Een politieke analyse
Goed dat GroenLinks samen met de PvdA deze verkiezingen ingaat.
Ik vind het een uitstekende ontwikkeling dat GroenLinks en Partij van de Arbeid samen één verkiezingslijst hebben gemaakt om vervolgens ook samen één fractie te vormen. Natuurlijk zijn er verschillen, in cultuur en ook in politieke opvattingen en zal er ook altijd discussie bestaan. Die discussie verloopt wellicht nog deels via de scheidslijnen van de twee partijen, maar waarschijnlijk is deze ook vaker binnen beide partijen aan de orde. Electoraal is het volgens mij een goede beslissing geweest, tenminste als ik afga op deze verkiezingscampagne en de peilingen. Nu is GroenLinks-PvdA de enige partij die wat omvang betreft enig weerstand biedt tegen het overwegend ‘rechtse blok’ van VVD en het Nieuw Sociaal Akkoord van Pieter Omtzigt, aangevuld door de BoerBurgerBeweging en niet te vergeten de PVV.
Als GroenLinkser heb ik het te vaak meegemaakt dat de partij tegen de tijd dat het verkiezingen zijn, toch zijn prognose niet kon waarmaken omdat een grotere PvdA ‘alle’ stemmen nodig had om een blok te vormen tegen CDA en VVD. Dat fenomeen is nu wat betreft GroenLinks niet aan de orde. Nu hebben SP en D66 daar toch wel last van. Van een kant vind ik dat jammer. Ik zal liever een verschuiving van het gehele electoraat naar links.
Een rechts kabinet?
Zo daags voor de verkiezingen lijken we af te stevenen op het meest rechtse kabinet ooit. Nederland, en vooral de middenklasse, kiest vooral behoudend voor zijn eigen portemonnee. Solidariteit met de armere kant van Nederland wordt alleen met de mond beleden. Het woord bestaanszekerheid wordt vooral ingevuld voor de middenklasse. Die mag niet inleveren. De bedrijven trouwens ook niet. Dit beloofd weinig goeds voor de mensen onder aan de maatschappelijke ladder. De bestaanszekerheid veiligstellen betekent voor hen een schamel 1 % meer inkomen, wat in euro’s natuurlijk weinig voorstelt in vergelijking tot meer dan het dubbele percentage van de middeninkomens. De tweedeling zal alleen maar toenemen.
Wat ook op zijn best zal gebeuren is dat broodnodige veranderingen op het gebied van klimaat, nitraat en natuur (biodiversiteit) sterk zullen vertragen. Ja, wellicht zullen er minder tractors richting Malieveld rijden, maar dat vind ik een slecht teken. De ‘linkse’ acties zullen daarentegen toenemen, dat zal waarschijnlijk een uitputtingsslag worden. En een schrale troost is dat in de toekomst steeds vaker de rechtse Tweede Kamer en hun kabinet hun plannen gedwarsboomd zullen zien door bestaande wetten (migratie, milieu) die gelukkig door de rechterlijke macht vakkundig worden gevolgd. Ik heb het in het verleden wel vaker gezegd: de VVD en CDA moeten regelmatig beleid uitvoeren dat tegengesteld is aan wat ze graag zouden willen en hun kiezers hebben beloofd. Het CDA is daar bij voorbaat al voor afgestraft. De VVD ontspringt de dans grotendeels vanwege haar trouwe achterban.
Het Nieuw Sociaal Contract
Van de nieuwe ster Pieter Omtzigt wordt zo de laatste weken wel wat meer bekend. Als gewoon kamerlid krijgt hij in de toeslagenaffaire (samen met Renske Leijten van de SP) alle lof. Perfect! Maar voor zijn keuze voor rechts, heb ik weinig begrip. Oké, hij is ouderwets CDA-conservatief, maar er moet toch wat zijn blijven hangen van het opkomen voor de mensen die het moeilijk hebben? Jaren heeft hij zich in de toeslagenaffaire volkomen uitgesloofd voor de minstbedeelden in de samenleving en nu laat hij ze politiek vallen?
Daarbij heb ik het gevoel dat hij gewoon niet voldoende geschikt is voor het ‘grote werk’. Hier geldt het Peterprincipe: ‘iemand promoveert net zo lang totdat hij op een plek zit waar hij incompetent voor is’. Had hij zich maar aangesloten bij een christelijke partij en die mee groot gemaakt. Zijn twijfel en besluiteloosheid vind ik nog niet eens zo’n probleem. Enige bedachtzaamheid is wel goed in de vaak te hijgerige politiek. Maar is het grenzeloze naïviteit of enorme zelfoverschatting, dat hij nu ’s-lands regering wil dragen met een minderheids- en zakenkabinet?
Geert Wilders
Opmerkelijk is de politieke wederopstanding van Geert Wilders. Openlijk flirt hij met de VVD om te mogen deelnemen aan de regering. Dat hij zijn fascistische standpunten ten opzichte van de islam en een miljoen moslims hiervoor in de ijskast zet, deert hem en zijn kiezers blijkbaar niet. Kijk zijn verkiezingsfilmpje nog maar eens in de zendtijd van de politiek partijen. Dat verloochenen van verkiezingsprogramma en zijn uitingen in het verleden, is ongekend in de Nederlandse politieke mores. Maar ook ongelofelijk voor een man die vanwege zijn principes al twee decennia lang politiebescherming nodig heeft. Wilders is hiermee volstrekt onberekenbaar, een ongeleid projectiel. Blijkbaar telt alleen zijn eigen kans op een minister mogen zijn. Ik wens zijn toekomstige coalitiepartners veel succes toe, al is de kans groot dat hij zo mak als een lammetje zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten