Heerlense tippelzone wordt gesloten?

Heerlense tippelprostituees worden in de toekomst weer opgejaagd.

De kranten van vrijdag 12 oktober openen hun regionale editie Parkstad met het bericht dat Heerlen de tippelzone per 1 januari 2013 sluit. De tijden veranderen. Het aantal prostituees is gedaald tot acht en het aantal bezoekers 25 à 30 per avond. Dat is fors minder dan de 65 prostituees bij de opening nu 12 jaar geleden.
Indertijd golden er drie argumenten voor een tippelzone: hulpverlening, veiligheid en geen overlast elders in de stad (waarvoor een tippelverbod geldt). De SP heeft toen ook ingebracht dat de tippelprostitutie en het gebruik maken van deze vrouwen een moreel verwerpelijke activiteit is. Ik ben het daar mee eens, maar het is ook een beroep en prostitutie is een realiteit. Blijkbaar vinden B&W dat ze nu het morele aspect kunnen laten prevaleren. De tippelzone heeft zijn doelen bereikt en heeft goed gefunctioneerd. Het is echter een verkeerde conclusie dat de tippelzone nu zonder meer gesloten kan worden. Met het sluiten wordt naar de toekomst toe onvoldoende perspectief geboden voor zorg, veiligheid en mogelijke overlast. Het is een illusie dat met deze maatregel misbruik van de vrouwen wordt voorkomen. Sterker nog, de risico’s voor de resterende prostituees worden veel groter.
Want hebben de 8 prostituees van nu dan voldoende zelfredzaamheid en elders een veilige werkplek? Daar lijkt het niet op. De problematieken van deze prostituees zijn nog zeer vergelijkbaar met eertijds. Je zou verwachten dat B&W de faciliteiten en hulpverlening verminderen tot het op deze groep afgestemde niveau. Nee dus.
De prostituees worden niet alleen aan hun lot overgelaten, ze worden in de toekomst weer opgejaagd. Zo worden ze teruggeworpen op een zombiebestaan. Als tippelen in de hele stad wordt verboden, dan doet het beroepsverbod weer zijn intrede in Heerlen. Volgens B&W zal de politie (die toch om werk verlegen zat) streng handhaven: “De vrouwen riskeren aanhouding en de klanten een bestuurlijke dwangsom, beginnend met € 250 en oplopend tot € 10.000”.
Daarmee stopt Heerlen met het nemen van verantwoordelijkheid voor een maatschappelijk probleem en wordt het afgewenteld op buurgemeenten en kwetsbare vrouwen. De begrippen solidariteit en zorgzaamheid gelden volgens B&W niet voor iedereen die het nodig heeft. B&W zijn niet bezorgd om de vrouwen, alleen om de mogelijke overlast. Het is natuurlijk niet hip genoeg om het voor deze vrouwen op te nemen. Maar de socialisten onder hen zouden toch moeten weten dat voor deze vrouwen geldt: “Zuerst kommt das Fressen, dann die Moral” (Bertholt Brecht).

Lintje voor Fely Seijben

Koninklijke onderscheiding voor Heerlense vredes- en ‘derde wereld’-activiste Fely Seijben

Op zaterdag 29 september kreeg Fely Seijben een koninklijke onderscheiding voor haar jarenlange vredeswerk. Ze kreeg het lintje van burgemeester Paul Depla van Heerlen die achteraf niet toevallig de markt en manifestatie ‘Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen’ kwam openen.

Ik mocht de aanvrager zijn en daarmee de aanstichter van deze voor Fely complete verrassing. Voor de aanvraag heb ik een overzicht van haar verdiensten gemaakt, waarbij ik gebruik heb gemaakt van de nagenoeg complete uitgaven van het VredesNieuws van het Vredesplatform Heerlen.
Het is volgens mede-platformlid Henk Dado niet helemaal zeker of Fely al voor 1983 actief was bij de voorloper van Vredesplatform Heerlen. Ze is op 29 oktober 1983 mee geweest met de grote vrededemonstratie in Den Haag (tegen de kruisraketten). Daarna is het Vredesplatform Heerlen heropgericht, zodat we ervan kunnen uitgaan dat ze mee aan de wieg van het huidige platform heeft gestaan.
Ze heeft actief mee georganiseerd en geholpen aan de Actieweek van 6-12 mei 1984 met een wake in de zaal van de kerk van de Nederlands Hervormde Gemeente aan het Tempsplein. Vanaf 1984 heeft ze ieder jaar actief mee georganiseerd aan de activiteiten tijdens de Vredeweek (3de week van september) in Heerlen.
Ze heeft gecoördineerd en mee georganiseerd met het Volkspetitionnement (september en oktober 1985, in Heerlen dik 15.000 handtekeningen, opgehaald door ± 400 mensen). Haar dochter Estelle: “Ik weet dat tijdens het volkspetitionnement ons huis op de kop stond”.
Vanaf september 1985 is Fely ook ‘wijkcontactpersoon’ voor de buurt Schandelen en omgeving en heeft ze in haar buurt het VredesNieuws rondgebracht. Dit gebeurde tot 2008 omdat vanaf dan het VredesNieuws via e-mail wordt verstuurd.

Vanaf mei 1987 startten de contacten voor een stedenband in Hongarije, waar Fely vanaf het begin bij betrokken is. Zij maakte de eerste reis mee in augustus 1988 naar de Hongaarse stad Györ (nog voor de val van het IJzeren Gordijn). Er zijn daarna bijna jaarlijks uitwisselingsreizen geweest, die Fely nagenoeg allemaal meemaakte. Voor zover kan worden nagegaan tenminste 21 reizen. Vanaf 1998 was ze de centrale spil van de stedenband. 9 maal kwamen er delegaties uit Györ in Heerlen en omgeving op bezoek. Daarnaast waren er jarenlang vanuit Heerlen contacten en uitwisselingen door het Bernardinuscollege en de Pedagogische Academie / PABO – Hogeschool Zuyd, waar Fely voor het Vredesplatform bij betrokken was en vaak een dagprogramma organiseerde. Tevens zijn er diverse meer incidentele uitwisselingen geweest, waarbij Fely organisaties uit Györ en Heerlen bij elkaar bracht. De gemeente Heerlen heeft echter nooit de behoefte gehad om tot een formele stedenband te komen. Wel heeft het gemeentehuis onderdak geboden aan een Hongaarse productenmarkt en twee kunsttentoonstellingen. In 2008, 20 jaar na de start, zijn de activiteiten van het Vredesplatform in het kader van de stedenband Heerlen – Györ beëindigd.
Een groot aantal jaren (bij benadering 15) heeft Fely tijdens de Vredesweek ook het oecumenisch avondgebed georganiseerd.

In de 80er jaren was het Vredesplatform een ‘echt’ platform waarvan de leden een vereniging of groepering vertegenwoordigden. Fely is altijd lid geweest namens het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV). Ze is ook al die tijd (vanaf ± 1980) actief lid geweest in de IKV-kern Heerlen. Tot begin deze eeuw heeft de IKV-kern als groep gefunctioneerd. Vanuit die rol droeg zij zorg voor het breed uitdragen van het vredesgedachtegoed (mededeling Henk Dado). In de beginperiode heeft ze ook contacten onderhouden met mensen in de DDR (mededeling Estelle Seijben).
Vanaf de 90er jaren is het Vredesplatform meer een zelfstandige groep met 6 tot 10 leden, waar wel nog de IKV-kern en het Vredesburo Heerlen deel van uitmaakten.

Vanaf 1998 zijn de vredesactiviteiten in de Vredesweek gecombineerd met activiteiten van de Overleggroep Mondiale Vorming Heerlen, sinds 2009 HeerlenMondiaal. HeerlenMondiaal is een platform waarvan de leden een vereniging of groepering vertegenwoordigden. Fely is vanaf het begin (tweede helft 80er jaren) lid geweest namens het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV), waarschijnlijk tot rond de eeuwwisseling. Na een paar jaar ook namens het Vredesplatform Heerlen.
De Overleggroep heeft vanaf 1999 de jaarlijkse manifestatie / markt ‘Heerlen in de Wereld – De Wereld in Heerlen’ georganiseerd. Fely is vanaf het begin bij de organisatie hiervan betrokken. De laatste jaren heeft zij hierin een centrale rol. De kans is groot dat de markt van 29 september 2012 de laatste is die Fely zal organiseren.
Van 2002 tot 2008 heeft Fely zich ingezet voor het meer drinken van Max Havelaar - Fair Trade koffie en thee. Hierbij heeft ze vooral ook richting gemeente Heerlen actie ondernomen.
Van 2005 tot 2008 is Fely actief geweest in de werkgroep Heerlen Millenniumgemeente.
Meestal was zij ook betrokken bij de organisatie van Mensenrechtendag (10 december) en de Goede Vrijdag – viering.

Fely heeft aan de organisatie van de verschillende activiteiten in de loop van de jaren ontelbare uren besteed. Ze heeft het lintje dik en dik verdiend. Ik ben trots op haar. Fely was zeer verguld en dankbaar met haar onderscheiding maar gaf aan dat haar lintje ook voor de andere leden en vrijwilligers van het Vredesplatform en HeerlenMondiaal is. En ik vind het ook best bijzonder dat voor onze activiteiten een koninklijke onderscheiding is verleend.

Harrie Winteraeken,
Voorzitter van het Vredesplatform Heerlen
Voorzitter van HeerlenMondiaal

GroenLinks, een nieuw begin?

GroenLinks, een nieuw begin?

Na een tumultueus weekeinde met eerst het wegsturen van Jolande Sap en daarna het opstappen van het partijbestuur, maar ook nog in de nasleep van de desastreus verlopen verkiezingen, wil ik ‘vanaf de zijlijn’ wel wat opmerkingen maken.
Met ‘stront aan de knikker’ krijg je veel meer publiciteit dan met een goed inhoudelijk verhaal. Je hoort wel eens zeggen dat alle publiciteit goede publiciteit is, maar ik geloof dat niet. Het feit dat GroenLinks nu zo veel aandacht krijgt, doet de partij weinig goeds. Ruzie wordt door de kiezer in elk geval niet gewaardeerd. Dat achterbakse van eerst iemand steunen en vervolgens via slinkse wijze de poten onder de stoel vandaan zagen.

Het is goed dat binnen GroenLinks discussie mag worden gevoerd. Maar ik constateer ook dat op zich niet eens zo zware kritiek wordt uitvergroot en dat er direct veel verder gaande consequenties aan worden verbonden, dan waarschijnlijk nodig. Zo lijkt het dat kritiek niet meer mag leiden tot verbetering, maar snel dodelijk is. Er zijn ook andere wegen om kritische opmerkingen tegemoet te treden. Iemand die niet goed functioneert, zou een kans tot verbeteren moeten krijgen. Dat geldt zeker als de malaise niet geheel te wijten is aan één persoon. Sterker nog, als de slechte verkiezingsuitslag slechts in mindere mate aan Jolande Sap te wijten is, dan is het wegsturen maar een klein deel van de noodzakelijke oplossingen. En misschien is dit niet meer dan een slechte of geheel overbodige afleidingsmanoeuvre.

Jolande Sap mocht nu niet worden weggestuurd en al zeker niet door het partijbestuur. Zij heeft voor de verkiezingen met 84 % een overduidelijk mandaat gekregen van de GroenLinks-leden. Toch blijft de tegenkandidatuur van Tofik Dibi aan haar kleven. Jolande heeft dik 200.000 stemmen gekregen, waaronder de mijne. Vanzelfsprekend wordt er een onderzoek gedaan naar de verkiezingsnederlaag en hoe nu verder.
Maar daar werd niet op gewacht. Het partijbestuur stuurde Jolande weg, op basis van een aantal gesprekken met ‘belangrijke’ kaderleden. De geraadpleegde personen mogen zeker een mening hebben, maar ze hebben geen relevant mandaat. Het partijbestuur heeft voorbarig gehandeld als een oligarchie die de partijdemocratie niet respecteerde. Zonder erop acht te slaan of de kritiek wel voldoende representatief is, en zonder de ‘maatregel’ te relativeren ten opzichte van wat voor kwaad ze er de partij mee aandeden. “Zo kan het niet langer” is een heel eigengereide conclusie. Je moet jezelf toch wel heel belangrijk vinden. Zeker als je moet erkennen dat de belangrijkste mensen, namelijk de andere Tweede Kamerleden, onvoldoende zijn geraadpleegd.
Ze hebben mij beroofd van mijn vertegenwoordiger in de Tweede Kamer! Het is goed dat het partijbestuur ook is opgestapt, maar ze hadden dat moeten doen voordat ze Jolande de laan uit stuurden. Met zo’n partijbestuur hoef je geen politiek opponenten te hebben om een gevoelige nederlaag te leiden.

Maar het past wel in een lange reeks van persoonlijke excessen die GroenLinks de laatste jaren hebben geteisterd (denk bijvoorbeeld aan Tara Singh Varma, Wijnand Duyvendak, Mariko Peters, Paul Rosenmöller en V&D, de Mercedes van de partner van Femke Halsema). En in bijna alle gevallen was het niet de GroenLinkse politiek die in deze conflicten centraal stond. Maar wel werd GroenLinks schade berokkend (vaak ook door de negatieve publiciteit daaromheen). Een verschrikkelijk oncollegiale en laffe, verderfelijke hebbelijkheid is het inseinen van media als je blijkbaar intern onvoldoende gelijk krijgt. Media mogen je dan met open armen ontvangen en daarbij de kritiek nog vaak aandikken, het is niet in het belang van GroenLinks.

Ik geef toe dat ik hier voorbij dreig te gaan aan een aantal wezenlijke politiek besluiten en tendensen zoals de politiemissie in Kunduz, het Lenteakkoord en de liberalere koers van GroenLinks. Maar over het algemeen waren dit inhoudelijk verdedigbare keuzes (van de Tweede Kamerfractie). Het manco ligt er meer in dat de burger/ kiezer dergelijke keuzes niet van GroenLinks verwacht. Het compromis van wat binnenhalen maar ook wat prijs geven, wordt onvoldoende begrepen, zeker als tegenstanders de nadruk leggen op wat niet gerealiseerd of tegendraads aan GroenLinks is. En ook daarmee heeft GroenLinks zich van veel kiezers verwijderd.

Wat zullen we ervan leren? In ieder geval veel voorzichtiger zijn met kritiek op iemands functioneren. Laat de rust binnen GroenLinks wederkeren en de inhoudelijke politiek de boventoon voeren. Naar de kiezers toe zal GroenLinks aan betrouwbaarheid moeten winnen en meer aan de verwachtingen gaan voldoen. GroenLinks zal zijn sterke punten meer nadruk moeten geven. Het is een progressieve, toekomstgerichte partij. GroenLinks wil verandering maar moet wel volgbaar blijven voor de burgers en andere partijen. Altijd een stap vooruit zijn, maar niet te ver voor de muziek uitlopen.

GroenLinks moet weer worden zoals ik het al dik 20 jaar graag zie: vooral groene politiek voeren, maar ‘links’ niet veronachtzamen. GroenLinks moet solidair blijven met de armoede, de onderkant van de samenleving, de minderheden, de multiculturele samenleving, vluchtelingenproblematiek en ontwikkelingssamenwerking. Vanwege beperkte menskracht, maar ook uit tactisch oogpunt moet GroenLinks geen concurrent willen zijn van de PvdA en de SP, maar er een betrouwbare partner van worden met een meerwaarde. Terechte waardering van PvdA en SP zal electoraal beter voor GroenLinks zijn dan dat deze partijen je op links bekritiseren. Ik ben ervan overtuigd dat er voor een dergelijk GroenLinks een ruime plek in het Nederlandse politieke spectrum zal zijn. Ik wens Bram van Ojik en zijn collega’s dan ook heel veel succes.

PvdA en FNV maken na verkiezingen ommezwaai.

Na de verkiezingen gunnen VVD en PvdA elkaar wat in tussenakkoord.

Voor de financiële behandeling van de begroting 2013 hebben VVD en PvdA bij de coalitiebesprekingen begin oktober een tussenakkoord bereikt. Daarbij hebben ze wederzijds compromissen gesloten en elkaar zo ook wat gegund. Op zich is daar niets mis mee. Zo werkt de coalitiepolitiek in Nederland.
Echter, hiermee wordt ook een kwalijk trekje van de politiek erg duidelijk. Namelijk dat er voor de verkiezingen vaak met grote stelligheid zaken worden beweerd, die later weer worden herroepen. Zo heeft dit tussenakkoord slechts enkele wijzigingen ten opzichte van het Lenteakkoord. De belangrijkste zijn het toch niet belasten van de reiskostenvergoeding en een overbruggingsregeling voor vutters met lagere inkomens dat het inkomensgat door het verschuiven van de WAO beperkt ongedaan maakt (beide maatregelen waren ook voor de verkiezingen al breed ter discussie).
Verder zijn de plannen voor verduurzaming ad € 155 miljoen weer geschrapt. Dat is vooral pijnlijk voor GroenLinks, voor een ‘groene’ Samsom en voor Nederland over het algemeen. Dit bewijst ook dat de lange termijn door de politiek, maar ook door de kiezer niet zo belangrijk wordt gevonden.

Voor het overige is het Lenteakkoord grotendeels ongeschonden gebleven. Het schrappen van de langstudeerboete is ook oké maar dat maakte geen deel uit van het Lenteakkoord.
Wat ik hier wil opmerken is dat de houding van de PvdA zeer sterk verschilt tussen nu en enkele maanden geleden. Nu wordt (terecht) het bereiken van een compromis een goede zaak gevonden. Maar herinnert u zich nog de grote verwijten van de PvdA richting de partners van het Lenteakkoord dat zij in een week tijd een veel uitgebreider en ten opzichte van de eerdere kabinetsplannen veel positiever compromis hadden bereikt? Vooral GroenLinks heeft sterk te lijden gehad onder de verwijten van de tegenstanders van het Lenteakkoord.

Niet alleen de PvdA heeft zich in mijn ogen op dit gebied misdragen. Ook de FNV-bonden hebben zich voor de verkiezingen zeer negatief uitgelaten over het Lenteakkoord en de ‘Kunduzpartijen’. In het eind juni aan kaderleden toegezonden pamflet ‘Niet slopen maar bouwen’ vatten de FNV-bonden in zes punten de ‘afbraakplannen samen:
1. De ontslagbescherming voor de werknemers wordt afgeschaft.
2. De ontslagvergoedingen worden tot op het bot uitgekleed.
3. De netto reiskostenvergoeding woon-werkverkeer wordt afgeschaft.
4. De AOW gaat versneld in 2013 omhoog.
5. De ziektekosten gaan fors omhoog.
6. De btw gaat met 2 % omhoog.

Van deze 6 punten is er één wezenlijk veranderd, waarbij de gevolgen door het verhogen van de assurantiebelasting gewoon op een andere manier op de burgers worden verhaald. Het punt van de benodigde overbrugging werd al direct erkend. En nu laat de FNV weten dat ze over het tussenakkoord ‘gematigd positief’ zijn. Dat de vakbonden letterlijk en figuurlijk probeerden de stemming te beïnvloeden, dat kan ik wel begrijpen. Dat dit te ongenuanceerd gebeurde, was direct al te constateren. Maar dat de vakbonden met dit tussenakkoord de strijdbijl al begraven, vind ik ongeloofwaardig. Of beseffen de vakbonden nu ook dat ze voor de verkiezingen te hoog van stapel liepen? Alleen maak dat de kiezer vooraf duidelijk!

Heerlenaren vragen energiebedrijven om verantwoord te ondernemen

Heerlenaren vragen energiebedrijven om verantwoord te ondernemen

Maken Essent, Nuon, E-on en Electrabel vuile handen?

Ruim 120 Heerlenaren zetten afgelopen zaterdag tijdens de markt / manifestatie Heerlen in de Wereld, de Wereld in Heerlen hun handtekening onder een oproep aan de energiebedrijven om meer maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Ditmaal ging het niet specifiek over het milieu, maar over de herkomst van hun grondstoffen en in het bijzonder steenkool. Met een marktkraam met een stapel kolen, een kolenkit en in de wind wapperende “vuile handen” vroeg het Vredesplatform Heerlen, dat ook Ambassade van Vrede is, zaterdag aandacht voor de winning van kolen.

In de voormalige mijnstreek trok de tekst “KOLEN?” die groot op de stand was bevestigd, ruime publieksaandacht. Van winkelend publiek, maar ook van oud mijnwerkers, hun kinderen en hun kleinkinderen, die nu ook wel eens echte kolen wilden zien. De vrijwilligers van de “Ambassade van Vrede” namen de gelegenheid te baat om het publiek te wijzen op de huidige winning van kolen en de conflicten die daarbij (en bij de winning van ander grondstoffen) gepaard gaan.

Kolen worden gestookt in een zestal energiecentrales in Nederland. Hoewel de energiebedrijven nog geen informatie willen geven over de herkomst van de kolen, is het vermoeden dat deze kolen ook afkomstig zijn uit landen en van bedrijven die mensenrechten met voeten treden.
In het bijzonder de winning van steenkool in Colombia gaat gepaard met geweld, moord, grondonteigening en ernstige milieuschade. Het Vredesplatform Heerlen acht het van groot belang dat mensen in Nederland weten hoe steenkool, waar zij immers ook gebruik van maken, in Colombia gewonnen wordt.



Mede in het kader van een landelijke actie van IKV Pax Christi verzamelde het Vredesplatform, annex Ambassade van Vrede, ruim 120 handtekeningen. Met deze handtekeningen worden de energiebedrijven Essent, Nuon, E-on en Electrabel gevraagd om inzicht te geven in de herkomst van de kolen die zij gebruiken en alleen zaken te doen met landen en bedrijven waar de mensenrechten worden gerespecteerd of daar druk op uit te oefenen. Met een beroep op “maatschappelijk verantwoord ondernemen”, een ontwikkeling die in alle bedrijven gaande is, gaat het Vredesplatform er van uit dat de directies van energiebedrijven hier serieus aandacht aan geven.