10 van de 24 leden PVV-fractie in opspraak.

Meten met twee maten.

Inmiddels zijn 10 leden van de 24 leden tellende PVV-fractie in opspraak geraakt, tenminste als we Dion Graus en Hero Brinkman uit de vorige periode meetellen. Daarbij zijn bij Brinkman nieuwe misdragingen bekend geworden. En ook Geert Wilders behoort tot deze 10 omdat hij zich tenslotte voor de rechtbank moet verantwoorden voor zijn discriminatie. Richard de Mos (toch geen schoolhoofd), James Sharpe, Eric Lucassen en Marcial Hernandez zijn daar (vrij) recent bijgekomen. En er zijn er nog 3 die een strafblad hebben: Jhim van Bemmel, Joram van Klaveren en Raymond de Roon.

James Sharpe is kort na het bekend worden van zijn veroordelingen voor telecomfraude uit de kamer gestapt. Hij wilde zijn gezin beschermen tegen verdere beschuldigingen van agressief gedrag (waarbij hij verwachtte dat zijn exen nog wel een boekje open zouden doen). De reden is wat flauw, omdat hij niet erbij zegt wat de aanleiding en redenen zijn waarom zijn gezin beschermd zou moeten worden. Hij is de enige tot nu toe de enig juiste beslissing heeft genomen die bij dit gedrag past: opstappen. Tweede Kamerleden hebben tenslotte een voorbeeldfunctie.
Tegen PVV-er Marcial Hernandez is aangifte gedaan wegens een kopstoot. Die zaak is begin december geschikt met een 'boete' van € 500. Het openbaar ministerie vindt dat er op basis van getuigenverklaringen en camerabeelden, voldoende bewijs is voor schuld. Maar Hernandez accepteert de schikking zonder schuld te bekennen. Daarmee komt hij naar mijn mening wel erg gemakkelijk weg. Want wat is € 500 op het salaris van een kamerlid? Daarvoor koopt hij een veroordeling af en dus leiden zijn misdragingen ook niet tot een afscheid van de politiek. Hernandez had overigens al een verkeersboete van € 350 voor te hard rijden op zak. Ik vind dat het openbaar ministerie geen schikking had moeten aanbieden.
Jhim van Bemmel is vanwege onbehoorlijk bestuur en onrechtmatig handelen (fraude) bij een faillissement betrokken plus het vervalsen van vrachtbrieven (valsheid in geschrifte). Over die valsheid in geschrifte zegt van Bemmel: „Het was een vrij lichte overtreding en ik heb mijn boete betaald”. Nogal luchtige reactie. Voor een overtreding krijgt men geen strafblad, voor een misdrijf wel.
Daarnaast zijn liegen en fraude geen vertrouwenwekkende eigenschappen voor een politicus.

Twee kamerleden hebben van Geert Wilders inmiddels een kleinere portefeuille of een spreekverbod gekregen: Eric Lucassen en Jhim van Bemmel. Zo krijgt de vrijheid van meningsuiting toch wel een bijzondere bijbetekenis voor deze PVV-ers. Maar wellicht treuriger is dat het spreekverbod waarschijnlijk vooral gericht is op lijfsbehoud van en het voorkomen van verder gezichtsverlies voor de PVV en Geert Wilders zelf. Hij wil rust in de tent. En minder media-aandacht. Maar hij is niet in staat om de problemen bij de bron aan te pakken. Er mag geen van die boefjes buiten de 76 vallen. En dus steunt ons kabinet met zijn flinke maatregelen op het gebied van justitie en verkeer op een meerderheid die het met de uitvoering zelf niet zo nauw nemen. Je zou je kunnen afvragen of ze wel mogen meestemmen bij bepaalde justitiële onderwerpen, omdat de schijn van belangenverstrengeling niet kan worden vermeden, als je aan de andere kant in aanraking bent geweest met justitie?

Meerdere PVV-ers hebben zich misdragen, enkele zelfs meerdere malen. Dus eigenlijk zouden er meer moeten opstappen. Maar Geert Wilders meet ook hier met twee maten. Waar hij anderen zwaar veroordeeld (motie van wantrouwen voor twee paspoorten, en het neersabelen van Wijnand Duijvendak), daar houdt hij zijn fractiegenoten de hand boven het hoofd.
Eigenlijk is het niet verwonderlijk dat Wilders met twee maten meet. Het is mee de basis van zijn politiek. Hij maakt onderscheid, daar waar alle mensen gelijk zouden moeten worden behandeld (artikel 1 van de Grondwet).

De vergelijking die het POW nieuws (soms toch minder partijdig dan verwacht) in andere bewoordingen maakte, is weliswaar wat flauw maar naar de laatste stand van zaken geactualiseerd: de fractie van de PVV gaat met inmiddels dik 40 % toch wel fors vaker in de fout dan de Marokkaanse jongeren (14 %) waar ze zo tegen tekeer gaan.

Deze perikelen bewijzen ook dat het onmogelijk is dat één persoon een politieke partij kan leiden. En zeker zo’n extreme club die allerlei pluimage aantrekt en daarmee blijkbaar ook een groot aantal politieke gelukzoekers. En nu hoeven sommige van die figuren hun mond niet meer open te doen en verdienen hun vorstelijke salaris met alleen maar op tijd de hand op te steken.
En hoe moet dat met de werving van PVV-ers voor de verkiezingen van Provinciale Staten? Als er al bij de 24 kamerleden zoveel onverlaten zitten. Dat was toch de 'goed gescreende' binnenste kenniscirkel van Wilders, zijn politieke talenten en vertrouwelingn? Wat voor pluimage mogen we verwachten als kandidaten voor PS in twaalf provincies? En als er daar veel van gekozen worden, hoe blijft dat één fractie met een gelijkluidend politiek streven, zonder hun regisseur?

Het lijkt erop dat de kiezers van Wilders deze politieke bende niet zo erg vinden. Althans in het begin van deze controverses (half november). De kiezers lijken toch wel meer het wangedrag van de PVV-ers te accepteren, dan dat van andere mensen / politici. Ook de kiezers van de PVV meten met twee maten?
Een peiling van een week later liet (gelukkig) toch wel een ander beeld zien. Van de virtuele 31 zetels was de PVV er 6 kwijtgeraakt. Dat is toch wel bijna 20 %. Dat is er nog een meer dan er nu PVV-ers in de kamer zitten. Maar er is toch wel een kentering. Maar na een kleine maand is het aantal zetel nog steeds een of twee boven zijn huidige 24. Ik moet, denk ik, me voorlopig nog geen illusies maken over een beter politiek inzicht en stemgedrag van te veel mensen.