maandag 31 mei 2010
Femke Halsema bezocht op 23 mei Heerlen
Femke Halsema was op zondag 23 mei in Heerlen: zie het filmpje op de websites van GroenLinks http://groenlinks.nl/ en GroenLinks-Heerlen http://heerlen.groenlinks.nl/: “Toekomst TV: Femke Halsema over hypotheekrenteaftrek, studiefinanciering en flexwerkers” dat is opgenomen op de Bongerd bij Schunck*. En hieronder twee foto’s.
Nesté zwicht voor druk publieksactie Orang-oetan
Het is gelukt! Nestlé geeft de orang-oetan a break!
Nestlé is gezwicht voor de publieksactie van Greenpeace (zie Vanaf de Zijlijn nr. 16 3-10). Wereldwijd kreeg Nestlé honderdduizenden oproepen om te stoppen met het gebruiken van foute palmolie. “Met z'n allen hebben we Nestlé het vuur dusdanig aan de schenen gelegd dat ze wel in actie móesten komen!” Nestlé heeft onlangs bekend gemaakt geen grondstoffen meer te zullen accepteren waarvoor regenwoud is gekapt. Het nieuwe wereldwijde beleid wordt met voorrang ingevoerd voor palmolie. Op dit moment laat Nestlé al hun palmolieproducenten doorlichten. Palmolie van producenten die bijdragen aan ontbossing wordt niet langer toegelaten. Het nieuwe beleid van Nestlé heeft dus gevolgen voor al hun palmolieproducenten –en handelaren, zoals Sinar Mas en Cargill. En dat is héél goed nieuws voor de orang-oetan!
Een hele blije orang-oetan legt je graag meer uit op de website van Greenpeace! (Klik op de titel van dit stukje)
Greenpeace dankt alle deelnemers voor hun hulp!
Nestlé is gezwicht voor de publieksactie van Greenpeace (zie Vanaf de Zijlijn nr. 16 3-10). Wereldwijd kreeg Nestlé honderdduizenden oproepen om te stoppen met het gebruiken van foute palmolie. “Met z'n allen hebben we Nestlé het vuur dusdanig aan de schenen gelegd dat ze wel in actie móesten komen!” Nestlé heeft onlangs bekend gemaakt geen grondstoffen meer te zullen accepteren waarvoor regenwoud is gekapt. Het nieuwe wereldwijde beleid wordt met voorrang ingevoerd voor palmolie. Op dit moment laat Nestlé al hun palmolieproducenten doorlichten. Palmolie van producenten die bijdragen aan ontbossing wordt niet langer toegelaten. Het nieuwe beleid van Nestlé heeft dus gevolgen voor al hun palmolieproducenten –en handelaren, zoals Sinar Mas en Cargill. En dat is héél goed nieuws voor de orang-oetan!
Een hele blije orang-oetan legt je graag meer uit op de website van Greenpeace! (Klik op de titel van dit stukje)
Greenpeace dankt alle deelnemers voor hun hulp!
Help met terugkeren naar Soedan
Wie wil twee mensen helpen met hun terugkeer naar Soedan?
Het vluchtelingenbeleid kent ondanks het Generaal Pardon nog steeds zijn probleemgevallen. Stichting Noodopvang Parkstad Limburg en VLot Zuid-Limburg willen twee mensen begeleiden met hun terugkeer naar Soedan. Twee mensen (waarvan het beter is dat de namen niet bekend worden) die zo’n 10 jaar geleden naar Nederland zijn gekomen, gevlucht tijdens de oorlog in Soedan voor het geweld en de moorden in hun land. Twee mensen die tijdens hun verblijf hier ook al hele procedures achter de rug hebben (deels succesvol). Zij hebben ervoor gekozen om eind juli 2010 samen naar Soedan terug te keren. Maar hoe?
Voor de een is contact gelegd met de Stichting Wereldwijd. Daar volgt hij momenteel een korte opleiding en er is hem een kist voor het starten van een internetcafé toegezegd. Daarnaast is door de Internationale Organisatie voor Migratie in Nederland (de landelijke terugkeerorganisatie) het vliegticket en een bescheiden bedrag toegekend om zijn leven in Soedan opnieuw op te bouwen.
De ander heeft inmiddels de Nederlandse nationaliteit. Voor haar is er gek genoeg geen enkele financiële ondersteuning en ook geen vliegticket voorzien tenzij zij het Nederlands paspoort inlevert. Het Nederlands burgerschap is echter tot nu toe de enige zekerheid en veiligheid die ze moeizaam verworven heeft.
Toch willen ze samen de stap zetten en vertrekken. Ze hopen in Soedan een nieuw bestaan op te bouwen. Daarbij zijn ze bereid om een soberder bestaan te leiden dan nu in Nederland. Hun droom is om een klein vervoersbedrijf te starten. In het gebied waar zij naartoe trekken, is hier grote vraag naar. Een tweedehands auto kost daar al vlug € 6000 tot € 9000. Als ze de helft als gift gefinancierd krijgen, kunnen ze de andere helft ter plekke lenen.
Wie wil hen helpen? We zoeken kleine en grote sponsoren. Ieder bedrag is welkom op rekeningnummer 43.99.60.495 van stichting VLot onder vermelding van “steun terugkeer familie Soedan”. Omdat De Stichting VLot een Anbi-keuring heeft, is de gift voor particulieren voor de belasting aftrekbaar.
Pol Verhelle,
(penningmeester en begeleider van dit gezin; voor meer informatie bel 06-43364428).
Ps.: Vlot wil in het bijzonder Vluchtelingen in de knel niet aan hun lot overlaten. Zie voor een korte omschrijving van VLot mijn weblog www.hwinteraeken.blogspot.com.
Het vluchtelingenbeleid kent ondanks het Generaal Pardon nog steeds zijn probleemgevallen. Stichting Noodopvang Parkstad Limburg en VLot Zuid-Limburg willen twee mensen begeleiden met hun terugkeer naar Soedan. Twee mensen (waarvan het beter is dat de namen niet bekend worden) die zo’n 10 jaar geleden naar Nederland zijn gekomen, gevlucht tijdens de oorlog in Soedan voor het geweld en de moorden in hun land. Twee mensen die tijdens hun verblijf hier ook al hele procedures achter de rug hebben (deels succesvol). Zij hebben ervoor gekozen om eind juli 2010 samen naar Soedan terug te keren. Maar hoe?
Voor de een is contact gelegd met de Stichting Wereldwijd. Daar volgt hij momenteel een korte opleiding en er is hem een kist voor het starten van een internetcafé toegezegd. Daarnaast is door de Internationale Organisatie voor Migratie in Nederland (de landelijke terugkeerorganisatie) het vliegticket en een bescheiden bedrag toegekend om zijn leven in Soedan opnieuw op te bouwen.
De ander heeft inmiddels de Nederlandse nationaliteit. Voor haar is er gek genoeg geen enkele financiële ondersteuning en ook geen vliegticket voorzien tenzij zij het Nederlands paspoort inlevert. Het Nederlands burgerschap is echter tot nu toe de enige zekerheid en veiligheid die ze moeizaam verworven heeft.
Toch willen ze samen de stap zetten en vertrekken. Ze hopen in Soedan een nieuw bestaan op te bouwen. Daarbij zijn ze bereid om een soberder bestaan te leiden dan nu in Nederland. Hun droom is om een klein vervoersbedrijf te starten. In het gebied waar zij naartoe trekken, is hier grote vraag naar. Een tweedehands auto kost daar al vlug € 6000 tot € 9000. Als ze de helft als gift gefinancierd krijgen, kunnen ze de andere helft ter plekke lenen.
Wie wil hen helpen? We zoeken kleine en grote sponsoren. Ieder bedrag is welkom op rekeningnummer 43.99.60.495 van stichting VLot onder vermelding van “steun terugkeer familie Soedan”. Omdat De Stichting VLot een Anbi-keuring heeft, is de gift voor particulieren voor de belasting aftrekbaar.
Pol Verhelle,
(penningmeester en begeleider van dit gezin; voor meer informatie bel 06-43364428).
Ps.: Vlot wil in het bijzonder Vluchtelingen in de knel niet aan hun lot overlaten. Zie voor een korte omschrijving van VLot mijn weblog www.hwinteraeken.blogspot.com.
Over de naam van Stichting VLot
Over de naam van Stichting VLot
Stichting VLot wil mensen helpen de overkant van de rivier te bereiken. Vlot kan dit alleen doen voor mensen die dit echt willen en de moed hebben om vol te houden. Een vlot is niet stabiel, je loop het risico om te vallen.
VLot werkt met professionele standaarden maar kiest om dit te doen met zich aandiende en soms primitieve middelen. Voor haar drijfkracht rekent ze op de materiele en morele ondersteuning van particulieren, overheid en bedrijfsleven .
Stichting VLot streeft er naar dat andere organisaties, stichtingen of overheden vlot haar klanten overneemt. Stichting Vlot wil vooral mensen vlot trekken uit de problemen die hen zijn overkomen of die ze zelf veroorzaakt hebben.
Stichting VLot schuwt ook niet om op basis van de opgedane ervaring de maatschappij op haar onvolkomenheden te wijzen.
Vlot wil in het bijzonder Vluchtelingen in de knel niet aan hun lot overlaten.
Stichting VLot wil mensen helpen de overkant van de rivier te bereiken. Vlot kan dit alleen doen voor mensen die dit echt willen en de moed hebben om vol te houden. Een vlot is niet stabiel, je loop het risico om te vallen.
VLot werkt met professionele standaarden maar kiest om dit te doen met zich aandiende en soms primitieve middelen. Voor haar drijfkracht rekent ze op de materiele en morele ondersteuning van particulieren, overheid en bedrijfsleven .
Stichting VLot streeft er naar dat andere organisaties, stichtingen of overheden vlot haar klanten overneemt. Stichting Vlot wil vooral mensen vlot trekken uit de problemen die hen zijn overkomen of die ze zelf veroorzaakt hebben.
Stichting VLot schuwt ook niet om op basis van de opgedane ervaring de maatschappij op haar onvolkomenheden te wijzen.
Vlot wil in het bijzonder Vluchtelingen in de knel niet aan hun lot overlaten.
zondag 30 mei 2010
Stemwijzer 'Denk Groot, Stem op de Wereld'
Denk Groot, stem op de wereld.
Wat ga jij stemmen? En hoe denkt jouw partij over klimaatverandering, armoedebestrijding, duurzaamheid en maatschappelijk verantwoordelijk ondernemen?
Denk Groot, Stem Op de Wereld (www.denkgroot.nu) is een stemwijzer waarbij de belangrijkste standpunten uit de verkiezingsprogramma’s van de politieke partijen op het vlak van internationale samenwerking worden vergeleken. De stemwijzer zelf staat op www.kiesgrenzeloos.nl.
De volgende verkiezingsbeloften worden per partij behandeld:
1. Wil de klimaatdoelstelling van de huidige regering handhaven en de uitstoot van CO2 in 2020 met 30% terugbrengen
2. Wil dat Nederland (in EU verband) exportsubsidies voor landbouwproducten afschaft.
3. Stelt maatregelen voor om belastingontwijking door multinationals tegen te gaan en belastingparadijzen te ontmantelen.
4. Stelt maatregelen voor om maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) bij bedrijven te promoten.
5. Vraagt expliciet aandacht voor fragiele staten in het buitenlandbeleid.
6. Is voorstander van eerlijke handelsakkoorden.
7. Besteedt expliciet aandacht aan de rol van vrouwen in ontwikkelingslanden.
8. Wil het budget - 0,8% BNP - voor ontwikkelingssamenwerking handhaven of verhogen.
Het zal niet verbazen, maar GroenLinks komt hier als beste uit de bus met alle 8 de aspecten positief in het verkiezingsprogramma, gevolgd door de PvdA en SP. Zij besteden niet expliciet aandacht aan punt 7, het millenniumdoel vrouwenrechten in ontwikkelingslanden. Dat doet het CDA wel, maar verder scoort het CDA ‘niet’ op 4 aspecten en ‘misschien’ op 3 thema’s. De PVV scoort op alle 8 de stellingen ‘nee’, de VVD op 7 standpunten ‘nee’. De VVD is er alleen voorstander van dat Nederland de EU-exportsubsidies voor landbouw afschaft. Op de website worden alle standpunten toegelicht.
De oproep ‘Kies weloverwogen, kies grenzeloos’ met de bijbehorende stemwijzer is een initiatief van ICCO, Cordaid, Oxfam Novib en HIVOS.
Wat ga jij stemmen? En hoe denkt jouw partij over klimaatverandering, armoedebestrijding, duurzaamheid en maatschappelijk verantwoordelijk ondernemen?
Denk Groot, Stem Op de Wereld (www.denkgroot.nu) is een stemwijzer waarbij de belangrijkste standpunten uit de verkiezingsprogramma’s van de politieke partijen op het vlak van internationale samenwerking worden vergeleken. De stemwijzer zelf staat op www.kiesgrenzeloos.nl.
De volgende verkiezingsbeloften worden per partij behandeld:
1. Wil de klimaatdoelstelling van de huidige regering handhaven en de uitstoot van CO2 in 2020 met 30% terugbrengen
2. Wil dat Nederland (in EU verband) exportsubsidies voor landbouwproducten afschaft.
3. Stelt maatregelen voor om belastingontwijking door multinationals tegen te gaan en belastingparadijzen te ontmantelen.
4. Stelt maatregelen voor om maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) bij bedrijven te promoten.
5. Vraagt expliciet aandacht voor fragiele staten in het buitenlandbeleid.
6. Is voorstander van eerlijke handelsakkoorden.
7. Besteedt expliciet aandacht aan de rol van vrouwen in ontwikkelingslanden.
8. Wil het budget - 0,8% BNP - voor ontwikkelingssamenwerking handhaven of verhogen.
Het zal niet verbazen, maar GroenLinks komt hier als beste uit de bus met alle 8 de aspecten positief in het verkiezingsprogramma, gevolgd door de PvdA en SP. Zij besteden niet expliciet aandacht aan punt 7, het millenniumdoel vrouwenrechten in ontwikkelingslanden. Dat doet het CDA wel, maar verder scoort het CDA ‘niet’ op 4 aspecten en ‘misschien’ op 3 thema’s. De PVV scoort op alle 8 de stellingen ‘nee’, de VVD op 7 standpunten ‘nee’. De VVD is er alleen voorstander van dat Nederland de EU-exportsubsidies voor landbouw afschaft. Op de website worden alle standpunten toegelicht.
De oproep ‘Kies weloverwogen, kies grenzeloos’ met de bijbehorende stemwijzer is een initiatief van ICCO, Cordaid, Oxfam Novib en HIVOS.
zaterdag 15 mei 2010
P&R Stein: geen boete voor 'twee wielen in het gras'
Geen boete voor het parkeren met ‘twee wielen in het gras’ op de P&R van Stein.
Op 27 maart ontving ik de op 25 februari 2010 genomen ‘Beslissing op een beroep ex artikel 9 Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften’ van kantonrechter mr. J.J. Groen. Ik werd in mijn beroep ontvangen en was ter mondelinge behandeling van 11 februari 2010 in persoon verschenen. Nu hoefde ik voor die mondelinge behandeling niet ver te gaan: het gebouw van het kantongerecht staat naast het pand waarin in werk.
Nu heb ik wel wat (werk)ervaring met de rechtelijke macht, maar dat is vooral de bestuursrechtspraak (belastingzaken bij het Gerechtshof in Den Bosch, planologische zaken bij de Raad van State in Den Haag en zaken die te maken hadden met de landinrichting Centraal Plateau in de Rechtbank Maastricht). Maar nu moest ik voor mezelf verschijnen bij de Rechtbank Maastricht, Sector Kanton, locatie Sittard – Geleen. En dat was toch wel apart. Gelukkig kon ik voordat ik aan de beurt was een klein halfuurtje bekijken hoe het eraan toegaat bij een kantonrechter. En zoals alle rechters heeft ook de kantonrechter voldoende tijd per zaak en belangrijk: hij heeft een vorm van geruststellend respect voor zijn klanten.
De rechter gaf er blijk van dat hij mijn zaak had bestudeerd en las de essentie van mijn beroepsgronden voor, inclusief dat ik het wel goed voor had met fietsers (auto’s die geparkeerd stonden op het fietspad hadden geen bon gekregen, wat ik een ernstigere overtreding vond).
Een van de belangrijkste peilen op mijn boog was de Beslissing van de Officier van Justitie in het kader van de bekeuring van mijn reisgenoot. Hij was namelijk met een vergelijkbaar verhaal daartegen in beroep gegaan en die officier had de beschikking vernietigd en beslist dat de opgelegde sanctie niet hoefde te worden voldaan.
Vanzelfsprekend heb ik een kopie van deze beslissing aan de kantonrechter overhandigd. Rechter Groen constateert dat mijn reisgenoot de dezelfde situatie betreft (zelfde plaats, datum en slechts enkele minuten verschil). Vervolgens leest hij de motivatie van die officier van justitie voor: “De aangevoerde argumenten in combinatie met de gestelde gegevens maken een zorgvuldige afweging niet mogelijk. Er is onvoldoende gebleken dat de gedraging is begaan”.
‘Mijn’ Officier van Justitie was echter erg resoluut, leek niet onder de indruk van mijn pleidooi en hield vast aan de eerdere beslissing: “De auto stond in het openbaar groen en openbaar groen hoort niet bij de openbare weg. Ik had dus de algemene politieverordening (of algemeen plaatselijke verordening?) van de gemeente Stein overtreden. Dat behoort de chauffeur te weten”. Zij wenste voor deze specifieke situatie geen uitzondering te maken.
Ook met de vergelijkbare beslissing had zij geen moeite om die af te wijzen al blijk ze niet de sterkste argumenten te hebben gehad: “Deze verschillende zaken staan op zichzelf en ik zou geen nadeel ervan hebben ondervonden dat mijn reisgenoot de boete wel kwijtgescholden heeft gekregen”.
Dus adviseerde zij mijn beroep ongegrond te verklaren en ze handhaafde dan ook de eis (van € 60 boete). Op de hoogte van de boete ging zij in mijn geval niet verder in, maar in een andere zaak zei ze dat die landelijk werden bepaald en dat het Openbaar Ministerie daar niet van af mag wijken.
Hoewel de kantonrechter toezei dat hij binnen 2 weken uitspraak zou doen, heeft hij die termijn niet gehaald en de beslissing per post versturen koste ook nog een maand, maar zijn beslissing in zaaknummer 359715 \ WM VERZ 09-1141 en CJIB-nummer 128633190 werd door mij in dank ontvangen.
Mr. J.J. Groen overwoog: “Uit hetgeen daaromtrent zowel in het beroepsschrift als ter terechtzitting is aangevoerd, is bij de kantonrechter twijfel gerezen omtrent de juistheid van de opgelegde sanctie. Nu ook de inhoud van een bij de stukken aangetroffen toelichting naar aanleiding van de gedragingsgegevens onvoldoende duidelijkheid en inzicht verschaft, dient dit twijfelgeval in het voordeel van de betrokkene te worden uitgelegd”. “Gezien het vorenstaande is de kantonrechter, anders dan de Officier van Justitie, van oordeel dat het beroep gegrond dient te worden verklaard en dat het bedrag van de op te leggen sanctie op nihil dient te worden gesteld. Een en ander brengt met zich mee dat zowel de beschikking van de Officier van Justitie als de initiële beschikking dient te worden vernietigd.
Inmiddels hebben enkele andere mensen in den lande zich via mijn weblog bij mij gemeld met vergelijkbare bekeuringen. Ik hoop dat zij met deze beschikking verder kunnen, al hoop ik dat de overwegingen voldoende duidelijk zijn en overtuigend voor de betreffende kantonrechters. Maar bovenal verwacht ik dat in ieder geval het parkeren met twee wielen in het gras op de P&R plaats van Stein niet meer bekeurd zal worden.
Harrie Winteraeken
Op 27 maart ontving ik de op 25 februari 2010 genomen ‘Beslissing op een beroep ex artikel 9 Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften’ van kantonrechter mr. J.J. Groen. Ik werd in mijn beroep ontvangen en was ter mondelinge behandeling van 11 februari 2010 in persoon verschenen. Nu hoefde ik voor die mondelinge behandeling niet ver te gaan: het gebouw van het kantongerecht staat naast het pand waarin in werk.
Nu heb ik wel wat (werk)ervaring met de rechtelijke macht, maar dat is vooral de bestuursrechtspraak (belastingzaken bij het Gerechtshof in Den Bosch, planologische zaken bij de Raad van State in Den Haag en zaken die te maken hadden met de landinrichting Centraal Plateau in de Rechtbank Maastricht). Maar nu moest ik voor mezelf verschijnen bij de Rechtbank Maastricht, Sector Kanton, locatie Sittard – Geleen. En dat was toch wel apart. Gelukkig kon ik voordat ik aan de beurt was een klein halfuurtje bekijken hoe het eraan toegaat bij een kantonrechter. En zoals alle rechters heeft ook de kantonrechter voldoende tijd per zaak en belangrijk: hij heeft een vorm van geruststellend respect voor zijn klanten.
De rechter gaf er blijk van dat hij mijn zaak had bestudeerd en las de essentie van mijn beroepsgronden voor, inclusief dat ik het wel goed voor had met fietsers (auto’s die geparkeerd stonden op het fietspad hadden geen bon gekregen, wat ik een ernstigere overtreding vond).
Een van de belangrijkste peilen op mijn boog was de Beslissing van de Officier van Justitie in het kader van de bekeuring van mijn reisgenoot. Hij was namelijk met een vergelijkbaar verhaal daartegen in beroep gegaan en die officier had de beschikking vernietigd en beslist dat de opgelegde sanctie niet hoefde te worden voldaan.
Vanzelfsprekend heb ik een kopie van deze beslissing aan de kantonrechter overhandigd. Rechter Groen constateert dat mijn reisgenoot de dezelfde situatie betreft (zelfde plaats, datum en slechts enkele minuten verschil). Vervolgens leest hij de motivatie van die officier van justitie voor: “De aangevoerde argumenten in combinatie met de gestelde gegevens maken een zorgvuldige afweging niet mogelijk. Er is onvoldoende gebleken dat de gedraging is begaan”.
‘Mijn’ Officier van Justitie was echter erg resoluut, leek niet onder de indruk van mijn pleidooi en hield vast aan de eerdere beslissing: “De auto stond in het openbaar groen en openbaar groen hoort niet bij de openbare weg. Ik had dus de algemene politieverordening (of algemeen plaatselijke verordening?) van de gemeente Stein overtreden. Dat behoort de chauffeur te weten”. Zij wenste voor deze specifieke situatie geen uitzondering te maken.
Ook met de vergelijkbare beslissing had zij geen moeite om die af te wijzen al blijk ze niet de sterkste argumenten te hebben gehad: “Deze verschillende zaken staan op zichzelf en ik zou geen nadeel ervan hebben ondervonden dat mijn reisgenoot de boete wel kwijtgescholden heeft gekregen”.
Dus adviseerde zij mijn beroep ongegrond te verklaren en ze handhaafde dan ook de eis (van € 60 boete). Op de hoogte van de boete ging zij in mijn geval niet verder in, maar in een andere zaak zei ze dat die landelijk werden bepaald en dat het Openbaar Ministerie daar niet van af mag wijken.
Hoewel de kantonrechter toezei dat hij binnen 2 weken uitspraak zou doen, heeft hij die termijn niet gehaald en de beslissing per post versturen koste ook nog een maand, maar zijn beslissing in zaaknummer 359715 \ WM VERZ 09-1141 en CJIB-nummer 128633190 werd door mij in dank ontvangen.
Mr. J.J. Groen overwoog: “Uit hetgeen daaromtrent zowel in het beroepsschrift als ter terechtzitting is aangevoerd, is bij de kantonrechter twijfel gerezen omtrent de juistheid van de opgelegde sanctie. Nu ook de inhoud van een bij de stukken aangetroffen toelichting naar aanleiding van de gedragingsgegevens onvoldoende duidelijkheid en inzicht verschaft, dient dit twijfelgeval in het voordeel van de betrokkene te worden uitgelegd”. “Gezien het vorenstaande is de kantonrechter, anders dan de Officier van Justitie, van oordeel dat het beroep gegrond dient te worden verklaard en dat het bedrag van de op te leggen sanctie op nihil dient te worden gesteld. Een en ander brengt met zich mee dat zowel de beschikking van de Officier van Justitie als de initiële beschikking dient te worden vernietigd.
Inmiddels hebben enkele andere mensen in den lande zich via mijn weblog bij mij gemeld met vergelijkbare bekeuringen. Ik hoop dat zij met deze beschikking verder kunnen, al hoop ik dat de overwegingen voldoende duidelijk zijn en overtuigend voor de betreffende kantonrechters. Maar bovenal verwacht ik dat in ieder geval het parkeren met twee wielen in het gras op de P&R plaats van Stein niet meer bekeurd zal worden.
Harrie Winteraeken
Procedure tegen Arcus College is zinvol
Reactie op het commentaar van de regionale kranten Limburgs Dagblad en Dagblad de Limburger van 7 mei 2010 op de hernieuwde discussie over de vestiging van Arcus in Terworm. Dit commentaar is naar mijn mening onvoldoende zorgvuldig en doordacht geweest.
Citaat:
“Het is natuurlijk goed als daarover van gedachte wordt gewisseld en met argumenten wordt gestreden. Alleen: het station van bediscussiëren is deze Arcus-trein lang en breed gepasseerd. De gemeenteraad heeft al in juli 2006 een besluit genomen voor de locatie naast het natuurgebied Terworm. Hoe fel sommigen daar ook tegen zijn, in een democratie is een meerderheid genoeg om besluiten te nemen. Dat was zo in 2006, toen 26 raadsleden voor het collegevoorstel stemden. Acht waren destijds tegen. Het woord is nu aan de gemeente Heerlen.”
Het bovenstaande standpunt is naar mijn mening niet helemaal juist, al zijn er zeker ook bestuurders die het graag zo zouden willen. Het is ontegenzeglijk waar dat het college van burgemeester en wethouders en vervolgens de gemeenteraad in 2006 hebben besloten om Arcus te huisvesten in Terworm. Maar dat is geen definitieve of onomkeerbare besluitvorming geweest.
Met de naar mijn mening nooit waar te maken dreiging om naar Sittard te verhuizen heeft Arcus dit standpunt in het voorjaar van 2006 bij SP-wethouder Riet de Wit en de rest van B&W erdoor gedrukt. Een gewillige gemeenteraad met een toen nieuwe coalitie die nog geen barsten kon gebruiken, heeft zich in meerderheid achter het besluit van B&W gesteld. Maar deze uitspraak van de raad is het begin van een procedure. Natuurlijk moeten B&W het raadsbesluit zo veel mogelijk respecteren, maar niet onwrikbaar standvastig. De bij deze ruimtelijke ordeningsprocedure behorende inspraak is niet per definitie zonder mogelijke invloed en daarmee bij voorbaat nutteloos.
Citaat:
“Een lading bezwaarschriften werd spoorslags door omwonenden bij het gemeentehuis afgeleverd in oktober 2009, nadat bekend was dat de gemeente twee bouwvergunningen aan het Arcus College had verleend”.
Het woord “spoorslags” geeft de indruk dat deze bezwaarschriften uit de lucht komen vallen. Dat is niet correct. Er was toen geen sprake van al verleende bouwvergunningen, maar van ontwerpbesluiten voor de verlening van bouwvergunningen aan Arcus College. En die ontwerpbesluiten zijn conform de geldende procedures ter inzage gelegd met daarbij de mogelijkheid tot indienen van een zienswijze.
Bestuurders mogen inspraak lastig vinden en een bedreiging voor hun plannen. Maar de inspraakprocedures zijn ook een goede maatschappelijke bescherming tegen onvoldoende doordachte en onderbouwde (prestige)plannen. Inhoudelijk hebben de insprekers gewezen op grote bezwaren tegen de vestiging van Arcus in Terworm. Zo ligt bijvoorbeeld een locatie in een gebied waarvan de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State het vorige bestemmingsplan heeft vernietigd zodat er niet mag worden gebouwd. Daarnaast moeten de plannen in overeenstemming zijn met milieuwetgeving, zoals de Europese richtlijn Luchtkwaliteit. Als de Ecologische Hoofdstructuur niet in dit deel van Terworm hoeft te worden gerealiseerd, dan moet wel duidelijk zijn welke gebieden en maatregelen daarvoor als compensatie terug komen. En in veel gevallen hebben insprekers ook gewezen op een betere locatie voor Arcus, namelijk aan de CBS-weg.
Ik vind het merkwaardig dat een normaal toch wel kritische krant er vanuit gaat dat de inspraak bij voorbaat ongegrond verklaard wordt (met een gang naar de rechter tot gevolg). Dat B&W en gemeenteraad indertijd gezwicht zijn voor de powerplay van Arcus is tot daar en toe. Het ontslaat hun niet van de plicht tot het doorlopen van zorgvuldige procedures en minstens zo belangrijk: te zorgen voor een goede onderbouwing van de plannen. Als uit de inspraak en het daaropvolgend nog noodzakelijke onderzoek blijkt dat deze plannen niet voldoende onderbouwd kunnen worden, dan is het ook toegestaan om standpunten te wijzigen. Sterker nog, als de plannen niet zorgvuldig genoeg zijn, dan moeten die worden herzien. Als dat wordt nagelaten, dan zal de rechter daar wel op wijzen (net zoals bij het voorgaande bestemmingsplan Geleendal – Eyckholt). Het is dan ook een beetje krom geredeneerd van de commentator met: “ Het woord is nu aan de gemeente Heerlen”. B&W en zijn toezichthouder de gemeenteraad zijn de gemeente Heerlen. En het is geen gezichtsverlies naar de burger toe als men op basis van goede argumenten tot andere inzichten komt.
Ten Esschen – Heerlen, 8 mei 2010.
Citaat:
“Het is natuurlijk goed als daarover van gedachte wordt gewisseld en met argumenten wordt gestreden. Alleen: het station van bediscussiëren is deze Arcus-trein lang en breed gepasseerd. De gemeenteraad heeft al in juli 2006 een besluit genomen voor de locatie naast het natuurgebied Terworm. Hoe fel sommigen daar ook tegen zijn, in een democratie is een meerderheid genoeg om besluiten te nemen. Dat was zo in 2006, toen 26 raadsleden voor het collegevoorstel stemden. Acht waren destijds tegen. Het woord is nu aan de gemeente Heerlen.”
Het bovenstaande standpunt is naar mijn mening niet helemaal juist, al zijn er zeker ook bestuurders die het graag zo zouden willen. Het is ontegenzeglijk waar dat het college van burgemeester en wethouders en vervolgens de gemeenteraad in 2006 hebben besloten om Arcus te huisvesten in Terworm. Maar dat is geen definitieve of onomkeerbare besluitvorming geweest.
Met de naar mijn mening nooit waar te maken dreiging om naar Sittard te verhuizen heeft Arcus dit standpunt in het voorjaar van 2006 bij SP-wethouder Riet de Wit en de rest van B&W erdoor gedrukt. Een gewillige gemeenteraad met een toen nieuwe coalitie die nog geen barsten kon gebruiken, heeft zich in meerderheid achter het besluit van B&W gesteld. Maar deze uitspraak van de raad is het begin van een procedure. Natuurlijk moeten B&W het raadsbesluit zo veel mogelijk respecteren, maar niet onwrikbaar standvastig. De bij deze ruimtelijke ordeningsprocedure behorende inspraak is niet per definitie zonder mogelijke invloed en daarmee bij voorbaat nutteloos.
Citaat:
“Een lading bezwaarschriften werd spoorslags door omwonenden bij het gemeentehuis afgeleverd in oktober 2009, nadat bekend was dat de gemeente twee bouwvergunningen aan het Arcus College had verleend”.
Het woord “spoorslags” geeft de indruk dat deze bezwaarschriften uit de lucht komen vallen. Dat is niet correct. Er was toen geen sprake van al verleende bouwvergunningen, maar van ontwerpbesluiten voor de verlening van bouwvergunningen aan Arcus College. En die ontwerpbesluiten zijn conform de geldende procedures ter inzage gelegd met daarbij de mogelijkheid tot indienen van een zienswijze.
Bestuurders mogen inspraak lastig vinden en een bedreiging voor hun plannen. Maar de inspraakprocedures zijn ook een goede maatschappelijke bescherming tegen onvoldoende doordachte en onderbouwde (prestige)plannen. Inhoudelijk hebben de insprekers gewezen op grote bezwaren tegen de vestiging van Arcus in Terworm. Zo ligt bijvoorbeeld een locatie in een gebied waarvan de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State het vorige bestemmingsplan heeft vernietigd zodat er niet mag worden gebouwd. Daarnaast moeten de plannen in overeenstemming zijn met milieuwetgeving, zoals de Europese richtlijn Luchtkwaliteit. Als de Ecologische Hoofdstructuur niet in dit deel van Terworm hoeft te worden gerealiseerd, dan moet wel duidelijk zijn welke gebieden en maatregelen daarvoor als compensatie terug komen. En in veel gevallen hebben insprekers ook gewezen op een betere locatie voor Arcus, namelijk aan de CBS-weg.
Ik vind het merkwaardig dat een normaal toch wel kritische krant er vanuit gaat dat de inspraak bij voorbaat ongegrond verklaard wordt (met een gang naar de rechter tot gevolg). Dat B&W en gemeenteraad indertijd gezwicht zijn voor de powerplay van Arcus is tot daar en toe. Het ontslaat hun niet van de plicht tot het doorlopen van zorgvuldige procedures en minstens zo belangrijk: te zorgen voor een goede onderbouwing van de plannen. Als uit de inspraak en het daaropvolgend nog noodzakelijke onderzoek blijkt dat deze plannen niet voldoende onderbouwd kunnen worden, dan is het ook toegestaan om standpunten te wijzigen. Sterker nog, als de plannen niet zorgvuldig genoeg zijn, dan moeten die worden herzien. Als dat wordt nagelaten, dan zal de rechter daar wel op wijzen (net zoals bij het voorgaande bestemmingsplan Geleendal – Eyckholt). Het is dan ook een beetje krom geredeneerd van de commentator met: “ Het woord is nu aan de gemeente Heerlen”. B&W en zijn toezichthouder de gemeenteraad zijn de gemeente Heerlen. En het is geen gezichtsverlies naar de burger toe als men op basis van goede argumenten tot andere inzichten komt.
Ten Esschen – Heerlen, 8 mei 2010.
Abonneren op:
Posts (Atom)