bijeenkomst start werkgroep Heerlen millenniumgemeente

Heerlen Millenniumgemeente

HeerlenMondiaal nodigt u uit voor een discussieavond over Heerlen als millenniumgemeente op donderdag 5 maart 19.30 uur in de Luciushof,Putgraaf 3 te Heerlen

Het gemeentebestuur heeft besloten Heerlen aan te melden als millenniumgemeente. Dat wil zeggen dat Heerlen zich zal gaan inspannen om de millenniumdoelen te verwezenlijken. Heerlen Millenniumgemeente is niet alleen een zaak van gemeentebestuur en mondiale groepen. Alle sectoren van de samenleving en ook individuele burgers kunnen daarbij betrokken worden. Denk aan gezondheidszorg, onderwijs, bedrijfsleven en verenigingen, maar ook het dagelijks leven als consument.
We willen daarom graag met een grotere groep praten over wat Heerlen zou kunnen doen om de millenniumdoelen dichterbij te brengen. Ook zoeken we mensen en groepen die willen meewerken om Heerlen als millenniumgemeente gestalte te geven.
Programma
· Welkom en introductie
· Wat verwacht de gemeente van Heerlen als millenniumgemeente. Wethouder Peter van Zutphen
· Mogelijke activiteiten in het kader van een millenniumgemeente. Ronald Kohnen van COS Limburg
· Wat kan Heerlen doen om de millenniumdoelen dichterbij te brengen. Discussie
· Afspraken en formeren van een kerngroep
Inlichtingen: Wim van Kempen, 045 5722503, wimvankempen@kpnplanet.nl

Wat zijn de millenniumdoelen?
In 2000 hebben regeringsleiders van 189 landen in het kader van de Verenigde Naties afspraken gemaakt: vóór 2015 moeten armoede, ziekte en honger ver teruggedrongen zijn. Dit is vertaald in acht concrete doelen: de millenniumdoelen.



Waarom een millenniumgemeente?
Op 07/07/07 was de helft van de tijd van de VN Millenniumcampagne verstreken. Inmiddels zijn er grote vorderingen gemaakt, maar helaas blijven sommige resultaten achter.
Dit is het moment om te handelen. In ontwikkelingslanden, maar ook in ons eigen land kunnen juist gemeenten en burgers een belangrijke bijdrage leveren aan het behalen van de doelen. Daarom organiseert de Vereniging Nederlandse Gemeenten de ‘Millenniumgemeente’ campagne. Tot nu toe hebben 90 gemeenten zich als millenniumgemeente aangemeld. Samen wonen er in deze gemeenten 6 miljoen mensen. Dat is 35 procent van de Nederlandse bevolking.

Wat wil HeerlenMondiaal doen?
De gemeente heeft aan HeerlenMondiaal gevraagd het voortouw te nemen bij de millennium campagne. Door voorlichting te geven en acties te organiseren om burgers bewust te maken; door groepen en organisaties te ondersteunen bij concrete projecten; en zo nodig ook de gemeente op haar beleid aan te spreken.
HeerlenMondiaal is een samenwerkingsverband van mondiale groepen en groepen die zich bezig houden met duurzame ontwikkeling. De groepen van HeerlenMondiaal willen zich uiteraard graag inzetten om de millenniumdoelen dichterbij te brengen.

GroenLinks Heerlen bericht over discussie ledenvergadering

Onderstaand bericht is van het bestuur van GroenLinks Heerlen. Het is een korte kennisgeving van de discussie die onlangs heeft plaatsgevonden.

De ALV discussieert

Op 19 januari is de afdelingsledenvergadering van GroenLinks Heerlen e.o. bijeen geweest. Na de gebruikelijke huishoudelijke zaken, zoals de vaststelling van de jaarrekening 2008 en de goedkeuring van de begroting 2009, en de voorbereiding voor de gemeenteraadsverkiezingen 2010, is uitvoerig gediscussieerd over de steun van de fractie aan het burgerinitiatief tegen de komst van Exodus aan de Beersdalweg. De meningen hierover liepen uiteen. Uiteindelijk was de meerderheid van de leden van mening dat op een andere wijze tegen de behandeling van het burgerinitiatief door het college van B&W geprotesteerd had kunnen worden. Immers, de komst van Exodus werd door de fractie wel gesteund; dit tot tevredenheid van de afdelingsledenvergadering.
Het bestuur zal er op toezien dat belangrijke politieke kwesties voortaan tijdig ter discussie worden gesteld.
De volgende afdelingsledenvergadering zal worden gehouden op maandag 20 april.

Het bestuur van de afdeling GroenLinks in Heerlen.

ps.: ik heb beloofd om vooralsnog geen eigen berichtgeving te doen over de gevoerde discussie en besluitvorming in de algemene ledenvergadering van 19 januari jl.
HWi

Afscheid van Jos van Genderen

Jos,

“Dag Lars, tot morgen”, ja, dat was het laatste wat hij vorige week woensdagavond tegen mij zei toen ik uit het ziekenhuis naar huis ging.
De laatste 2 weken ben ik vaak bij Jos op bezoek geweest in het ziekenhuis. Uit vriendschap en omdat zijn familie toch wel ver weg woont. Het is gewoon niet leuk als je de hele dag daar maar een beetje ligt en geen afleiding hebt. Dat heeft hij ook naar mij uitgesproken.

Ik ken Jos al zo’n 20 jaar en ben zeer geschokt door het plotseling overlijden van hem. Zo onverwacht, zo onbegrijpelijk.
We hebben samen gestudeerd , samen op een verdieping gewoond, samen op vakantie gegaan, lief en leed met elkaar gedeeld en nu is daar op een abrupte wijze een eind aan gekomen,

Jos heeft erg veel gehouden van de mooie dingen in het leven die hem aanspraken, en dan bedoel ik vooral het ontwikkelen van een zeer uitgebreid sociaal netwerk. Hij was dan misschien alleen, maar als je met Jos door de stad liep dan stond je meer praatjes met anderen te maken dan dat je aan het lopen was. Hij woonde alleen maar leefde met de mensen om zich heen op zijn manier, en de laatste jaren maakte hij zich erg sterk voor de huurdersvereniging van zijn wooncomplex.

Ook op sportief gebied stond Jos zijn mannetje, hij heeft meerdere keren de toertocht Limburgs Mooiste gefietst, een hele prestatie. Fietsen was zijn lust en leven, ik geloof dat hij wel 4 verschillende fietsen heeft, voor elk doeleinde eentje. Overal kwam hij, soms ook wel erg ver weg op de fiets, maar ook dichtbij deed hij veel met en voor de fiets, zoals bv een onderzoek naar een fietsenstalling in Heerlen.
We waren er altijd voor elkaar, als hij ergens mee zat dan belde hij mij en omgekeerd ook, als ik ergens hulp bij nodig had belde ik hem op en dan kwam ie meteen aan. Je zou kunnen zeggen: we waren broers voor elkaar.

Jos had in ons gezin zijn eigen plekje verworven, en dat plekje is en blijft er altijd.
Over Jos werd gezegd hij kende misschien wel 1000 mensen maar had maar 1 vriend, en ik ben erg trots om te kunnen zeggen:

Dag vriend.


door Lars Evers, tijdens de uitvaartmis van Jos van Genderen, 10 februari 2009

De opheffing van Fortuna SC

Ik ben dan wel ten hoogste een samenvattingsfan van het Limburgse voetbal, ik kan het niet laten om toch een paar zaken toe te voegen aan de discussie over de opheffing van de Sittard-Geleense voetbalclub Fortuna SC. Want een ding is duidelijk: er is in de praktijk helemaal geen sprake van een fusie met Roda JC. Daarom hoeven die twee Roda – stichtingen ook niet zo moeilijk te doen. In essentie moeten ze beslissen over iets relatief ondergeschikts als een nieuwe naam. En die moet lekker bekken zodat een componist daar weer een nieuw clublied op kan dichten.

Het lijkt er sterk op dat niet de voetbalfan de beslissingen neemt, maar het bedrijfsleven. En verder heeft het proces dat nu gaande is, alles weg van manipulatieve machtspolitiek. Grote druk op het besluitvormingsproces zetten zodat eens rustig alle argumenten op een rijtje zetten niet wordt toegestaan. Mooie voorspellingen doen, waarbij de glazen bol het medium is. Met een woordkeuze als ‘fusie’ de gang van zaken verdoezelen. Niet nuanceren maar heel handig als enig alternatief een doemscenario kiezen: “Over een jaar speelt Roda eerste divisie en bestaat Fortuna wegens een algeheel faillissement helemaal niet meer”. Alleen de te verwachten miljoenen euro’s tellen. En die vindt men zo belangrijk dat ook daar het enige voorbehoud wordt gemaakt voor het sportieve welslagen. Sterker nog, nu al dekt men zich in tegen te hoge verwachtingen over de sponsoring van het bedrijfsleven en daarmee over het slagen van het project.

Waar hebben we het eigenlijk over? Over twee sportclubs die meedoen aan een competitie. Volgens de plannenmakers telt alleen het linker rijtje. Dat bepaalt het succes van de club. Maar geen linker rijtje zonder rechter rijtje. En geen promotie zonder degradatie. Minder goede prestaties mogen blijkbaar niet, terwijl die onlosmakelijk zijn verbonden aan goede prestaties. Waarom niet alles wat bescheidener? Zoals bijvoorbeeld de salarissen van de voetballers. Want te vaak blijkt dat het beschikbare geld of salaris wel meetelt, maar niet doorslaggevend is.
Voor de voetballers van Fortuna is het dubbel sneu. Op één na lopen alle contracten aan het einde van het seizoen af. En zullen de nieuwe bazen voldoende overtuigd zijn van hun voetbalkwaliteiten om te kunnen meedraaien in de top van de eredivisie? Als het grote geld er mocht komen, dan zullen er ook nieuwe spelers worden aangetrokken, en dan mag menig Roda-speler ook voor zijn basisplaats vrezen.

En het publiek? Daar hoeft het niet zo hard voor. Daar ligt blijkbaar ook geen doelstelling. Het Roda – stadion is nu ook al heel redelijk gevuld. Daarbij begrijp ik de identificatie met deze club niet zo goed. Vaak staat er amper een Nederlander op het veld, wil zwijgen een jongen uit de streek.
Daar zou volgens mij ook een betere toekomst voor Fortuna liggen. Maak van Fortuna niet zo maar een satelliet- of opleidingsclub voor Roda. Laat bij Fortuna de beste amateurs en beloften uit Limburg en de Euregio met een semi-profcontract spelen. Ik durf met een terugblik naar het verleden te beweren dat in deze omgeving genoeg goede jonge voetballers beschikbaar zijn. Daarmee kan het publiek zich ook identificeren. En daarvoor is de eerste divisie gewoon een goede competitie.

Harrie Winteraeken

In Goede Herinnering: Jos van Genderen

“Hoe lang al heb je niets meer van Jos gehoord?” vroeg zijn (oud)vriendin Jeanette me. “Meer dan een week geleden, anderhalf?”, antwoordde ik gisteravond. Ik kreeg zijn laatste e-mailbericht op zondag 18 januari, waarin hij onder andere schreef: “Ik ben op 2 januari met een stevige griep van vakantie thuisgekomen en heb moeite om dit bericht te typen. Mijn handen doen pijn. Ik hoop er binnenkort wat beter over te kunnen praten. Groetjes, Jos.”Ik stuurde hem nog snel een antwoord: “Dag Jos, van harte beterschap en doe maar rustig aan (voor zover het werk het toelaat). Groeten, Harrie.” Niet verder bij stilgestaan…..
Dat “Dag Jos” is definitief geworden. Onvoorstelbaar. Wat een diep treurig bericht. Jos is plotseling overleden na een korte periode van ziek zijn. Een ziekte die veel verraderlijker bleek te zijn dan griep. Ook voor de artsen in het ziekenhuis.

Ik ken Jos vooral als secretaris van de Fietsersbond Parkstad Limburg. Deze functie heeft hij jarenlang vervuld. Jos deed mee in de overleggen met de gemeente over fietsknelpunten en beleidsplannen. Hij maakte zich sterk voor recreatieve fietsroutes, onder andere bij Parkstad Limburg. Jos heeft onderzoek gedaan naar een goede plek voor een bewaakte fietsenstalling in Heerlen Centrum. En toen het te lang duurde, voerde hij actie door zelf een bewaakte fietsenstalling te beginnen tijdens de Jaormert. Jos heeft jarenlang de fietslicht – reparatieactie getrokken. Hij stond aan de basis van de jaarlijkse ROVL campagne om fietsverlichting uit te delen aan brugklassers. Ook op landelijk niveau heeft hij zich voor de fietser ingezet, onder andere door met een meetfiets routes te keuren. Als secretaris had hij regelmatig contact met de landelijke Kaderondersteuning. Met grote betrokkenheid ontwikkelde hij zijn plannen en legde die voor. En natuurlijk wond hij zich vaker op over onveilige en oncomfortabele situaties. Sprak daar ook de gemeente op aan. Betrokkenheid, dat toonde hij. Voor mij was hij een fijne teamplayer waar het goed en plezierig mee samenwerken was.

Niet alleen was Jos actief voor de Fietsersbond. Hij zette zich met hart en ziel in voor de Huurdersvereniging Op het Zuiden. Van de afdeling Parkstad was hij voorzitter. Hij was actief voor Warchild. En tot voor enkele jaren was Jos actief in D66.
Het krijgen van een vaste baan wilde Jos maar niet lukken. Veel tijdelijk werk heeft hij gehad en daarvoor ook opleidingen gevolgd. Hij was geschoold in sociale dienstwerk en arbeidsbemiddeling. Hij was dan ook erg in zijn nopjes dat hij een half jaar geleden een fijne baan kreeg bij het ministerie voor sociale zaken. Daarvoor was hij driedubbel gemotiveerd. Het heeft niet lang mogen duren.

Jos van Genderen overleed op donderdag 5 februari ’s morgens vroeg op 44 jarige leeftijd in het Atrium ziekenhuis in Heerlen. Waarschijnlijk begaf zijn hart het. Op dinsdag 10 februari heeft in de H. Pancratiuskerk in Heerlen Centrum zijn uitvaartmis plaatsgevonden. Het Pancratiuskoor, waar hij ook in zong, heeft de mis opgeluisterd met stemmig gregoriaans.

Ik wens zijn zussen en verdere familie, zijn (oud)vriendin Jeanette en zijn goeie vriend Lars heel veel sterkte toe met het verbijten van hun verdriet. Mogen zij, net als dat ik dat zal doen, van Jos veel goede herinneringen bewaren.

Harrie Winteraeken