Aan de gemeenteraad
en het college van burgemeester en wethouders
van de gemeente Heerlen
Betreft: Culturele hoofdstad van Europa.
Beste mensen,
Vandaag staat in een groot artikel in beide regionale dagbladen dat jullie twijfelen over deelname aan culturele hoofdstad van Europa in 2018. Graag wil ik hierover enkele opmerkingen maken. Afgelopen donderdag 19 maart heb ik als deelnemer van een provinciale GroenLinks – delegatie een bezoek gebracht aan Essen. Zoals jullie weten is Essen de vaandeldrager van Ruhr 2010 ofwel het Ruhrgebiet als culturele hoofdstad van Europa voor het komende jaar.
Ik wil jullie graag wat van mijn enthousiasme overbrengen dat ik opdeed door de inleiding van de directeur (Geschäftsführer) van Ruhr 2010, prof. dr. Scheytt en de rondleiding door de museumdirecteur prof. Borsdorf in de Zeche Zollverein, een door Rem Koolhaas gerestaureerde steenkoolmijn die nu staat op de Unesco Werelderfgoedlijst.
Hoewel de Metropool Ruhr enkele maten groter is dan onze Euregio, zijn er best veel overeenkomsten. En de overeenkomsten zijn naar mijn mening groter met Parkstad Limburg en Heerlen dan bijvoorbeeld met Maastricht. Ook daar hebben ze te maken met een forse terugloop van de bevolking en vindt er een grote transitie plaats van steenkoolmijnbouw (en staalindustrie) naar een moderne kennisintensieve economie en een landschappelijk of parkachtig ingerichte stedenbouw. In de Metropool Ruhr gaat de culturele hoofdstad van Europa bijdragen aan de vergroting van eigenwaarde van het gebied en zijn burgers, en zal het ook een forse impuls geven aan het maatschappelijke leven. Ook dit is een heel herkenbaar streven van Parkstad Limburg ofwel pure promotie voor een levenskrachtige streek!
De organisatie van Ruhr 2010 kan model staan voor die van onze streek in 2018. In Ruhr 2010 werken 53 steden en gemeenten samen. En hoewel Essen een gloednieuw museum krijgt (letterlijk: Museum Folkwang is grotendeels geschonken door de Alfried Krupp von Bohlen und Halbach Stichting), gaat het cultuuraanbod van Ruhr 2010 vooral uit van de bestaande voorzieningen en evenementen. Daarbij bepalen de deelnemende gemeenten zelf hoe intensief hun bijdrage is. Dat uitgangspunt volgend bepaalt Heerlen zelf of ze bijwagen wordt of volwaardig partner.
Daarbij spraken me een tramlijn (in onze streek een buslijn?) en nieuwe fietsroutes aan die de diverse culturele bezienswaardigheden verbinden.
Dat alles brengt mij tot de volgende drie aanbevelingen voor deelname van Heerlen aan culturele hoofdstad van Europa 2018:
1. ga vooral uit van het bestaande cultuuraanbod; deze veelheid in kwaliteit uitbouwen maakt het aanbod voor de verre omgeving ruimschoots voldoende aantrekkelijk;
2. betrek tenminste geheel Parkstad Limburg en liefst de hele Euregio er volwaardig bij; en
3. ga binnenkort met een ruime delegatie uit onze streek een dag op bezoek in Essen, zodat mijn gastheren van vorige week donderdag jullie daar waarschijnlijk beter dan ik zullen overtuigen.
Ik hoop dat ik jullie met mijn voorzet een klein duwtje vooruit het gegeven.
Met vriendelijke groeten,
Harrie Winteraeken
dinsdag 24 maart 2009
maandag 23 maart 2009
Gladheid fietspaden kan beter bestreden worden
Persbericht
Fietsersbond vraag aandacht voor gladheidbestrijding fietspaden en –stroken.
De winter is nu voorbij. De Fietsersbond afdeling Parkstad Limburg denkt dat het nu de tijd is om te evalueren hoe de wegbeheerders de afgelopen periode met onder andere strenge vorst, sneeuwval en ijzel de baas zijn gebleven. In een brief aan alle colleges van burgemeester en wethouders van Parkstad Limburg en Nuth heeft de Fietsersbond hier aandacht voor gevraagd.
Weer is gebleken dat ten tijde van sneeuwval en (vaak verraderlijke) ijzel fietsers bijzonder kwetsbaar zijn. Bij de Fietsersbond, maar waarschijnlijk ook bij de gemeenten, zijn hierover ongevallen (vooral valpartijen met bijbehorende blessures en botbreuken) en veel klachten bekend. Hoewel het niet altijd even eenvoudig is, zijn de problemen waar fietsers dan mee te maken hebben, voor een deel te verminderen.
Met betrekking tot het berijdbaar houden van (vrijliggende) fietspaden constateert de Fietsersbond dat dit op veel trajecten naar omstandigheden goed gebeurt, maar op andere plekken niet of nauwelijks. Omdat ook op veel trajecten met voldoende inzet van het juiste materieel redelijke resultaten worden bereikt, is de Fietsersbond van mening dat een excuus voor de omstandigheden niet overal geldt. Daarbij valt op dat vaak met te zwaar materieel wordt gewerkt. Veel tegel – fietspaden hebben nu verzakte wielsporen wat het fietsen minder comfortabel maakt en wat tot herbestrating dient te leiden.
Minstens een even grote zorg is de bestrijding van gladheid op en het voor fietsers berijdbaar houden van fietsstroken. Leden van de Fietsersbond hebben te vaak geconstateerd dat het ruimen van sneeuw op de rijbaan leidt tot een verdere ophoping op de fietsstrook. Zo ontstaat de situatie dat de rijbaan goed berijdbaar is en de fietsstrook niet. Het snelverkeer rijdt dan weer met normale snelheid. Er wordt dan vaak onvoldoende rekening gehouden met op een veel smaller berijdbare fietsstrook ploeterende en slingerende fietsers die regelmatig gedwongen worden om ook van de rijbaan gebruik te maken. Deze gevaarlijke situaties kunnen naar de mening van de Fietsersbond grotendeels voorkomen worden door bij het strooien en sneeuwruimen ook de fietsstroken in hun geheel mee te nemen.
De afdeling Parkstad Limburg van de Fietsersbond heeft de gemeenten verzocht om voor de gladheidsbestrijding een hernieuwde inventarisatie te maken van de fietspaden en fietsstroken (ook de kleinere bij bijvoorbeeld kruisingen) en er voor zorg te dragen dat deze compleet wordt. Daarbij vragen ook bruggen bijzondere aandacht. Vervolgens heeft de Fietsersbond aan de gemeenten gevraagd om in de ‘aanvalsplannen’ voor de gladheidsbestrijding een hoge prioriteit te geven aan fietspaden en –stroken. De Fietsersbond verwacht dat bij gladheid uiterlijk binnen 3,5 uur na het strooicommando vanuit het stadhuis alle fietspaden en –stroken zijn behandeld (en daarmee meestal en bij voorkeur voor de ochtendspits). Daarbij heeft de Fietsersbond gevraagd zorg te dragen voor de inzet van de juiste machines op de juiste wijze zodat in de toekomst eventuele problemen met gladheid niet meer aan de inzet van de gemeente liggen.
Voor meer technische informatie en veel nuttige aanbevelingen verwijst de Fietsersbond de gemeenten ook naar de CROW – publicatie 270 ‘Gladheid: voorspellen, voorkomen, bestrijden’.
Fietsersbond vraag aandacht voor gladheidbestrijding fietspaden en –stroken.
De winter is nu voorbij. De Fietsersbond afdeling Parkstad Limburg denkt dat het nu de tijd is om te evalueren hoe de wegbeheerders de afgelopen periode met onder andere strenge vorst, sneeuwval en ijzel de baas zijn gebleven. In een brief aan alle colleges van burgemeester en wethouders van Parkstad Limburg en Nuth heeft de Fietsersbond hier aandacht voor gevraagd.
Weer is gebleken dat ten tijde van sneeuwval en (vaak verraderlijke) ijzel fietsers bijzonder kwetsbaar zijn. Bij de Fietsersbond, maar waarschijnlijk ook bij de gemeenten, zijn hierover ongevallen (vooral valpartijen met bijbehorende blessures en botbreuken) en veel klachten bekend. Hoewel het niet altijd even eenvoudig is, zijn de problemen waar fietsers dan mee te maken hebben, voor een deel te verminderen.
Met betrekking tot het berijdbaar houden van (vrijliggende) fietspaden constateert de Fietsersbond dat dit op veel trajecten naar omstandigheden goed gebeurt, maar op andere plekken niet of nauwelijks. Omdat ook op veel trajecten met voldoende inzet van het juiste materieel redelijke resultaten worden bereikt, is de Fietsersbond van mening dat een excuus voor de omstandigheden niet overal geldt. Daarbij valt op dat vaak met te zwaar materieel wordt gewerkt. Veel tegel – fietspaden hebben nu verzakte wielsporen wat het fietsen minder comfortabel maakt en wat tot herbestrating dient te leiden.
Minstens een even grote zorg is de bestrijding van gladheid op en het voor fietsers berijdbaar houden van fietsstroken. Leden van de Fietsersbond hebben te vaak geconstateerd dat het ruimen van sneeuw op de rijbaan leidt tot een verdere ophoping op de fietsstrook. Zo ontstaat de situatie dat de rijbaan goed berijdbaar is en de fietsstrook niet. Het snelverkeer rijdt dan weer met normale snelheid. Er wordt dan vaak onvoldoende rekening gehouden met op een veel smaller berijdbare fietsstrook ploeterende en slingerende fietsers die regelmatig gedwongen worden om ook van de rijbaan gebruik te maken. Deze gevaarlijke situaties kunnen naar de mening van de Fietsersbond grotendeels voorkomen worden door bij het strooien en sneeuwruimen ook de fietsstroken in hun geheel mee te nemen.
De afdeling Parkstad Limburg van de Fietsersbond heeft de gemeenten verzocht om voor de gladheidsbestrijding een hernieuwde inventarisatie te maken van de fietspaden en fietsstroken (ook de kleinere bij bijvoorbeeld kruisingen) en er voor zorg te dragen dat deze compleet wordt. Daarbij vragen ook bruggen bijzondere aandacht. Vervolgens heeft de Fietsersbond aan de gemeenten gevraagd om in de ‘aanvalsplannen’ voor de gladheidsbestrijding een hoge prioriteit te geven aan fietspaden en –stroken. De Fietsersbond verwacht dat bij gladheid uiterlijk binnen 3,5 uur na het strooicommando vanuit het stadhuis alle fietspaden en –stroken zijn behandeld (en daarmee meestal en bij voorkeur voor de ochtendspits). Daarbij heeft de Fietsersbond gevraagd zorg te dragen voor de inzet van de juiste machines op de juiste wijze zodat in de toekomst eventuele problemen met gladheid niet meer aan de inzet van de gemeente liggen.
Voor meer technische informatie en veel nuttige aanbevelingen verwijst de Fietsersbond de gemeenten ook naar de CROW – publicatie 270 ‘Gladheid: voorspellen, voorkomen, bestrijden’.
donderdag 12 maart 2009
Wordt Parkstad Limburg 'Transition Town'?
uitnodiging
Is de omschakeling van Parkstad Limburg in voorbereiding?
Als de wereldeconomie herstelt, kan vanaf 2010 een olietekort ontstaan, zo voorspelt het Internationaal Energie Agentschap (Bronnen: Parool, ANP/Reuters 17-2-2009). Insiders spreken van 'peak-oil': de vraag naar olie bereikt zijn hoogtepunt terwijl er tegelijkertijd steeds minder voorraad is. De Brit Rob Hopkins heeft een veerkrachtig alternatief ontwikkeld: Transition Towns (omschakelings steden en dorpen) zijn lokale gemeenschappen die zich aan de olieverslaving ontworstelen.
Hopkins' woonplaats Totnes (8.000 inwoners) was in 2005 de eerste Transition Town en vindt wereldwijd navolging. In Nederland zijn 30 steden of wijken bezig met de voorbereiding van deze transitie.
Oostelijk Zuid-Limburg sluit zich nu aan dankzij een groep actieve burgers uit Heerlen en Landgraaf. Zij willen komen tot een kerngroep die de eerste fase van het Transition Towns idee faciliteren. Hiervoor worden diverse info/film avonden georganiseerd waarbij er toegewerkt wordt na het vormen van werkgroepen rond bepaalde thema's. Op het moment dat die werkgroepen ontstaan, is de volgende fase aangebroken en heft de eerste kerngroep zich op.
De initiatiefgroep TT Oostelijk Zuid-Limburg zal tijdens de twee eersten avonden informatie geven over 'Piek Olie' en de dreigende klimaatcrisis. Tevens wordt het Transition Towns concept toegelicht. Een Transition Town is een nieuwe economie zonder olie. Dat betekent veel minder energie gebruiken, lokale productie en consumptie en duurzame energie opwekken. Hoe dat gaat, laat de TT Oostelijk Zuid-Limburg zien tijdens film- en informatie-avonden in Heerlen en Landgraaf.
Op woensdag 18 maart wordt de film 'The power of Community' - over Cuba dat in de jaren '90 zonder olie kwam te zitten getoond in het Centrum voor Diversiteit, Putgraaf 3 Heerlen om 19.30 uur. De entree is € 2,-.
In Landgraaf wordt op donderdag 19 maart de film 'Mother Earth' - over vrouwen die de voedselproductie in een van de armste streken van India in eigen hand namen getoond. Locatie: Multifunctioneel Centrum 'An d’r Put', Past. Scheepersstraat 3 Ubach over Worms, aanvang 19.30 uur. Entree: € 2,-.
Deze documentaires tonen inspirerende en succesvolle omschakelings-processen die overal mogelijk zijn, maar via de reguliere kanalen nauwelijks bekend worden gemaakt. Meer informatie:TT Oostelijk Zuid-Limburg:045-5725409 (L. de Groot), 06-34360160 (W. van Workum) of 045-5743271 (J. Hoefnagels)www.transitiontowns.nl
Toelichting 18 maart film Heerlen: The Power of Community. Deze film reist sinds 2006 door Nederland en handelt over de abrupte stop van de olie-import in Cuba na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in de jaren '90. De Cubaanse economie, toch al onder druk van boycot's van met name de VS, stortte in. Het Bruto Nationaal Product daalde met ruim 30%. De olieschaarste had direct grote gevolgen: er ontstond voedselschaarste en de transportsector kwam goeddeels lam te liggen. De economische en sociale crisis duurde vijf jaar. De gemiddelde Cubaan viel in die periode zo'n tien kilo af. Maar: Cuba bouwde aan een nieuw systeem van olie-onafhankelijkheid! Het land schakelde over op zelfvoorziening en betrok de hele bevolking daarbij. De landbouw werd voor 80% regionaal, biologisch én zelfvoorzienend. Er ontstonden kleinschalige landbouwcoöperaties, buurt- en zelfs daktuinen. Een nieuw openbaar vervoerssysteem werd in het leven geroepen, zonne-energie en andere duurzame energiebronnen werden op grote schaal toegepast. Ook stadsplanning en architectuur pasten zich aan de nieuwe situatie aan. Het energieverbruik van een gemiddelde Cubaan bedraagt nu slechtst 1/8 van een doorsnee Amerikaan.
Toelichting 19 maart film Landgraaf: Mother Earth. Deze documentaire uit 2007 van Paul Enkelaar gaat over de kleinschalige regionale landbouw in Andrah Pradesh (Zuid-India). Met steun van de Deccan Development Society (DDS) zetten vrouwen daar collectieven op. Ze weigeren te produceren voor de export, organiseren collectieve inkoop, beheren eigen zaadbanken voor het behoud van de biodiversiteit en leggen voorraden aan, waaruit anderen zaden kunnen lenen i.p.v. die te moeten kopen. Er worden geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen gebruikt, waardoor de armere landbouwgronden steeds vruchtbaarder worden en zeer goede oogsten ontstaan. Bovendien biedt deze arbeidsintensieve werkwijze veel werkgelegenheid. Terwijl de grootschalige monocultuur-landbouw steeds slechtere oogsten oplevert, oogsten de vrouwen op hun kleine akkers 'goud'. Locatie: Multifunctioneel Centrum 'An d’r Put', Past. Scheepersstraat 3 Ubach over Worms, aanvang 19.30 uur. Entree: € 2,-.
Is de omschakeling van Parkstad Limburg in voorbereiding?
Als de wereldeconomie herstelt, kan vanaf 2010 een olietekort ontstaan, zo voorspelt het Internationaal Energie Agentschap (Bronnen: Parool, ANP/Reuters 17-2-2009). Insiders spreken van 'peak-oil': de vraag naar olie bereikt zijn hoogtepunt terwijl er tegelijkertijd steeds minder voorraad is. De Brit Rob Hopkins heeft een veerkrachtig alternatief ontwikkeld: Transition Towns (omschakelings steden en dorpen) zijn lokale gemeenschappen die zich aan de olieverslaving ontworstelen.
Hopkins' woonplaats Totnes (8.000 inwoners) was in 2005 de eerste Transition Town en vindt wereldwijd navolging. In Nederland zijn 30 steden of wijken bezig met de voorbereiding van deze transitie.
Oostelijk Zuid-Limburg sluit zich nu aan dankzij een groep actieve burgers uit Heerlen en Landgraaf. Zij willen komen tot een kerngroep die de eerste fase van het Transition Towns idee faciliteren. Hiervoor worden diverse info/film avonden georganiseerd waarbij er toegewerkt wordt na het vormen van werkgroepen rond bepaalde thema's. Op het moment dat die werkgroepen ontstaan, is de volgende fase aangebroken en heft de eerste kerngroep zich op.
De initiatiefgroep TT Oostelijk Zuid-Limburg zal tijdens de twee eersten avonden informatie geven over 'Piek Olie' en de dreigende klimaatcrisis. Tevens wordt het Transition Towns concept toegelicht. Een Transition Town is een nieuwe economie zonder olie. Dat betekent veel minder energie gebruiken, lokale productie en consumptie en duurzame energie opwekken. Hoe dat gaat, laat de TT Oostelijk Zuid-Limburg zien tijdens film- en informatie-avonden in Heerlen en Landgraaf.
Op woensdag 18 maart wordt de film 'The power of Community' - over Cuba dat in de jaren '90 zonder olie kwam te zitten getoond in het Centrum voor Diversiteit, Putgraaf 3 Heerlen om 19.30 uur. De entree is € 2,-.
In Landgraaf wordt op donderdag 19 maart de film 'Mother Earth' - over vrouwen die de voedselproductie in een van de armste streken van India in eigen hand namen getoond. Locatie: Multifunctioneel Centrum 'An d’r Put', Past. Scheepersstraat 3 Ubach over Worms, aanvang 19.30 uur. Entree: € 2,-.
Deze documentaires tonen inspirerende en succesvolle omschakelings-processen die overal mogelijk zijn, maar via de reguliere kanalen nauwelijks bekend worden gemaakt. Meer informatie:TT Oostelijk Zuid-Limburg:045-5725409 (L. de Groot), 06-34360160 (W. van Workum) of 045-5743271 (J. Hoefnagels)www.transitiontowns.nl
Toelichting 18 maart film Heerlen: The Power of Community. Deze film reist sinds 2006 door Nederland en handelt over de abrupte stop van de olie-import in Cuba na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in de jaren '90. De Cubaanse economie, toch al onder druk van boycot's van met name de VS, stortte in. Het Bruto Nationaal Product daalde met ruim 30%. De olieschaarste had direct grote gevolgen: er ontstond voedselschaarste en de transportsector kwam goeddeels lam te liggen. De economische en sociale crisis duurde vijf jaar. De gemiddelde Cubaan viel in die periode zo'n tien kilo af. Maar: Cuba bouwde aan een nieuw systeem van olie-onafhankelijkheid! Het land schakelde over op zelfvoorziening en betrok de hele bevolking daarbij. De landbouw werd voor 80% regionaal, biologisch én zelfvoorzienend. Er ontstonden kleinschalige landbouwcoöperaties, buurt- en zelfs daktuinen. Een nieuw openbaar vervoerssysteem werd in het leven geroepen, zonne-energie en andere duurzame energiebronnen werden op grote schaal toegepast. Ook stadsplanning en architectuur pasten zich aan de nieuwe situatie aan. Het energieverbruik van een gemiddelde Cubaan bedraagt nu slechtst 1/8 van een doorsnee Amerikaan.
Toelichting 19 maart film Landgraaf: Mother Earth. Deze documentaire uit 2007 van Paul Enkelaar gaat over de kleinschalige regionale landbouw in Andrah Pradesh (Zuid-India). Met steun van de Deccan Development Society (DDS) zetten vrouwen daar collectieven op. Ze weigeren te produceren voor de export, organiseren collectieve inkoop, beheren eigen zaadbanken voor het behoud van de biodiversiteit en leggen voorraden aan, waaruit anderen zaden kunnen lenen i.p.v. die te moeten kopen. Er worden geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen gebruikt, waardoor de armere landbouwgronden steeds vruchtbaarder worden en zeer goede oogsten ontstaan. Bovendien biedt deze arbeidsintensieve werkwijze veel werkgelegenheid. Terwijl de grootschalige monocultuur-landbouw steeds slechtere oogsten oplevert, oogsten de vrouwen op hun kleine akkers 'goud'. Locatie: Multifunctioneel Centrum 'An d’r Put', Past. Scheepersstraat 3 Ubach over Worms, aanvang 19.30 uur. Entree: € 2,-.
Abonneren op:
Posts (Atom)