Hulde aan Ali Daliry: Ridder in de orde
van Oranje Nassau.
Vanuit HeerlenMondiaal mag ik Ali Daliry
eren voor zijn benoeming tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Deze
koninklijke onderscheiding is een erkenning van persoonlijk functioneren in een
maatschappelijke omgeving: zijn vrijwilligerswerk voor onze samenleving.
Natuurlijk heeft zijn werk voor SCAN het
meeste bijgedragen aan zijn Ridderschap. En als ik SCAN zeg, bedoel ik het Afghaans
Sociaal en Cultureel Centrum in Heerlen en omstreken, en hij is eindredacteur
van een Afghaanse blad, Armane Afghaan, voorzitter van het Solidariteitscomité
Afghanistan-Nederland (SCAN), hij zorgde voor de oprichting en medefinanciering
van een meisjesschool in zijn geboortestad Herat en Ali is bestuurslid van de Federation
of Afghan Refugee Organisations in Europe (FAROE).
Maar misschien is het in het licht van
het voorgaande toch niet erg onbescheiden dat ik als voorzitter van
HeerlenMondiaal ook memoreer dat Ali al sinds lange tijd (in ieder geval eerder
dan 2007, en hier vulde Ali mij aan: ‘sinds 1998’) namens SCAN lid is van het
bestuur van HeerlenMondiaal. Daarbij is hij ook een aantal jaren de webmaster
geweest. En geeft hij jaarlijks een kalender uit waar HeerlenMondiaal altijd
een maand in krijgt.
Het is dan ook gezien zijn staat van
dienst zeer begrijpelijk dat HeerlenMondiaal de aanvraag voor de koninklijke
onderscheiding heeft ondersteund. Dit met een extra dankjewel aan zijn dochter
Metra en zijn zoon Nawid voor hun initiatief en werk, dat ze zoals dat hoort
voor haar vader Ali succesvol verborgen hebben gehouden.
Het lidmaatschap van HeerlenMondiaal
heeft, denk ik tenminste bijgedragen aan een lidmaatschap van de Orde van
Oranje Nassau. We zijn dan ook trots dat HeerlenMondiaal nu al, naast twee
ex-raadsleden, twee koninklijke gedecoreerden onder de gelederen heeft, die met
het werk van HeerlenMondiaal in verband staan. Daarmee straalt ook wel wat van
hun glorie af op HeerlenMondiaal dat onze activiteiten ook maatschappelijk
gewaardeerd worden.
Ali en
zijn vrouw ontvluchtten in 1997 Afghanistan. HeerlenMondiaal besteedt
regelmatig aandacht aan de problematiek van vluchtelingen. Maar ik zie Ali niet
echt als vluchteling. Want dat hij vluchteling is en wat hij persoonlijk
allemaal heeft meegemaakt, dat hangt hij niet aan de grote klok. Maar hij is
zijn land en cultuur wel trouw gebleven. Dat bewijst zijn vrijwilligerswerk
voor SCAN c.a. in ruime mate.
Ridderschap houdt uitzonderlijke verdiensten voor onze samenleving in. Dat Ali Ridder is geworden, is een mooi signaal hoe belangrijk zijn werk ook is voor de Nederlandse samenleving. Maar er is nog iets dat misschien niet direct heeft te maken heeft met zijn koninklijke onderscheiding. Ali en zijn gezin zijn het levende bewijs dat vluchtelingen meestal een verrijking zijn voor onze samenleving. En dat strekt verder dan integratie en wat ze noemen ‘slagen in de samenleving’, wat op zich al moeilijk genoeg is. Ali levert persoonlijk een grote bijdrage aan onze samenleving en ook zijn kinderen geven blijk van grote maatschappelijke betrokkenheid. Ik heb het vermoeden dat dit ook bij Ali’s opvoeden hoort.
Ridderschap houdt uitzonderlijke verdiensten voor onze samenleving in. Dat Ali Ridder is geworden, is een mooi signaal hoe belangrijk zijn werk ook is voor de Nederlandse samenleving. Maar er is nog iets dat misschien niet direct heeft te maken heeft met zijn koninklijke onderscheiding. Ali en zijn gezin zijn het levende bewijs dat vluchtelingen meestal een verrijking zijn voor onze samenleving. En dat strekt verder dan integratie en wat ze noemen ‘slagen in de samenleving’, wat op zich al moeilijk genoeg is. Ali levert persoonlijk een grote bijdrage aan onze samenleving en ook zijn kinderen geven blijk van grote maatschappelijke betrokkenheid. Ik heb het vermoeden dat dit ook bij Ali’s opvoeden hoort.
De laatste paar jaren is Ali wat minder
op de vergaderingen van HeerlenMondiaal aanwezig geweest. Dat komt niet alleen
omdat hij het erg druk heeft met zijn andere activiteiten. Hij is ook winkelier
en de maandag (onze vaste vergaderavond) is zijn vrije dag.
Ik persoonlijk heb daar alle begrip
voor. Ik ben normaal gesproken op de vrijdagavond ook niet uit mijn luie stoel
te branden. Want Ali, koester naast alle werk en vrijwilligerswerk ook je vrije
tijd en je tijd met je gezin. Dan hou je je het langer vol. En daar hebben we
met zijn allen hier en de samenleving als geheel nog lang voordeel van. Daar
mogen we dankbaar voor zijn. En dan is het Ridderschap daar een prachtige
erkenning voor.
Een welgemeend proficiat Ali, proficiat
mevrouw Daliry, proficiat kinderen en proficiat iedereen.
In wat aangepaste vorm heb ik het voorgaande
uitgesproken tijdens een feestelijke bijeenkomst op vrijdag 3 mei in het gemeenschapshuis
’t Leijehoes te Heerlen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten