Gerd Leers in een toelichting.
Maar ook andere zaken worden meegewogen, zoals medische omstandigheden, de samenstelling van het gezin en hoe sterk de band met Nederland en Afghanistan is. Elke aanvraag zal individueel worden beoordeeld. De bewindsman denkt dat tussen de veertig en honderd meisjes zich kunnen beroepen op verwestering. Eerder noemde Leers een getal van vierhonderd meisjes die in eenzelfde situatie zouden zitten als Sahar.
Het leek erop dat Gerd Leers moest kiezen voor een crisis met de PVV als hij voorkomt dat zoveel mensen in het ongeluk worden gestort. Menslievendheid boven politiek. Gerd Leers heeft hiermee fors punten gescoord bij de Tweede Kamer, waaronder zijn CDA maar ook de VVD en de voltallige oppositie.
Zo kan steun aan het kabinet op een moment dat de PVV afhaakt op een ander moment ook tot een positieve bijstelling leiden. Want het kan niet zo zijn dat oppositiepartijen alleen het kabinet uit de brand moeten helpen als dit het kabinet goed uitkomt. Meer oppositionele inbreng is in ieder geval beter dan dat het kabinet zich volledig laat gijzelen door de PVV.
En als het weer zo lang duurt eer veel asielprocedures zijn doorlopen, dan wordt het wellicht ook weer tijd voor een tweede generaal pardon.
Maar het belangrijkste winstpunt is dat ook de PVV het besluit kan ‘billijken’. De stoere taal die geldt voor ‘het grote geheel’ is blijkbaar niet van toepassing als het om het beoordelen van individuele en daarmee persoonlijke gevallen gaat. Als het probleem een gezicht krijgt, dan is de keuze om meedogenloos te blijven een stuk moeilijker. De soep wordt blijkbaar ook bij de PVV niet zo heet gegeten als dat ze ‘m opdienen. Dat mag voor mij een trend worden.
Bronnen: De Pers van 7 april en Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad van 9 april.
In die culturen hebben meisjes en vrouwen een totaal ondergeschikte positie en worden volgens onze normen gediscrimineerd. Een aantal meisjes dreigt te worden terug gestuurd naar Afghanistan.
Niet alleen zouden die meisjes de grootst mogelijke moeite krijgen met het zich aanpassen. Een ambtsbericht dat op verzoek van Leers werd opgesteld, sprak van vernedering door leraren, mishandeling waaronder stokslagen, op straat lastig worden gevallen. Voor deze meisjes dreigt een perspectiefloos en ongelukkig leven, zo niet erger.
Wellicht wist Leers dit en vroeg hij om de bekende weg, mede om beter gefundeerd te handelen tegenover de PVV? Want de PVV is hardvochtig. Bij de PVV tellen de mensenrechten niet voor deze meisjes?
Op 8 april heeft Gerd Leers besloten dat het Afghaanse ‘voorbeeldmeisje’ Sahar met haar familie een verblijfsvergunning voor Nederland krijgt. Een terugkeer van Sahar zou door haar westerse
levensstijl zorgen voor ‘een onevenredige psychosociale druk’.
Leers heeft gekozen voor een individuele aanpak, waarbij wel vergelijkbare gevallen gelijk zullen worden bevallen. Pluspunt is dat ‘verwestering’ van Afghaanse meisjes een vast onderdeel
wordt van de beoordeling of ze mogen worden teruggestuurd. Vrees voor een onmenselijke behandeling is een van de criteria die het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens noemt tegen terugsturen van asielzoekers.
Wanneer wel een beroep kan worden gedaan op ‘verwestering’ en wanneer gevraagd kan worden dat meisjes zich (nog of weer) aanpassen, blijft natuurlijk moeilijk. „Als je twee jaar oud bent, is er geen sprake van verwesterd zijn, maar als je ergens tussen de tien en achttien jaar oud bent en al acht jaar hier bent waarschijnlijk wel”, zei minister Gerd Leers in een toelichting.
Maar ook andere zaken worden meegewogen, zoals medische omstandigheden, de samenstelling van het gezin en hoe sterk de band met Nederland en Afghanistan is. Elke aanvraag zal individueel worden beoordeeld. De bewindsman denkt dat tussen de veertig en honderd meisjes zich kunnen beroepen op verwestering. Eerder noemde Leers een getal van vierhonderd meisjes die in eenzelfde situatie zouden zitten als Sahar.
Het leek erop dat Gerd Leers moest kiezen voor een crisis met de PVV als hij voorkomt dat zoveel mensen in het ongeluk worden gestort. Menslievendheid boven politiek. Gerd Leers heeft hiermee fors punten gescoord bij de Tweede Kamer, waaronder zijn CDA maar ook de VVD en de voltallige oppositie.
Zo kan steun aan het kabinet op een moment dat de PVV afhaakt op een ander moment ook tot een positieve bijstelling leiden. Want het kan niet zo zijn dat oppositiepartijen alleen het kabinet uit de brand moeten helpen als dit het kabinet goed uitkomt. Meer oppositionele inbreng is in ieder geval beter dan dat het kabinet zich volledig laat gijzelen door de PVV.
En als het weer zo lang duurt eer veel asielprocedures zijn doorlopen, dan wordt het wellicht ook weer tijd voor een tweede generaal pardon.
Maar het belangrijkste winstpunt is dat ook de PVV het besluit kan ‘billijken’. De stoere taal die geldt voor ‘het grote geheel’ is blijkbaar niet van toepassing als het om het beoordelen van individuele en daarmee persoonlijke gevallen gaat. Als het probleem een gezicht krijgt, dan is de keuze om meedogenloos te blijven een stuk moeilijker. De soep wordt blijkbaar ook bij de PVV niet zo heet gegeten als dat ze ‘m opdienen. Dat mag voor mij een trend worden.
Bronnen: De Pers van 7 april en Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad van 9 april.
Abonneren op:
Posts (Atom)