Riet de Wit loopt weg voor haar verantwoordelijkheid

SP boegbeeld en wethouder Riet de Wit is op 7 maart jl. gekozen als lid van Provinciale Staten. Ze stond onder aan de lijst maar is door 3067 kiezers met voorkeurstemmen gekozen. Zij weigert echter haar zetel. Het CDA in Heerlen vindt dat Riet de Wit hiermee de belangen van Heerlen schaadt of zelfs verkwanselt. Over haar inzet voor Heerlen en Parkstad twijfelt echter niemand. Riet de Wit zegt zelf dat je haar zelfs ’s nachts kan wakker maken om Heerlen te dienen. Maar niet in Provinciale Staten dus.

Het CDA zit echter naar mijn mening fout. Je mag van Riet de Wit als lid van Provinciale Staten niet verwachten dat ze primair de belangen van Heerlen zal behartigen. Ze zou daar primair de belangen van haar kiezers moeten vertegenwoordigen en dat vooral volgens de visie van de SP.

Het kan ook geen kwaad dat Riet de Wit in een reactie op de brief van het CDA zijn criticasters van het CDA goed de mantel uitveegt over hoe het CDA de coalitieonderhandelingen in het provinciehuis leidt. Het CDA stelt zich bij de totstandkoming zeer regentesk op, is alles bepalend en manoeuvreert zijn toekomstige coalitiepartners in een machteloze onderhandelingspositie. In het verleden werden alle partijen uitgenodigd om deel te nemen aan de gesprekken over een nieuw coalitieakkoord.

Maar Riet de Wit voert met die dreun terug wel een afleidingsmanoeuvre uit. Ze wil de aandacht van haarzelf afleiden. Daarom hier toch nog wat commentaar op haar keuze.

Riet de Wit heeft zich gekandideerd voor Provinciale Staten. Dat is haar goed recht. En ze zal daar ook wel edele motieven voor hebben gehad, al denk ik dat die vooral van electorale aard waren. Maar ze kandideerde niet met de bedoeling om lid te worden van PS. Dat is toch wel een uitholling van het passief kiesrecht.

Ze kon er wel vanuit gaan dat ze voldoende stemmen zou halen. Iemand die persoonlijk meer dan 8000 stemmen alleen in Heerlen krijgt, die mag verwachten dat er in heel Limburg wel meer dan 2000 worden gehaald. Naar mijn mening handelde Riet de Wit onheus. Als ze al ontkent dat ze verwachtte dat haar kandidatuur zo succesvol zou zijn, dan heeft ze in ieder geval wel de schijn tegen.

Nu dumpt ze de voorkeurstemmen van haar 3067 kiezers, die in haar persoonlijk het vertrouwen stelden, bij Peter Visser. Dat zal best wel een aardige man zijn, en wellicht ook nog een begaafd politicus. Maar daar hebben de kiezers van Riet de Wit niet om gevraagd. Zij wilden dat Riet de Wit met haar SP – status haar best voor hen gaat doen in het provinciehuis. Dat ze wellicht achter de schermen meer invloed zal uitoefenen op de SP-fractie in Provinciale Staten dan de betreffende Peter in de fractie (de SP is nog een vrij oligarchisch aangestuurde partij en zij behoort eenduidig tot de partijtop), is hoogstens een oneigenlijk argument.

Ze rekt de bedoelingen van de kandidatuur op. Ze doet alsof dat bij lijstduwers algemeen aanvaard is, maar een weigering van een democratisch verworven ambt is hoogst uitzonderlijk. Ze handelt naar mijn mening niet zuiver. En dat mag je een politica als Riet de Wit aanrekenen. Te meer omdat ze zich beroept op zo integer mogelijk politiek bedrijven. Daarmee is dit mijns inziens de tweede grote uitglijder van Riet de Wit in een klein jaar tijd. (Arcus toestaan in Terworm, tegen haar uitdrukkelijke verkiezingsbelofte in, was haar eerste).

Het is goed dat GroenLinks tegen deze dubbelmandaten is en er ook nog naar handelt. Dubbelmandaten brengen mensen soms in een te moeilijke positie. Maar recht blijven in de leer betekent dat je soms de electorale belangen moet achterstellen. Wellicht een van de redenen waarom GroenLinks niet groter wordt? Het zij dan maar zo.