Fijne
Feestdagen en een gelukkig 2018 gewenst.
2017 is bijna om, alleen
de feestdagen en voor veel mensen de bijbehorende vakantie liggen nog voor ons.
Ik kijk wat terug op 2017. Ik heb best aardige herinneringen, bijvoorbeeld op
sportief gebied. Denk maar aan echte hoogtepunten zoals ‘onze Leeuwinnen’ die
Europees kampioen voetbal werden. En ik zat op het puntje van mijn luie stoel
toen Tom Dumoulin wereldkampioen tijdrijden werd en de Giro d’ Italia won.
Maar er is ook veel ergs
in de wereld. Het terrorisme en veel ander geweld. Syrië is weliswaar minder in
het nieuws, maar nog steeds letterlijk en figuurlijk een puinhoop. En in Jemen
is het minstens zo erg. President Trump is nog steeds aan de macht en teveel
Amerikanen vinden het blijkbaar goed zo. (Het lijkt wel of we eraan moeten
wennen.)
Op deze foto staan onze perenboom en kersenboom in bloei.
Iedere winter weer een mooi vooruitzicht.
Links onder ligt een stapel oud hout:
een voedselbron voor talrijke insecten.
Ook dichterbij is 2017
geen topjaar. Ik heb zelf niet te klagen. Ik ben 60 jaar geworden. Maar de
gezondheid van Wilma laat te wensen over. Een nieuwe e-bike gaf haar deze week
wel weer vleugels. Het verlies van de hond Koosje en de katten Zusje en Sixty
werd slechts ten dele goed gemaakt door de komst van de zwarte kater Bentley
(afgekort Ben).
En als we naar politiek
en samenleving kijken, is ondanks dat we in een van de rijkste landen ter
wereld wonen, het glas minder dan half vol. Al zijn de acties voor de
voedselbank best succesvol, de solidariteit van rijk met arm neemt verder af.
Denk maar aan de belastingontwijking en het afschaffen van de dividendbelasting
versus armoede in onze samenleving en de ongelijke verdeling van welvaart in de
wereld.
De jaarwisseling is ook
een tijd dat we wat vooruit kijken. Zo heeft president Poetin zich herkiesbaar
gesteld. Bij gebrek aan serieuze tegenkandidaten (daar zorgt hij wel voor), wordt
hij weer president van Rusland. Het is wel een stuk gemakkelijker om het
wereldkampioen-schap voetballen te boycotten, nu Nederland niet meedoet.
Omdat voor mij toch wel
onverwacht de fusie tussen Heerlen en Landgraaf niet doorgaat, krijgen we ook
in Heerlen op 21 maart 2018 gemeenteraadsverkiezingen. Dat betekent werk aan de
winkel.
Ondanks sombere
vooruitzichten op wereldschaal en dat lang niet alle ontwikkelingen de goede
kant op gaan, blijf ik optimistisch.
En dat gun ik u ook: een
positieve kijk op de toekomst: ‘Het komt goed’. Niet als een ‘gelaten
constatering’ maar als een gemeenschappelijk doel waaraan we met zijn allen aan
werken.
Vandaar dat ik u
‘verdiende feestdagen’ toewens en ook een nieuw jaar in goede lichamelijke en
geestelijke gezondheid, waarin werk en bezigheden, betaald en onbetaald, in het
groot en in het klein, u veel tevredenheid en voldoening gaan geven.
Naschrift:
Voor het eerst in vele jaren krijgt u
van mij geen Berichten ‘Vanaf de Zijlijn’
toegezonden. Nu denk ik dat u de komende tijd wel genoeg te lezen heeft, maar
ik draag normaal gesproken mijn mening graag uit. Echter, ik heb de laatste
maanden geen ‘stukjes’ geschreven. Mij ontbrak de tijd omdat ik meer
vrijwilligerswerk doe en maatschappelijke activiteiten heb.
Om mee te helpen aan de
revitalisering van GroenLinks in Parkstad Limburg, ben ik deze zomer bestuurslid
geworden. De deelname van GroenLinks aan de gemeenteraadsverkiezingen in
Kerkrade en sinds kort in Heerlen en Landgraaf, vraagt nogal wat tijd. Verder
organiseer ik een cursus gemeentepolitiek: ‘Raadslid worden, iets voor u?’, wat
ik met veel plezier doe en ook door de cursisten leuk en leerzaam wordt
gevonden. Inmiddels heb ik twee VPRO Tegenlicht Meet Ups mede georganiseerd in
café Pelt. Daar ga ik volgend jaar graag mee door.
Mijn ‘normale’ vrijwilligerswerk
(Fietsersbond, Moedercentrum De Heksenketel, Vredesplatform Heerlen,
HeerlenMondiaal en het organiseren van het Café Mondiaal) gaat ook door, al zou
ik er hier en daar wel wat meer tijd aan willen besteden.
Met het bovenstaande leg ik toch maar
een beetje ‘verantwoording’ af voor mijn maatschappelijke activiteiten, want
het zit nog niet in me om iedere avond voor de tv te zitten.
Maar als je te veel met andere zaken
bezig bent, heb je niet de rust om even ervoor te gaan zitten voor het schrijven
(zonder pen) van opiniebijdragen en in te zenden brieven. Zo nu en dan
kriebelde het wel en zelfs vandaag nog als ik de krant lees. Deels heb ik daar
gevolg aan gegeven door via Twitter mijn genoegen en ongenoegen te uiten.
In het nieuwe jaar ga ik hopelijk op
dezelfde voet verder. Ik zal mijn tijd goed benutten, maar maak u niet
ongerust, er is nog voldoende tijd over voor leuke dingen en (deels met de ogen
dicht) tv-kijken.
Met vriendelijke groet,
Harrie
