“Hoe lang al heb je niets meer van Jos gehoord?” vroeg zijn (oud)vriendin Jeanette me. “Meer dan een week geleden, anderhalf?”, antwoordde ik gisteravond. Ik kreeg zijn laatste e-mailbericht op zondag 18 januari, waarin hij onder andere schreef: “Ik ben op 2 januari met een stevige griep van vakantie thuisgekomen en heb moeite om dit bericht te typen. Mijn handen doen pijn. Ik hoop er binnenkort wat beter over te kunnen praten. Groetjes, Jos.”Ik stuurde hem nog snel een antwoord: “Dag Jos, van harte beterschap en doe maar rustig aan (voor zover het werk het toelaat). Groeten, Harrie.” Niet verder bij stilgestaan…..
Dat “Dag Jos” is definitief geworden. Onvoorstelbaar. Wat een diep treurig bericht. Jos is plotseling overleden na een korte periode van ziek zijn. Een ziekte die veel verraderlijker bleek te zijn dan griep. Ook voor de artsen in het ziekenhuis.
Ik ken Jos vooral als secretaris van de Fietsersbond Parkstad Limburg. Deze functie heeft hij jarenlang vervuld. Jos deed mee in de overleggen met de gemeente over fietsknelpunten en beleidsplannen. Hij maakte zich sterk voor recreatieve fietsroutes, onder andere bij Parkstad Limburg. Jos heeft onderzoek gedaan naar een goede plek voor een bewaakte fietsenstalling in Heerlen Centrum. En toen het te lang duurde, voerde hij actie door zelf een bewaakte fietsenstalling te beginnen tijdens de Jaormert. Jos heeft jarenlang de fietslicht – reparatieactie getrokken. Hij stond aan de basis van de jaarlijkse ROVL campagne om fietsverlichting uit te delen aan brugklassers. Ook op landelijk niveau heeft hij zich voor de fietser ingezet, onder andere door met een meetfiets routes te keuren. Als secretaris had hij regelmatig contact met de landelijke Kaderondersteuning. Met grote betrokkenheid ontwikkelde hij zijn plannen en legde die voor. En natuurlijk wond hij zich vaker op over onveilige en oncomfortabele situaties. Sprak daar ook de gemeente op aan. Betrokkenheid, dat toonde hij. Voor mij was hij een fijne teamplayer waar het goed en plezierig mee samenwerken was.
Niet alleen was Jos actief voor de Fietsersbond. Hij zette zich met hart en ziel in voor de Huurdersvereniging Op het Zuiden. Van de afdeling Parkstad was hij voorzitter. Hij was actief voor Warchild. En tot voor enkele jaren was Jos actief in D66.
Het krijgen van een vaste baan wilde Jos maar niet lukken. Veel tijdelijk werk heeft hij gehad en daarvoor ook opleidingen gevolgd. Hij was geschoold in sociale dienstwerk en arbeidsbemiddeling. Hij was dan ook erg in zijn nopjes dat hij een half jaar geleden een fijne baan kreeg bij het ministerie voor sociale zaken. Daarvoor was hij driedubbel gemotiveerd. Het heeft niet lang mogen duren.
Jos van Genderen overleed op donderdag 5 februari ’s morgens vroeg op 44 jarige leeftijd in het Atrium ziekenhuis in Heerlen. Waarschijnlijk begaf zijn hart het. Op dinsdag 10 februari heeft in de H. Pancratiuskerk in Heerlen Centrum zijn uitvaartmis plaatsgevonden. Het Pancratiuskoor, waar hij ook in zong, heeft de mis opgeluisterd met stemmig gregoriaans.
Ik wens zijn zussen en verdere familie, zijn (oud)vriendin Jeanette en zijn goeie vriend Lars heel veel sterkte toe met het verbijten van hun verdriet. Mogen zij, net als dat ik dat zal doen, van Jos veel goede herinneringen bewaren.
Harrie Winteraeken
1 opmerking:
Dag Harrie
Via Jeanine ben ik erachter gekomen dat Jos is overleden, verschrikkelijk zeg, ik ben er erg van geschrokken, dat dat zo snel kan gebeuren. Ik vond je verhaal over Jos heel mooi en ook dat van Lars. Ik wens iedereen die hem gekend heeft sterkte met dit verlies.
Groeten van Jenny uit India (jennyenpaul.waarbenjij.nu)
Een reactie posten